Ο Γιάννης Ξανθούλης, με αφορμή τη βιογραφία που έγραψε για τη Μαρινέλλα, έδωσε συνέντευξη στην εκπομπή «Καλύτερα αργά» την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου.
Ο συγγραφέας αποκάλυψε πως η βιογραφία ήταν περισσότερο επιθυμία της κόρης της που του είχε εμπιστοσύνη. Επίσης, εκμυστηρεύτηκε και ένα χιουμοριστικό περιστατικό από την παιδική ηλικία της τραγουδίστριας όταν πήγαινε και χόρευε σε μπαχτσέδες.
Αρχικά, είπε: «Δεν την ήξερα την Μαρινέλλα εγώ και ούτε με ενδιέφερε. Την άκουγα σαν προσωπικότητα, άκουγα την Εκάβη του τραγουδιού. Είχε κάτι από τραγωδία. Μπορεί να ήταν λίγο ειρωνικό όπως γραφόταν τότε αλλά τελικά δεν ήταν καθόλου από ότι κατάλαβα. Ήταν επί της ουσίας! Για αυτό και απασχόλησε πολύ κόσμο η Μαρινέλλα. Ο Βολανάκης ήθελε να κάνει μαζί της την Κάρμεν, είχε ξεκινήσει πρόβες. Ο Κουν ήθελε να την χρησιμοποιήσει στην τραγωδία. Αυτά δεν συνέβησαν γιατί έγιναν άλλα γεγονότα. Δεν ήταν εύκολο να παρατήσει ένα τεράστιο κοινό και να πειραματιστεί σε κάτι. Απέφευγε τους πειραματισμούς. Πάντα είχε ένστικτο επιβίωσης και εξακολουθεί να έχει».
Επίσης, πρόσθεσε σχετικά με τον λόγο δημιουργίας της βιογραφίας: «Η Μαρινέλλα ταξίδεψε πολύ στην Αμερική, στην Αυστραλία. Αφού λέω ότι θα την ξέρουν τα καγκουρό με το όνομά της. Η βιογραφία ξεκίνησε από την κόρη της. Μου είχε μια εμπιστοσύνη, καταλάβαινε ότι την αγαπούσα με έναν τρόπο ψύχραιμο.
Το νέο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη είναι η ιστορία μιας ζωής από χώμα, φωνή, έρωτα, μόχθο και πολλή αγάπη.
Μια μεγάλη ερμηνεύτρια, που διεκδικεί δικαιωματικά τον τίτλο του «θρύλου», γίνεται αφορμή για ένα βιβλίο που εξιστορεί μέσα από πολύμηνες μεσημεριανές συζητήσεις όλη της τη ζωή και παρουσιάζει το απόσταγμα μιας καριέρας σχεδόν εβδομήντα χρόνων διαρκούς παρουσίας. Η διαφορά από μια συνεπή βιογραφία είναι πως η Μαρινέλλα σε αυτή την περίπτωση είχε απέναντί της τον Γιάννη Ξανθούλη ως αντίστιξη στην αφήγηση της ζωής της.
Έτσι, εδώ μιλά για ολόκληρη την πορεία της, από τα παιδικά της χρόνια στη Θεσσαλονίκη της δεκαετίας του ’40 μέχρι το πέρασμά της από διάφορες φάσεις της νυχτερινής διασκέδασης και τη γνωριμία της με άντρες, όπως ο μέγιστος Καζαντζίδης, που την καθόρισε ως τραγουδίστρια, ώστε να συναντήσει αργότερα τον θρίαμβο ως η απόλυτη σολίστ.
Η Μαρινέλλα, περνώντας λοξά από την ιστορία της Ελλάδας, συζητά ανοιχτά για όλες τις προκλήσεις που αντιμετώπισε στην υπερφωτισμένη λεωφόρο της επιτυχίας. Μια γυναίκα που σήμερα, κατά την ένατη δεκαετία της ζωής της (γεννημένη το 1938), ξεδιπλώνει τον χρόνο με τα θετικά και τις αντιφάσεις του, έχοντας για συνομιλητή έναν συγγραφέα που παίζει συνειδητά τον «δικηγόρο του διαβόλου», αλλά που ταυτόχρονα την αντιμετωπίζει σαν μια προσωπικότητα πολύ πιο πάνω από την τραγουδιστική της υπόσταση, που δεν μένει στο εκτόπισμά της στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού με τις κοινωνικές παραμέτρους του.
