Α) Η πρώτη εφημερίδα της Μελβούρνης κυκλοφόρησε το 1838. Τίτλος της «Ο Διαφημιστής της Μελβούρνης». Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της: ήταν όλη χειρόγραφη.
Β) Το πρώτο ταχυδρομείο ιδρύθηκε το 1837 στο σπίτι του Batman στο Batman Hill και ο ίδιος διορίστηκε ο πρώτος διευθυντής ταχυδρομείου. Η σύζυγος του διευθυντή ταξινομούσε τα γράμματα και φρόντιζε για τη διανομή. Το ταχυδρομείο για το Σίδνεϊ μεταφερόταν με άλογα και το ταξίδι έκανε τρεις εβδομάδες. Γράμματα και εφημερίδες για το Τζιλόγκ μεταφέρονταν με πλοιάριο κάθε δύο μήνες. Η επικοινωνία ήταν όντως πολύ δύσκολη. Δεν υπήρχε καμία άλλη υποδομή.
Γ) Η νέα αποικία του Port Phillip έμεινε χωρίς κυβερνήτη για τέσσερα χρόνια και ο πληθυσμός είχε φτάσει σχεδόν τις έξι χιλιάδες λευκών εποίκων. Τα 1839 διορίστηκε πρώτος κυβερνήτης ο Charles La Trobe. Ο νέος κυβερνήτης συνέβαλε δυναμικά στη ραγδαία ανάπτυξη της νέας αποικίας και, ειδικά, της Μελβούρνης με τη διορατικότητα και την πηγαία του έμπνευση. Βοτανικός Κήπος είναι δικό του δημιούργημα και τόσα άλλα. Έφερε ένα ξύλινο σπίτι από την Αγγλία και σήμερα μπορεί κανείς να το επισκεφτεί εκεί -το La Trobe Cottage- όπως λέγεται και είναι προσεκτικά διορθωμένο και επιπλωμένο με προσωπικά του αντικείμενα. Η οδός La Trobe, η Κεντρική Βιβλιοθήκη La Trobe στη Μελβούρνη, το Πανεπιστήμιο La Trobe -και πολλά άλλα- ονομάστηκαν προς τιμήν του ανθρώπου που διοίκησε τη Μελβούρνη στα πρώτα της χρόνια.
Δ) Το 1840 η νέα κυβέρνηση προσέφερε χρήματα στους ανθρώπους που ήθελαν να έρθουν να ζήσουν στη νέα χώρα. Άνδρες και γυναίκες ενθαρρύνθηκαν να έρθουν στη Μελβούρνη από τη Βρετανία και την Ευρώπη. Η νέα πόλη είχε άμεση ανάγκη από αγρότες, τεχνίτες, χτίστες και υπηρέτες, Όλοι τους έπρεπε να είναι κάτω από σαράντα χρόνων, υγιείς και να έχουν καλό χαρακτήρα.
Ε) Τα επόμενα χρόνια χιλιάδες νέοι μετανάστες ήρθαν στη Μελβούρνη. Γι’ αυτούς υπήρχε πολλή εργασία στις φάρμες και στην επαρχία, αλλά πολλοί προτίμησαν να μείνουν στη Μελβούρνη και έτσι έγιναν οι πρώτοι άνεργοι της πόλης, αφού δεν ήθελαν να πάνε στα κτήματα. Πολλοί γαιοκτήμονες πρότειναν να έρθουν κατάδικοι από τη Νέα Νότια Ουαλία και την Τασμανία για να δουλέψουν στην περιφέρεια. Η αίτησή τους απορρίφτηκε και έτσι η Μελβούρνη υπήρξε πάντοτε πόλη ελεύθερων εποίκων.
