Το βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες του 55ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, απονεμήθηκε στην αυστραλιανή ταινία: THE LITTLE DEATH του Τζος Λώσον / (Josh LAWSON).
Πάντως αν το φετινό διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εντυπωσίασε, το οφείλει, πάνω απ’ όλα, στο «Magical Girl», το συγκλονιστικό δραματικό αριστούργημα του Κάρλος Βερμούτ. Το οποίο και απουσιάζει από κάθε βραβείο – ένα μονάχα από τα παράδοξα ενός θεσμού που λειτουργεί, συχνά, σε θολά μονοπάτια. Ποιοι, για παράδειγμα, συνέταξαν τη λίστα με τις 200 καλύτερες ελληνικές ταινίες από τις οποίες οι χρήστες του Διαδικτύου έπρεπε να ξεχωρίσουν μονάχα είκοσι; Πόσο διάφανη ήταν εκείνη η διαδικασία; Επίσης, πόσο διάφανη παραμένει η διαδικασία της ψηφοφορίας κοινού όταν ένα φιλμ τόσο, μα τόσο, ελλιπές («Dark Illusion») κερδίζει το ανάλογο βραβείο; Με ποια κριτήρια επιλέχθηκε (σε νυχτερινή προβολή στο Ολύμπιον!) ο «Πρόμαχος», ένα φιλμ του οποίου η πολιτική θέση αντικατοπτρίζεται στην ατάκα «έπεσε η χούντα και μείναμε ανυπεράσπιστοι απέναντι στους Τούρκους»; Και τι σινεφιλικό κοινό είναι αυτό που, αντί να γιουχάρει, καταχειροκροτεί; Ευτυχώς, υπήρξαν και κάποιοι υγιείς που αγανάκτησαν – οι φωνές μάλιστα προέρχονταν από τον δεύτερο εξώστη…
Πάντως η ταινία που κέρδισε τον Χρυσό Αλέξανδρο, «Ατέρμονη θλίψη» δηλαδή, είναι αναμφίβολα αξιόλογη. Πρόκειται για το δράμα δύο γυναικών, που λαμβάνει χώρα σχεδόν εξ ολοκλήρου στη μεξικάνικη ύπαιθρο, παραπέμποντας στο «φεστιβαλικό» σινεμά του Κάρλος Ρεϊγάδας. Αναρωτιέμαι όμως αν αυτή είναι η μοντέρνα πρόταση μιας διοργάνωση που απευθύνεται σε νέους σινεφίλ (και «λειτουργεί» με εξίσου νέους σκηνοθέτες). Κλάσεις ανώτερο το δυνατό ισραηλινό «Δίπλα της», του Ασαφ Κόρμαν (η Ντάνα Οβγκι δίνει την γυναικεία ερμηνεία της χρονιάς – και όμως αγνοήθηκε) που έφυγε με τον Αργυρό Αλέξανδρο ή ακόμη και το βουλγαρο-ελληνικό «Μάθημα» (βραβείο σεναρίου), την αξία του οποίου επισημάναμε σε προηγούμενη ανταπόκρισή μας. Η δε πολύκροτη «Φυλή» κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας. Τέλος, η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (που επέστρεψε στο Φεστιβάλ ύστερα από δύο χρόνια απουσίας), ξεχωρίζοντας την καλύτερη ελληνική ταινία του 2014, βράβευσε το «Μικρό ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη (το αντίστοιχο ελληνικό βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών πήγε στην cult «Νορβηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ αφήνοντας απ’ έξω το «Forget me not» του Γιάννη Φάγκρα που δίχασε την κριτική όσο λίγες ελληνικές ταινίες φέτος).
