Με την ευκαιρία μερικών πρόσφατων δημοσιευμάτων και αναρτήσεων σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Facebook, κτλ, επιτρέψτε μου να κάνω μερικές παρατηρήσεις πάνω στο θέμα των καλοκαιρινών εκδηλώσεων εμάς των Αποδήμων και Συνεδρίων ομογενειακών συλλόγων και άλλων οργανώσεων στην γενέτειρα!
Κατ’αρχάς, για να μπούμε κατευθείαν στο ζουμί της υπόθεσης, αρκετά πλέον με τις παρωδίες και κοροϊδίες στις πλάτες των αποδήμων μας και των Ελλήνων φορολογουμένων! Έχω νέα για όλους τους παρωδούς! Μας έχουν ήδη πάρει χαμπάρι και η ανοχή των ντόπιων αδελφών μας εδώ στην Ελλάδα ήδη έχει φθάσει στα όρια!
Από τη μια, τα περίφημα πλέον και τακτικά «συνέδρια» και συνελεύσεις των διαφόρων ομογενειακών φορέων τα καλοκαίρια στην πατρίδα! Δηλαδή, το κατά πλείστον «τσάμπα γλέντια και ξενοδοχεία, φαγοπότι και χορούς», σε μεγάλο βαθμό βέβαια εις βάρος των Ελλήνων φορολογούμενων!
Φοβάμαι, πως τα περισσότερα από αυτά, τίποτε το σοβαρό δεν φαίνεται να προσφέρουν ούτε στον τόπο, αλλά ούτε και σε εμάς τους απόδημους, μια που τα περισσότερα ήδη έχουν φθαρεί, έχουν γίνει βαρετά, και έχουν χάσει κάθε χρησιμότητα και σοβαρότητα, αφού κάτι πλείστον ασχολούνται η με τετριμμένα θέματα άσχετα με τις ανάγκες των ομογενών, η άσχετα με την δικαιοδοσία τους, και μάλλον σίγουρα των αδελφών Ελλαδιτών, εξ ου και σπάνια παρευρίσκονται.
Αυτό βέβαια ίσως συνέβαινε ανέκαθεν σε κάπως μικρότερο βαθμό, αλλά τώρα έχει ξεχειλίσει το ποτήρι! Έχει παραγίνει το κακό!
Δεν ξεχνούμε τόσο εύκολα τις παλαιότερες μεγαλεπήβολες, αλλά κατά το πλείστον άστοχες προτάσεις προερχόμενες δυστυχώς από συνέδρια και φορείς αποδήμων Κρητών, για μυθικούς «Δρόμους-Ραχοκοκαλιές που θα διέσχιζαν βουνά και λαγκάδια της ιδιαίτερης μου πατρίδας και καταστρέφοντας το περιβάλλον, τους Σιδηροδρόμους και τα Πλωτά Αεροδρόμια» στην Κρήτη και αλλού, που παίδευαν και εμάς, αλλά και τους τοπικούς άρχοντες για χρόνια ολόκληρα!
Σήμερα βέβαια μια και επιτέλους στέρεψαν τέτοιες μεγαλεπήβολες ιδέες, αρκούμαστε όμως στο να στήνουμε «συνέδρια» και εκδηλώσεις, πάντα με τσάμπα φαγοπότι βέβαια, και να προσπαθούμε να πουλήσουμε στους ντόπιους τα μυθικά κατορθώματα των αποδήμων μας, αποδίδοντας τους περγαμηνές, πλακέτες και τιμές! Στο τέλος, «αλληλοπλακωνόμαστε» με μηδέν στο πηλίκο, τίποτε καινούριο, τίποτε το ουσιαστικό και το ωφέλιμο!
Προς θεού, δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ, ότι είμαι ενάντια επισκέψεων στη γενέτειρα! Τουναντίον το επικροτώ και δεν έχω κανένα πρόβλημα με καλοστημένα και αυτοχρηματοδοτούμενα συνέδρια στην γενέτειρα, γιατί βοηθούν πολλούς από τους ομογενείς μας να επισκέπτονται την πατρίδα! Δεν έχω επίσης πρόβλημα με την τυχόν εθελοντική φιλοξενία των τοπικών αρχόντων! Το μεγάλο πρόβλημα μου είναι η κατάντια μας για την ζητιανιά και τις πιέσεις στους τοπικούς άρχοντες και το συχνό φόρτωμα τους, στους ώμους των Ελλήνων φορολογουμένων!
