ΑΔΕΛΦΙΑ μου καλώς σας βρίσκω. Μετά από τέσσερις εβδομάδες στην ιδιαίτερη πατρίδα μου Κύπρο, έξι στην Ελλάδα και μια στο Ισραήλ και με τη μυαλοθήκη ασφυκτικά γεμάτη, γυρίζω πίσω στα γνωστά μας λημέρια. Δεν σας το κρύβω. Πολύ μού έλειψαν η οικογένεια, το σπίτι μου κι εσείς. Όσο για τα νέα της παροικίας, τα διάβαζα στον ηλεκτρονικό Τύπο και έως ένα σημείο είμαι ενήμερη. Για τα «παραλειπόμενα», αναμένω να μου τα πείτε κατ’ ιδίαν. Είμαι σίγουρη ότι κάτι έχετε κρατήσει και για μένα…
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι φωτιές και οι αναζωπυρώσεις στη δασώδη περιοχή του Έβρου, που παρά τις άοκνες προσπάθειες των πυροσβεστών, των εθελοντών, των αστυνομικών και των κατοίκων, κράτησαν μέρες κατακαίοντας χιλιάδες στρέμματα αγροδασικών εκτάσεων και θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, δημιούργησαν πληθώρα αντιπαραθέσεων και ευκαιρίες στους πολιτικούς να βγαίνουν με τα κουστούμια και τα καλοχτενισμένα τους μαλλιά πρωί-πρωί στα τηλεοπτικά παράθυρα και να μιλούν για τον μηχανισμό που «αν» και «θα» και να ξεστομίζουν βαριές κουβέντες ο ένας ενάντια στο κόμμα του άλλου.
ΠΟΛΥ με ενοχλεί και λυπάμαι. Αντί στη δεδομένη στιγμή να προσπαθούν να βρουν λύση και να βάλουν τον μηχανισμό στον σωστό δρόμο, τρώγονται μεταξύ τους. Πρόσεξα ότι ο λαός μιλούσε για την επαναφορά του Δασαρχείου. Το μεταφέρω χωρίς να είμαι σε θέση να το σχολιάσω.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ οι πλημμύρες -κατακλυσμός ταιριάζει περισσότερο- στον Θεσσαλικό κάμπο, που γονάτισαν το ηθικό των Ελλήνων και την οικονομία της Ελλάδας μας. Στα αυτιά μου βουίζουν οι κραυγές απελπισίας των πληγέντων που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να φτάσει η φωνή τους σε ένα σημείο βοηθείας. Μα τι σας λέω… οι περισσότεροι τα έχετε δει.
ΚΑΙ οι πολιτικοί το βιολί τους. Αντιπαράθεση κόντρα στην αντιπαράθεση. Το «εμείς όταν», το «εσείς τώρα», το «εμείς θα» και «το εμείς μετά», κούρασαν τον κόσμο. Εδώ η χώρα εκπέμπει SOS και οι αντιπρόσωποι αντί να ενσκήψουν στη ρίζα του προβλήματος και να δώσουν λύσεις εδώ και τώρα -αν φυσικά υπάρχουν- ο καθένας νοιάζεται για τη θεσούλα του και για τις θέσεις των συγγενών του, εκ γάμου και εξ αγχιστείας.
ΕΝΤΥΠΩΣΗ (;) μεταξύ των πολλών, μου έκανε το γεγονός ότι μέσα στον κυκεώνα των κακών που πλήττουν τη γενέτειρα, βγήκε σε τηλεοπτικό παράθυρο η υφυπουργός Παιδείας για να μιλήσει για την «ομαλή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς». Μέχρι εδώ καλά. Το «καλά» σχετικό, γιατί κάθε άλλο από ομαλή ήταν η έναρξη. Δικό μου σχόλιο. Ήταν απαραίτητο να παρουσιαστεί βαμμένη και στολισμένη στην τρίχα; Και ήταν μόνο 7 το πρωί!
