Σύμφωνα με την κυρία Τάνια Ιακωβίδου, ήταν, λέει, υπερβολή που παλιά κάναμε 20-25 μέρες διακοπές. Η βουλευτίνα της ΝΔ θεωρεί ότι 4-5 μέρες φτάνουν και περισσεύουν. Μην το τερετίζουμε, θα βαρεθούμε. Ενα 4ήμερο να κοιτάς τη θάλασσα, να διαβάζεις, να κοιμάσαι, να ξεκουράζεσαι, το βράδυ ουζάκι με μεζέ και να σκάει το κύμα δίπλα σου; Κόλαση!
Το σκυλοβαριέσαι το απέραντο γαλάζιο. Άσε που στις Κυκλάδες φυσάει τρελά και σου παίρνει το παρεό. Άσε που στη Σαντορίνη έχει υγρασία και σου φριζάρει η μπούκλα. Άσε που στην Κρήτη έχει ξηρασία και σου ‘ρχεται μια φούντωση μια φλόγα σου ‘ρχεται. Οι 4-5 μέρες δεν αντέχονται από την πλήξη. Καλύτερα 2-3 μέρες. Ή 2-3 ώρες. Καλύτερα 2 μέρες ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια στην Καραϊβική!
Κι επειδή τις μέρες τις έχουμε μετρημένες σαν ασημένια κουταλάκια… Κι επειδή δεν μας περισσεύουν για τον κρετίνο της διπλανής πόρτας, ένας δεκάλογος για να μη μας σπάτε και μας τα νεύρα τα σπασμένα:
1. Στην παραλία, με ρέγουλο η ρακέτα, τρισμέγιστε μαλάκα! Είμαι στο μισό σου μέτρο, έχω δύο μάτια: πες με άπληστη, πες με πλεονέκτρια αλλά τα χρειάζομαι και τα δύο. (Το σπάνιο αυτό αστρονομικό φαινόμενο, οι επιστήμονες το αποκαλούν «βροχή από μπαλάκια», είναι ορατό στη Λούτσα, στη Ραφήνα και σε όλα τα μαρτυρικά νησιά μας!)
2. Ο άνθρωπος με τα παραπανίσια κιλά έχει το ίδιο δικαίωμα στη θάλασσα με σένα. Αν δεν είσαι: α) top model, β) o Bradley Cooper, γ) αναίσθητος, δ) ηλίθιος, κοίτα τα μούτρα σου και μη χασκογελάς σχολιάζοντας τα οπίσθια της κυρίας!
3. Υπήρχε ζωή και πριν από τα κινητά. Μην ουρλιάζεις δίπλα μου. Δεν με ενδιαφέρει ποσώς τι κάνει η Κοραλλία ούτε αν σου έπεσε βαρύ το λαδερό, το σμαρτφόουν μου μέσα!
4. Μη γίνεσαι ρομαντικός κάθε πανσέληνο και κτηνάρα τις υπόλοιπες μέρες. Γενικά, προσπέρνα τον αυταρχισμό των προκάτ συναισθημάτων: «Έχει ολόγιομο φεγγάρι, νιώσε ρομαντικά». Συγχέουμε την υψηλή αισθητική της πανσελήνου -όπως και τα ασύγκριτα τοπία της φύσης- με το ρομαντισμό. Ρομαντισμό βρίσκεις και σε ένα υπόγειο πολυκατοικίας: ή τον έχεις μέσα σου ή δεν τον έχεις. Τόσο απλά.
5. Μη στέκεσαι χρόοονια όρθιος μπροστά μου στο σινεμά, ψάχνοντας την κουμπάρα σου. Αν ήθελα να δω εσένα κι όχι τον Χιού Τζάκμαν, θα την έστηνα έξω απ’ το σπίτι σου.
6. Να πλένεσαι, χαρά μου. Βρίσκομαι δίπλα σου στο σινεμά, στο σουπερμάρκετ, στον φούρνο, στο ταβερνάκι, στο ταξί. Πρέπει να εισπνέω -όχι πολύ συχνά, μη μου αγχώνεσαι- αλλά έστω μία φορά το ημίωρο.
7. Μην ψάχνεις με τις ώρες τα ψιλά για διόδια στο αμάξι μπροστά μου. Η ιστορία της ζωής σου αφήνει την υπάλληλο παγερά αδιάφορη κι εμένα. Και μια που μιλάμε για οδήγηση. Αν είσαι συνοδηγός μην αρχίζεις: «Πολύ τρέχεις. Λίγο τρέχεις. Προσπέρνα τον. Μην τον προσπερνάς. Φλας βγάλε. Φώτα πορείας από τώρα; Για σταμάτα λίγο μες στην καραεθνική για να κατουρήσει το παιδί. Καβάλα νησίδες και διαχωριστικά να κάνει εμετό ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ»!
8. Επίσης, ως συνοδηγός πάντα, όπου βρεις άνθρωπο με γαϊδουράκι μην ουρλιάζεις: «Πατριώτη, για Στεμνίτσα καλά πάμε;». Και καπάκι, και στο επόμενο γαϊδούρι διότι, όσο να ‘ναι, σε κάθε πάθηση πρέπει να έχεις και μια δεύτερη γνώμη.
9. Μην πας να μου τη βγεις απ’ τα δεξιά με το καρότσι του σουπερμάρκετ στην ατέλειωτη ουρά του ταμείου. Πρώτον, γιατί ήρθες μετά από μένα. Δεύτερον, γιατί είμαι πολύ βασανισμένος άνθρωπος. Τρίτον, γιατί τα αγχολυτικά τα συνταγογραφούν σε δίγραμμες. Και τέταρτον, έχεις φάει μπουνιά με το 5κιλο τον τενεκέ το λάδι;
10. Υπάρχουν ώρες κοινής ησυχίας. Ω-ρες-κοι-νής-η-συ-χί-ας. ΩΡΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΗΣΥΧΙΑΣ! Τι δεν καταλαβαίνεις;
Αυτός ήταν ο δεκάλογος των διακοπών. Παίρνω κι εγώ την άδειά μου από την εφημερίδα και τα λέμε πάλι τον Σεπτέμβρη. Δεκαπενταύγουστος -χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν και καλή Παναγιά σε όλους μας!
