Την 1η Ιανουαρίου, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, ο Ηλίας Λάμπρος (Λαμπρόπουλος – Leo Lambros) έκλεισε τα 100 του χρόνια, έχοντας διανύσει μια μοναδική τροχιά ως ένας άνθρωπος που πολέμησε στην πρώτη γραμμή του μετώπου, ίδρυσε μια Ενορία και ένα από τα πάθη του ήταν και η πολιτική.
Περίπου 80 μέλη της οικογενείας του στην Αυστραλία και στενοί φίλοι, έσπευσαν να του ευχηθούν, με ορισμένους να έχουν ταξιδέψει από την περιφερειακή Βικτώρια (Shepparton και Geelong).
Ανάμεσά τους ήταν και η γηραιότερη εν ζωή κουμπάρα του, Μεταξία Δημητροπούλου, που είναι 97 ετών, καθώς και η οικογένειά της. Εκεί ήταν και ο 96χρονος συμπεθέρος του, Κώστας Τσουρδαλάκης, μαζί με τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του.
Όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι τον αγκάλιαζαν θερμά και είχαν τόσες ιστορίες να διηγηθούν για το πώς τον γνώρισαν και τι σημαίνει γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους.
Ένιωσαν δέος και συγκίνηση για την αναγνώριση του δικού τους ανθρώπου από τον βασιλιά και τη βασίλισσα, τον πρωθυπουργό της Αυστραλίας, τον πολιτειακό πρωθυπουργό και τον Γενικό Κυβερνήτη.
Δημιουργήθηκε ένα φωτογραφικό άλμπουμ που, ουσιαστικά, καταγράφει μια ιστορία που καλύπτει πάνω από 100 χρόνια επιτευγμάτων του τόσο στην Αυστραλία όσο και στην Ελλάδα.
Τα λόγια έκφρασης ευχαριστιών και αγάπης προς τον κ. Λάμπρου έγιναν αποδεκτά με θέρμη και όλοι του ευχήθηκαν να ζήσει άλλα 1.000 χρόνια και όχι μόνο.
ΑΝΑΘΡΕΜΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Με τη βοήθεια του γιου του Κωνσταντίνου, καταγράψαμε τα κυριότερα γεγονότα που σημάδεψαν τον αρκετά περιπετειώδη αιώνα της ζωής του.
Γεννημένος την πρώτη μέρα του 1924 στο χωριό Άμπελος Ακράτας, που παλαιότερα ονομαζόταν Βαλκουβίνα, ο Leo Lambros, ή Ηλίας Λαμπρόπουλος, όπως είναι το όνομά του στα ελληνικά, ήταν το μικρότερο από τα επτά παιδιά της οικογένειας.
Δύο από τα αδέλφια του πέθαναν από αρρώστιες και καταστροφές και αυτό παρ΄ολίγο να είχε συμβεί και στον τετράχρονο Ηλία, αν δεν τον είχε σώσει η γιαγιά του από έναν αχυρώνα που κατέρρευσε κατά τη διάρκεια ενός σεισμού στην Κόρινθο.
Από μικρό παιδί έδειξε το επιχειρηματικό του πνεύμα, διευθύνοντας το τοπικό καφενείο και εκεί ήταν που έμαθε να παίζει τάβλι. Ένα παιχνίδι που έπαιζε διαρκώς και εξακολουθεί να παίζει μέχρι και σήμερα.
Τότε χτύπησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και το 1941, στα 17 του χρόνια, ο Ηλίας Λάμπρος εντάχθηκε και αργότερα ηγήθηκε μιας ομάδας νέων αντιστασιακών κατά των Ναζί.
Η μόνη φωτεινή στιγμή αυτής της σκοτεινής περιόδου ήταν η γνωριμία του με τη μελλοντική του σύζυγο, Λουίζα, η οποία επισκέφθηκε το χωριό του ενώ βρισκόταν σε μια εκδρομή της εκκλησίας.
Τον Ιούλιο του 1944, ο Λάμπρος συνελήφθη, ανακρίθηκε και βασανίστηκε από τους Ναζί και αν δεν είχε εξελειχθεί η Επιχείρηση «Βαλκυρία», η πιο διάσημη απόπειρα δολοφονίας του Αδόλφου Χίτλερ από Γερμανούς συνωμότες, ίσως να μην γράφαμε αυτή την ιστορία.
Ο… ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ
Μετά τον πόλεμο, ο Ηλίας Λάμπρος επέστρεψε, τελείωσε το Γυμνάσιο και ετοιμαζόταν να συνεχίσει τις σπουδές του για να γίνει λογιστής, όταν ξέσπασε ο Εμφύλιος.
Ο νεαρός είδε και πάλι τα όνειρά του να διακόπτονται από μια αναγκαστική επιστράτευση που τον έστειλε στη σχολή αξιωματικών για να γίνει λοχαγός. Υπηρέτησε τέσσερα χρόνια στο στρατό πολεμώντας τους συμπατριώτες του Έλληνες, κάτι που ο Κωνσταντίνος λέει ότι ήταν «η πιο σκοτεινή περίοδος» στη ζωή του πατέρα του και «σπάνια μιλάει γι’ αυτήν».
Μια ιστορία που έχει μοιραστεί, ωστόσο, είναι ότι επέζησε από ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα, κατά το οποίο το τζιπ στο οποίο επέβαινε έπεσε σε ένα ανάχωμα.
