Όταν πριν 117 χρόνια, 57 Έλληνες της Μελβούρνης αποφάσισαν να ιδρύσουν την Ελληνική Κοινότητα, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν ότι ο οργανισμός αυτός θα εξελισσόταν στον πλέον ιστορικό και πλέον μαζικό ομογενειακό οργανισμό της Αυστραλίας, ο οποίος, μάλιστα, τον ερχόμενο μήνα θα εγκαινιάσει και το εντυπωσιακό μέγαρό της, που δεσπόζει στο κέντρο της πόλης.
Ένα κτίριο 15 ορόφων που θα στεγάζει και το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο, που φιλοδοξεί να εξελιχθεί το μεγαλύτερο του είδους του στο χώρο του Ελληνισμού της Διασποράς.
Το εντυπωσιακό κτίριο ολοκληρώθηκε στην ώρα του και, ήδη, οι περισσότεροι όροφοί του έχουν ενοικιαστεί.
Ένας απ’ αυτούς, μάλιστα, λειτουργεί ήδη και στεγάζει την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας και δικηγορικά γραφεία.
«Έχουμε ακόμα διαθέσιμο χώρο για ενοικίαση και όποιος ενδιαφέρεται ας επικοινωνήσει μαζί μας» σημειώνει ο πρόεδρος της Κοινότητας, Βασίλης Παπαστεργιάδης.
Ο κ. Παπαστεργιάδης είναι ενθουσιασμένος με την ολοκλήρωση του κτιρίου στην ώρα του και στο κόστος που είχε προβλεφθεί.
«Κτίστηκε μέσα σε 16 μήνες και κόστισε περίπου 13,8 εκατομμύρια δολάρια» λέει ο κ. Παπαστεργιάδης, σημειώνοντας ότι η Κοινότητα χρειάζεται ακόμα ένα ποσόν πέντε εκατομμυρίων δολαρίων για να το εξοφλήσει.
«Θα κάνουμε μια μεγάλη προσπάθεια για να συγκεντρώσουμε όσο περισσότερα χρήματα μπορούμε» μας είπε, και πρόσθεσε ότι «το Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο που θα στεγάσει δεν θα είναι μόνο για την ομογένεια της Μελβούρνης, αλλά για τον απανταχού Ελληνισμό».
Αξίζει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι ο Αύγουστος είναι ο μήνας που η ελληνική ομογένεια της Αυστραλίας έχει τα γενέθλιά της, αφού αυτό το μήνα (ιστορικώς αποδεδειγμένα) πάτησαν το πόδι τους για πρώτη φορά Έλληνες στην Αυστραλία και τον ίδιο μήνα αποφασίστηκε και η ίδρυση της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας.
Συγκεκριμένα, η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης ιδρύθηκε το 1897, είναι γηραιότερη από την Αυστραλιανή Συνομοσπονδία και φέτος γιορτάζει την 117η επέτειο της ίδρυσής της.
Για του λόγου το αληθές, η Ιδρυτική Συνέλευση της Κοινότητας αποφασίστηκε στις 22 Αυγούστου του 1897.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, για πρώτη φορά, στις 5 Αυγούστου 1895 οι ελάχιστοι τότε Έλληνες της Αυστραλίας ζητούσαν με επιστολή τους από τον τότε πατριάρχη Ιεροσολύμων ιερέα για την εξυπηρέτηση των θρησκευτικών τους αναγκών. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1902 και για 50 και πλέον χρόνια ήταν η μοναδική ελληνορθόδοξη εκκλησία της Αυστραλίας.
Πότε πάτησε πόδι ο πρώτος Έλληνας στην Αυστραλία; Άγνωστο! Σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα αυστραλιανών εφημερίδων της δεκαετίας του… 1820, οι πρώτοι Έλληνες έφτασαν στο Σίδνεϊ το 1803!
Άλλα δημοσιεύματα (το 1947 στην εφημερίδα “Βραδυνή”, το 1962 στο περιοδικό “Πάνθεον” και το 1972 στην εφημερίδα “Υδραϊκά Νέα”) κάνουν λόγο για διάφορους Έλληνες οι οποίοι φέρεται ότι έφτασαν στην Αυστραλία λίγο αργότερα. Δηλαδή, μεταξύ 1803 και 1820.
Οι ιστορίες τους αναφέρονται αναλυτικά στον Πρώτο Τόμο του έργου “Αυστραλοί και Έλληνες” που κυκλοφόρησε το 1992.
Συγγραφέας του ο Hugh Gilchrist, πρώην Αυστραλός διπλωμάτης και συγγραφέας, που έχει γράψει τρεις μνημειώδεις τόμους, περισσότερες από 400 σελίδες τον καθένα, πάνω στο θέμα Αυστραλοί και Έλληνες.
Ο Hugh Gilchrist σημειώνει, όμως, ότι δεν μπόρεσε να επιβεβαιώσει πολλές από τις ιστορίες για την άφιξη των πρώτων Ελλήνων.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πρώτη επιβεβαιωμένη άφιξη Ελλήνων στην Αυστραλία έγινε τον Αύγουστο του 1829. Ήταν επτά ναυτικοί από την Ύδρα, που αρχικά καταδικάστηκαν σε θάνατο για πειρατεία σε βρετανικό πλοίο στη Μεσόγειο (άλλοι υποστηρίζουν ότι έπαιρναν μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821) η ποινή των οποίων, μετά από παρέμβαση του νεοσύστατου ελληνικού Κράτους μετατράπηκε σε ισόβια εξορία στην… Αυστραλία!
Και το πιο εντυπωσιακό: Οι πέντε από αυτούς επέστρεψαν στην Ελλάδα, ενώ οι άλλοι δύο, ο Αντώνης Μανώλης και ο Γκίκας Βούλγαρης, επέλεξαν να μείνουν στην Αυστραλία.
Την άκρως ενδιαφέρουσα αυτή ιστορία καταγράφει, μαζί με εκατοντάδες άλλες στο τρίτομο έργο του ο Hugh Gilchrist.
Υπάρχουν και άλλες εξίσου συναρπαστικές ιστορίες που ξεκινούν τη δεκαετία του… 1820 και τερματίζονται στην δεκαετία του 1950, αφού τα τρία βιβλία του καλύπτουν αυτή την ιστορική περίοδο.
Ποιος γνωρίζει, για παράδειγμα, ότι το 1827 στάλθηκε ξυλεία από την Αυστραλία για την ενίσχυση του ελληνικού Ναυτικού;
Ή ότι η πρώτη Ελληνίδα που πάτησε πόδι στην Αυστραλία ήταν η Αικατερίνη Πλέσσου (Κράμερ) που γεννήθηκε στην αυλή του Αλί Πασά, αρραβωνιάστηκε τον Ιωάννη Κωλέττη (αργότερα πρωθυπουργό της Ελλάδας), γνώρισε τον Λόρδο Βύρωνα και, τελικά, παντρεύτηκε έναν βετεράνο της μάχης του Βατερλό, τον στρατηγό Κράμερ και στις 28 Σεπτεμβρίου του 1835, μαζί με ένα πλοίο που μετέφερε 300 κατάδικους, έφτασαν στο Σίδνεϊ.