Από την άλλη, και πάντα στο όνομα της «νεολαίας» μας, συχνά φαίνεται να ζητούμε, και αρκετές φορές να απαιτούμε από τους τοπικούς άρχοντες επιχορηγήσεις για «εκπαιδευτικές» εκδρομές και γλέντια! Πολλές φορές έχω εκφραστεί πάνω στο λεπτό θέμα αυτό, πως δεν πρέπει, και δεν είναι σωστό, να εκμεταλλευόμαστε την φιλοξενία και το φιλότιμο των τοπικών αρχόντων και αδελφών μας!
Θα το καταλάβαινα ευχαρίστως για την ομογένεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η της Αφρικής, η και ακόμη της Λατινικής Αμερικής, αν ζητούσαν βοήθεια από την γενέτειρα να «διασώσουν» την ελληνικότητα της νεολαία τους.
Εμείς όμως οι εξ Αμερικής, Ευρώπης και Αυστραλίας, τα οικονομικά ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου, ας παραδεχτούμε επιτέλους ότι όλοι μας συλλογικά, μάλλον έχουμε την οικονομική άνεση και ευρωστία να «σώσουμε» τους ίδιους τους εαυτούς μας, δια ιδίων μέσων και εξόδων, χωρίς να γινόμαστε βάρος σε κανέναν!
Τέλος, αφήνω τις μάλλον αμφίβολες, για να μην πω κάτι χειρότερο, επίσημες εκδηλώσεις, βραβεία και γκαλά, επ’ ονόματι των «απανταχού Αποδήμων» που εμφανίζονται σαν μυθικά όντα στο ορίζοντα κάθε καλοκαίρι.
Προσωπικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα, η αντίρρηση για οποιονδήποτε συμπολίτη μας συγγραφέα, απόδημο ή μη, να γράψει τόμους, να επιβραβεύσει και να εξυμνήσει σπουδαίους και επιτυχημένους ομογενείς και μη συμπολίτες μας, με πολυτελείς εκδόσεις τόμων και ακόμη σε γκαλά, με πύρινους λόγους, ζεϊμπέκικα, λαϊκούς χορούς και τραγούδια και φυσικά με το αζημίωτο!
Αν αυτό βέβαια γίνεται «καλή τη θέληση και τη πίστη», και όχι επ’ονόματι μάλλον ανύπαρκτων η οργανισμών-σφραγίδων, και προπάντων στο όνομα της απανταχού ομογένειας! Ας καταλάβουμε επιτέλους πως τα βραβεία αυτά, μάλλον έχουν ακριβώς την ίδια αξία, όση έχουν οι οργανισμοί στα ονόματα των οποίων εκδίδονται.
Και ας μην αστειευόμαστε, σίγουρα στον βωμό της δημοσιότητας και της δόξας, σχετικά εύκολα μπορεί κανείς να παρασύρει ανυποψίαστους συμπολίτες μας, υπόσχοντάς τους λαγούς και πετραχήλια, δόξες και τιμές…..! Διερωτώμαι όμως, για πόσο καιρό ακόμη; Όπως λέει και ο λαός μας: «αν με ξεγελάσεις μια φορά, ντροπή δίκη σου, αν με ξεγελάσεις δυο και τρεις, ντροπή δίκη μου.»
Καιρός πλέον να σοβαρευτούμε, να ανοίξουμε τα μάτια μας και να βάλουμε νερό στο κρασί μας! Εμείς οι ομογενείς, μόνοι μας, με τον ιδρώτα και την επιμονή μας, όχι μόνο έχουμε καταφέρει να επιζήσουμε στους τόπους διαμονής μας, σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του πλανήτη, αλλά να θριαμβεύσουμε, να αριστεύσουμε και να κατακτήσουμε σοβαρά επαγγελματικά, επιστημονικά, και πολιτικά επιτεύγματα στις τοπικές κοινωνίες που ζούμε!
Εμείς η ίδιοι, με τα ίδια μας τα χέρια, χτίσαμε εκκλησίες και σχολεία, και πολιτιστικά κέντρα, και έχουμε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να παραμείνουμε ατόφιοι Έλληνες και Ορθόδοξοι!
Και αν ερχόμαστε στην πατρίδα τα καλοκαίρια, για να ξανα-βαφτιστούμε στα νερά της κουλτούρας μας, καλά το κάνουμε, σωστό και δίκαιο, αλλά πάντα με υπερηφάνεια και με ψιλά το κεφάλι και όχι ζητιανιές και κλαψουρίσματα, τσάμπα φαγοπότι, και προς θεού, ποτέ αμφίβολες εκδηλώσεις και προσποιήσεις γιατί είναι κάτι που δεν ταιριάζει με τον υπερήφανο χαρακτήρα μας και με την λεβεντιά μας.
Προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα όταν βλέπω οικογένειες ομογενών να έρχονται στην πατρίδα για διακοπές, η για να βαφτίσουν, ή να παντρέψουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, και να κρατήσουν και να ξαναζωντανέψουν τους δεσμούς τους με τους δικούς τους και την παράδοση!
Σαν αυτούς τους μεγαλοπρεπείς γάμους ομογενών που έγιναν εδώ στο Ηράκλειο, στα Χανιά και στο Ρέθυμνο, χτες και προχτές. Χαίρομαι σαν βλέπω τους επιτυχημένους νέους μας να επισκέπτονται την γη των παππούδων τους, με τα παιδιά τους. Αυτού του είδους η παλιννόστηση είναι χρήσιμη και εύλογη!
Γιατί για μας τους απόδημους, η Ελλάδα είναι η πηγή που μας ξεδιψά με το νερό του πολιτισμού της, με τη ρακή της ανθρωπιάς της, είναι η μάνα που μας δίνει μέτρο και ρυθμό για να συγχρονίσουμε τον τρόπο της ζωής μας στις χώρες που ζούμε. Η Ελλάδα μας, όπως εμείς την ξέρουμε, όπως την θυμόμαστε, μας έχει γίνει βίωμα. Ένα βίωμα που προσπαθούμε να το μεταδώσουμε ατόφιο στα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Συνάμα λοιπόν με τις συναναστροφές μας, εδώ στην ιδιαίτερη πατρίδα συμβαίνει το θαύμα! Εμείς και τα παιδιά μας ξαναγεννιόμαστε και ερχόμαστε πιο κοντά στις ρίζες μας και στις ρίζες των προγόνων μας. Και σαν επιστρέψουμε στους τόπους διαμονής μας, κουβαλώντας μια βαριά παράδοση και τα αγαθά που μας προσφέρει, το θεωρούμε ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΜΑΣ, να προβάλλουμε τον τόπο μας, τον πολιτισμό και την ιστορία του, και γενικά το «Ελληνικό Πνεύμα». Χρειάζεται όμως αγώνας για να διαφυλαχθεί αυτός ο θησαυρός!
Είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι Έλληνας, και ιδιαίτερα σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, όπου κινδυνεύουν να καταρρεύσουν ολόκληρα οικονομικά συστήματα, που σίγουρα μας οδηγούν σε αδιέξοδο, έχουμε υποχρέωση να κρατήσουμε το «Ελληνικό πνεύμα» ζωντανό, ειδικά εμείς οι απόδημοι, με το να διαφυλάξουμε την Ελληνική μας ταυτότητα και με την προβολή των αξιών της φυλής μας.
Τα ξεπερασμένα όμως πρότυπα των τετριμμένων «συνεδρίων» με δημόσιο χρήμα, των αμφίβολων εκδηλώσεων και το τσάμπα φαγοπότι και βλάπτουν και μας προσβάλουν!
Ειλικρινά, με τα γραφόμενα μου, δε θέλω, ούτε σκοπεύω να θίξω κανέναν προσωπικά! Απευθύνομαι σε ένα ευρύτερο πρόβλημα νοοτροπίας που πρέπει πια να αλλάξει για το καλό όλων μας.
Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.
Καλό καλοκαίρι σε όλους, και καλή επιστροφή στους τόπους διαμονής μας
*Ο κ. Μανώλης Βεληβασάκης, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους πολιτικούς μηχανικούς διεθνώς. Διαθέτει πλούσια εμπειρία σε θέματα που αφορούν τους Αποδήμους. Υπήρξε πρώην πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Κρητών, πρώην πρόεδρος Παγκρητικής Ένωσης Αμερικής, πρώην πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου και πρώην πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Νέας Υόρκης.
Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία για την προσφορά του, ανάμεσα στα οποία είναι: Το Οφφίκιο του Άρχοντος Ευταξίας της Εκκλησίας του Χριστού, που του απονεμήθηκε από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο (2001), ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κων/νο Στεφανόπουλο (2004), το Χρυσό Μετάλλιο του Πολυτεχνείου Κρήτης (1999), το Πιστοποιητικό Εκτίμησης από την πόλη της Νέας Υόρκης για τη δουλειά του στο Σημείο Μηδέν (2002), το Αργυρό Μετάλλιο από το Ίδρυμα Έρευνας και Τεχνολογίας Κρήτης για την προσφορά του (1998).
**Οι απόψεις που εκφράζονται παραπάνω απηχούν την προσωπική γνώμη του γράφοντος.