Ο οδηγός σκοτώθηκε και ο κ. Λάμπρος βγήκε από το όχημα, χωρίς γρατζουνιά, με το τσιγάρο του ακόμα τοποθετημένο ανάμεσα στα δάχτυλά του, έτοιμο να το ανάψει.
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο επέστρεψε στο χωριό του για να φροντίσει τον πατέρα του που υπέστη σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, κάτι που έκανε για δύο χρόνια μέχρι να πεθάνει.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ
Το 1956, ο Ηλίας Λάμπρος αποφάσισε ότι είχε δει αρκετή καταστροφή και ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει την πατρίδα του αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του, ο Ανδρέας και ο Θανάσης, είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία το 1928 και το 1930, όπως έκανε και η αδελφή του, η Διαμάντω, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, οπότε ήταν λογικό να ακολουθήσει το παράδειγμά τους.
Με την άφιξή του στην Αυστραλία, μια από τις πρώτες εκδηλώσεις που παρακολούθησε ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Μελβούρνης το 1956.
Ο κ. Λάμπρος εγκαταστάθηκε πίσω από το κατάστημα της αδελφής του στο St Kilda, αλλά δύο χρόνια αργότερα εκείνη απεβίωσε ξαφνικά, οπότε μετακόμισε στον αδελφό του.
Ακολούθησε ένας αγώνας επτά ετών για να φέρει τον εφηβικό του έρωτα, τη Λουίζα, στην Αυστραλία από την Ελλάδα, και μετά από πολλά αδιέξοδα, γνωρίστηκε με έναν πολιτικό που τον βοήθησε.
Η ΑΦΙΞΗ ΤΗΣ ΛΟΥΙΖΑΣ
Η δεκαετία του 1960 ήταν αφιερωμένη στην οικογένεια και τη δουλειά. Η Λουίζα έφθασε στην Αυστραλία το 1963 και το ζευγάρι παντρεύτηκε την ίδια χρονιά. Οι δύο τους εργάστηκαν σε διάφορα εργοστάσια και άλλες περιστασιακές δουλειές πριν αγοράσουν ένα γαλακτοπωλείο στο Lalor, το οποίο θα διατηρούσαν για σχεδόν 30 χρόνια.
Το 1964 το ζευγάρι καλωσόρισε την κόρη τους Γιώτα και στη συνέχεια τον γιο τους Κωνσταντίνο, το 1967.
Ο κ. Λάμπρος ήταν επίσης ένας από τους αρχικούς ιδρυτές της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας-Ενορίας Thomastown όπου υπηρέτησε ως γραμματέας για 15 χρόνια. Συχνά έγραφε επιστολές εκ μέρους της Ενορίας του στην Αρχιεπισκοπή και καλούνταν να βοηθήσει άλλους στην Κοινότητα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως τα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Ηλίας Λάμπρος ήταν μέλος του Εργατικού Κόμματος και υπερασπίστηκε με σθένος τα δικαιώματα των εργαζομένων.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ
Φιλάνθρωπος, ο κ. Λάμπρος, χρησιμοποιούσε πάντα τη δύναμη της ευγνωμοσύνης και της προοπτικής κάθε φορά που ο ίδιος και η σύζυγός του αντιμετώπιζαν προκλήσεις και αυτό σε συνδυασμό με την βαθιά πίστη τους στο Θεό ήταν που τους επέτρεψε να διαχειριστούν τόσο τις καλές όσο και τις δύσκολες στιγμές στη ζωή τους.
Μια από αυτές ήταν όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’80 υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.
Μετά τον θάνατο της συζύγου του, Λουίζας, το 2016, ο Ηλίας Λάμπρος έδωσε μάχη με την κατάθλιψη και μια μορφή άνοιας και τώρα ζει με την κόρη του και τον γαμπρό του.
ΕΝΑΣ ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
«Είναι ευγνώμων για την αφοσίωση, την αγάπη και τη φροντίδα που του έδειξαν», δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» ο γιος του Κωνσταντίνος.
Μοιράστηκε επίσης ότι τα τρία εγγόνια του κ. Λάμπρου έγιναν το επίκεντρο και η πηγή της χαράς του στα τελευταία χρόνια της ζωής του, ενώ έχει δύο ανίψια και δύο ανιψιές που τον αγαπούν πολύ.
«Ο Κώστας, η Λουίζα και ο Ηλίας είναι ευγνώμονες για τον χρόνο που περνούν με τον παππού τους και συνεχίζουν να μαθαίνουν από αυτόν».
«Ο μπαμπάς έχει κάνει πολλούς φίλους στη διάρκεια της ζωής του και είναι γνωστός ως άνθρωπος με οξύ πνεύμα, τόλμη, αγάπη για την ιστορία, την πολιτική και τον Ελληνισμό.
«Πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη του για την οικογένειά του και την πίστη του και ανυπομονεί να δει ένα χαμογελαστό πρόσωπο, έναν χαιρετισμό και κάθε εκδήλωση που αφορά τα εγγόνια του».
Ο Ηλίας Λάμπρος είναι επίσης το πρόσωπο της καμπάνιας της διαδικτυακής επιχείρησης πώλησης πιάτων για σπάσιμο με την επωνυμία «ETHIMA», την οποία διευθύνει η εγγονή του.