Ζ) Η Μελβούρνη στη δεκαετία του 1840 ήταν ένας μεγάλος οικισμός με σπίτια, παραπήγματα και σκηνές σε πολλά της μέρη. Υπήρχαν ήδη αρκετά μαγαζιά, ραφτάδικα, μοδίστρες, υποδηματοπωλεία και τσαγκάρηδες, σαμαράδες και φυσικά αρκετά παντοπωλεία. Υπήρχαν και πολλοί Αβοριγίνες, αλλά ο τρόπος ζωής τους άλλαξε τελείως. Δεν φορούν πια δέρματα μαρσιποφόρων, αλλά παλιές κουβέρτες των λευκών. Δεν κυνηγούν, ούτε ψαρεύουν όπως πριν, αλλά ζητιανεύουν χρήματα, καπνό ή ρούμι. Με αυτό το νέο τρόπο ζωής οι Αβοριγίνες εκτοπίστηκαν αφού δεν αφομοιώθηκαν με τις συνήθειες των λευκών.
Η) Μέχρι το 1850 πολλές χιλιάδες άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Port Phillip και οι περισσότεροι στη Μελβούρνη. Ο νέος οικισμός -που έγινε και πόλη- μεγάλωσε και όντως προόδευε αδιάκοπα. Κυβερνιόταν, όμως, ακόμη από το Σίδνεϊ. Η απόσταση ήταν ένα μεγάλο εμπόδιο μια και οι επικοινωνίες καθυστερούσαν την πρόοδο της Μελβούρνης. Οι κάτοικοί της ζήτησαν την ανεξαρτησία τους από τη ΝΝΟ και επιθυμούσαν να γίνουν ξεχωριστή αποικία.
Θ) Το 1850 το Port Phillip έγινε ανεξάρτητη Αποικία με δική της κυβέρνηση. Η νέα αποικία πήρε το όνομα Βικτώρια, τιμώντας την τότε βασίλισσα της Αγγλίας Βικτώρια που βασίλεψε για 60 ολόκληρα χρόνια.
Ι) Η προκήρυξη της ανεξαρτησίας γιορτάστηκε στη Μελβούρνη με μεγαλοπρέπεια. Οι βιτρίνες των καταστημάτων στολίστηκαν, έγιναν ειδικές θρησκευτικές τελετές, διοργανώθηκαν αθλητικοί αγώνες, έγιναν ιπποδρομίες και όλοι διασκέδασαν με πολύ μεγάλη διάθεση. Έγινε και παρέλαση στους δρόμους της Μελβούρνης, την οποία παρακολούθησαν πάνω από 15.000 κάτοικοί της. Οι γιορταστικές εκδηλώσεις για την ανεξαρτησία έκλεισαν με επίδειξη πυροτεχνημάτων την ίδια βραδιά.
Λ) Επίσης γιορτάστηκαν μεγαλόπρεπα και τα εγκαίνια της πρώτης γέφυρας του ποταμού Yarra, αυτής της Princes Bridge. Προτού να γίνει αυτή η λίθινη γέφυρα, το ποτάμι το περνούσαν μόνο με βάρκες.
Μ) Το 1850 η νέα αυτόνομη αποικία της Βικτώριας με πρωτεύουσα τη Μελβούρνη ευημερούσε. Ο επόμενος χρόνος -το 1851- ένα σημαντικό και ιστορικό γεγονός προκάλεσε τη ραγδαία ανάπτυξη της Μελβούρνης. Ήταν η εξαιρετική και πολύ εντυπωσιακή ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΟΣΟΤΗΤΩΝ ΧΡΥΣΟΥ στη Βικτώρια.
Ο χρυσός άλλαξε άρδην (ριζικά) την οικονομική κατάσταση της νέας αποικίας. Την επόμενη χρονιά -το 1852- φτάνουν στη μικρή μας πόλη της Μελβούρνης 100.000 χρυσοθήρες (αυτοί που κυνηγούσαν το χρυσάφι, ή έψαχναν για αποθέσεις χρυσού). Μέχρι το 1856 οι χρυσοθήρες συνέρρεαν κατά πολλές χιλιάδες κάθε χρόνο.
Ν) Στο τέλος του 1856 ο πληθυσμός της Μελβούρνης φτάνει στο μισό εκατομμύριο. Οι συνεχείς κι ριζικές αυτές αλλαγές, έφεραν στη Μελβούρνη ένα σφοδρό οικονομικό και οικοδομικό οργασμό που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και θα μελετηθεί επισταμένα προσεχώς.