ΚΑΙ εσύ Αντώνη μου και κάθε Αντώνης που αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα, τι σού έμελλε αγόρι μου να πάθεις στην προσπάθειά σου να επιβιβαστείς στο “Blue Horizon” για να επιστρέψεις στο νησί σου;
ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ συμπεριφορά. Κατακριτέα από το κοινωνικό σύνολο. «Δεν το χωράει ο νους μου», δήλωσε ο πρωθυπουργός. Ούτε και ο δικός μου. Τι κι αν άρχισαν οι ανακρίσεις, οι προφυλακίσεις και οι παραιτήσεις; Στο ίδιο έργο έχουμε γίνει πολλάκις θεατές. Εύχομαι καλέ μου, από εκεί που είσαι να πικροχαμογελάς με την ασχήμια του προσώπου μας, και, το λαμπερό άστρο της αθωότητάς σου να φωτίσει όλους όσοι συνέπραξαν και ψευδομαρτύρησαν, ώστε να βρουν οι δικοί σου τη δικαίωση.
ΔΙΚΑΙΩΣ; Μεγάλη κουβέντα. Αν και οι φωτογραφίες από τις κάμερες του πλοίου και τα βίντεο που έρχονται στην επιφάνεια καθημερινά δείχνουν τα πώς, τα γιατί και τον «αγώνα» των εμπλεκομένων στην συγκάλυψη των γεγονότων, στα μάτια μας παραμένει ένα απάνθρωπο έγκλημα. Μια στυγερή πράξη χωρίς ελαφρυντικό.
ΑΔΕΛΦΙΑ, χθες ήταν ο Αντώνης, αύριο ποιος ξέρει ποιος θα βρεθεί στην ίδια θέση;
ΓΙΑ δικούς μου ιδιαίτερους λόγους, στο ταξίδι μου συμπεριέλαβα και την Καλαμάτα. Μια όμορφη, καθαρή και ήσυχη πόλη 60.000 κατοίκων. Έμεινα 13 μέρες, φιλοξενούμενη του ζεύγους Κώστα και Χριστίνας Καραμπάτου, τους οποίους και ευχαριστώ. Εντυπωσιακός ο Μύλος στην παραλία αλλά σύμφωνα με τους οδηγούς ταξί (ναι, ναι, από αυτούς πήρα τα στοιχεία), ο αριθμός των τουριστών σε σύγκριση με πέρυσι ήταν μειωμένος.
ΓΙΑ καλή μας τύχη παρακολουθήσαμε στο ιστορικό κάστρο της πόλης, την αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη «Εκάβη», με πρωταγωνίστρια την Ελένη Κοκκίδου, σε μετάφραση Ελένης Βλασσοπούλου και σκηνοθεσία Ιώς Βούλγαρη. Μετά από 24 αιώνες το έργο γίνεται επίκαιρο όσο ποτέ. Το πένθος της Εκάβης προσωπικό, αλλά και συλλογικό, μοιάζει να γεννάει τη μεταφυσική του ζωντάνια και οι νεκροί να συνομιλούν με τους ζωντανού. Κι ενώ ο γιος της είναι νεκρός και άταφος και η κόρη της στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου, η Εκάβη του πένθους, γίνεται η Εκάβη της εκδίκησης.
ΕΠΙΣΗΣ, είδα την τραγωδία «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή -που γράφτηκε τον 5ο αιώνα π.Χ.- σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα και πρωταγωνιστή τον Γιάννη Στάνκογλου. Ο Οιδίπους, παίγνιο της μοίρας και κατατρεγμένος εξαιτίας των χρησμών, καλείται να βρει λύση, αφού τώρα η Θήβα μαστίζεται από καταστροφικό λοιμό. Διαδραματίζονται πολλά μέχρι που ανακαλύπτει την ταυτότητά του και έρχεται αντιμέτωπος με το τραγικό πεπρωμένο.
ΔΕΝ σας κρύβω την περηφάνεια μου, που μπόρεσα και παρακολούθησα και τις δυο παραστάσεις. Ανεπανάληπτες εμπειρίες. Το κάστρο ασφυκτικά γεμάτο. Δεν έπεφτε καρφίτσα. Και το κοινό στην πλειοψηφία, νεανικό! Με συγκίνησε.
ΕΠΙΣΗΣ, οι μονοήμερες εκδρομές στο Ελαφονήσι και στις Σπέτσες, δυο αξιαγάπητοι τουριστικοί προορισμοί, που θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στην μνήμη μου.
ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ γραμμές πρόσεξα, ότι δεν αναφέρονταν συχνά στον Covid-19. Που και που κάποιος φορούσε μάσκα και σποραδικά έκανε κάποιες δηλώσεις η γιατρός κα Ματίνα στα τηλεοπτικά παράθυρα. Ιδιαίτερα προς το τέλος Αυγούστου, μετά τα υπαίθρια πανηγύρια, σύστηνε προσοχή γιατί παρατηρήθηκε κάποια αύξηση των κρουσμάτων.
ΣΥΝΥΠΕΓΡΑΨΑ και τη διαμαρτυρία για τις καταλήψεις των αιγιαλών και των παραλιών σε πολυσύχναστα θέρετρα. Το βρίσκω αδιανόητο αυτό που γίνεται εις βάρος των μη προνομιούχων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ: 1η σκηνή: Μπαμπάς και γιος στο αυτοκίνητο σε κεντρική λεωφόρο. Ο μπαμπάς χειρονομεί και βρίζει τους πάντες και τον σηματοδότη της τροχαίας για το μποτιλιάρισμα στο δρόμο. Ο μικρός παρακολουθεί ψύχραιμος (;) με γουρλωμένα μάτια και τεντωμένα αυτιά τη συζήτηση. 2η σκηνή. Ο 12χρονος τρέχει με το σκούτερ του σε μια παραλία. Συναντά ένα κοριτσάκι που τάχατες του έκλεισε… το δρόμο και της σέρνει τα εξ αμάξης. Συμπέρασμα: Έλλειψη παιδείας; Ναι. Οι γονείς πρέπει να γίνουν το καλό παράδειγμα στα παιδιά τους.
ΟΔΗΓΟΣ μηχανής χωρίς κράνος με συνεπιβάτες την σύζυγο στο πίσω κάθισμα, το γιο του όρθιο μπροστά και το τηλέφωνο στο αυτί υποβασταζόμενο από τον ώμο του και το αριστερό του χέρι, τρέχει σαν να μη συμβαίνει κάτι. Ελλάς το μεγαλείο σου!
ΑΠΟ ΤΑ λίγα, ωραία και περίεργα που συγκέντρωσα:
*Η συχνή αναζήτηση εξαφανισθέντων προσώπων μέσω του Silver Alert.
*Η φωτιά έχει δύναμη. Μη την υποτιμάτε.
*Για να αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού στην Ποίηση είναι θέμα γενικότερης παιδείας. Ηλίας Κεφάλας (εφημερίδα Καλαμάτας 29/7/2023)
*Σπέτσες: Παραδοσιακός τουρισμός και παράλληλα χλιδάτος.
* Μπορείτε να κάνετε τα ψώνια σας στο σούπερ μάρκετ καρτα…πληκτικά!
ΣΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΩ ότι ο κυρ-Κοσμάς, ο γείτονάς μου, χάρηκε για την επιστροφή μου. Παραπονέθηκε που η τεχνολογία τον ταλαιπώρησε όταν τηλεφωνούσε σε μια Υπηρεσία και δεν μπορούσε να ακολουθήσει τις οδηγίες και ότι πρόκειται να κλείσει το Centrelink της γειτονιάς μας.
ΟΣΟ κι αν θέλω να του χρυσώσω το χάπι, η αλήθεια είναι μια. Η τεχνολογία κερδίζει έδαφος. Και στην Ελλάδα, λόγω εκσυγχρονισμού με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όλες οι Υπηρεσίες έχουν ψηφιακές πλατφόρμες. Μη με ρωτήσετε αν λειτουργούν ή αν ανοίγουν στην ώρα τους.
ΕΠΙΣΗΣ, μη με ρωτήσετε για το κόστος ζωής. Δεν μπορώ να κάνω σύγκριση, γιατί άλλοι οι μισθοί της Αυστραλίας και άλλοι της Ελλάδας. Σε γενικές γραμμές, υπάρχει ακρίβεια.
ΩΣΤΟΣΟ, χάρηκα τον Έλληνα. Παρά τα όσα τόσα, θα κάνει έστω και ένα τριήμερο διακοπές και μπράβο του!
ΕΙΣ ΤΟ επανακούειν λοιπόν με νέα από την Κύπρο, την Κρήτη, την Κόρινθο, το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας και τους Αγίους Τόπους.
ΜΕΧΡΙ τότε, να περνάτε καλά.
Κ.Γ.
