Επίσκεψη στην Αυστραλία θα πραγματοποιήσει τον Μάρτιο και τον Απρίλιο ο Κώστας Μαυρίκης, συγγραφέας και ιδρυτής του Μουσείου Αλοννήσου, ο οποίος ζει και δραστηριοποιείται στην Αλόννησο.
Όπως λέει ο ίδιος στον «Νέο Κόσμο», ως συγγραφέας ειδικεύεται στην ιστορία των πρώτων Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία και στη συμμετοχή των Αυστραλών στρατιωτών στην Ελλάδα κατά τον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μας γράφει χαρακτηριστικά:
«Στην Αυστραλία έρχομαι για να προωθήσω τρία ιστορικά βιβλία (στα ελληνικά, με τις αγγλικές μεταφράσεις να έχουν ολοκληρωθεί ή να εκκρεμούν) που έχω γράψει για την ελληνική οικογένεια Δρακιώτη.
Πρόκειται για μια τριλογία μυθιστορημάτων με άμεσα αυστραλιανά στοιχεία.
Το πρώτο βιβλίο, «Ο πειρατής Νικόλαος Δρακιώτης» (ελληνική έκδοση), αναφέρεται σε έναν Έλληνα πειρατή από την Αλόννησο που έφτασε ως αιχμάλωτος το 1812 στο Σίδνεϊ (μεταφορά καταδίκων στην Αυστραλία).
«Η σύλληψη του Δρακιώτη από τον βρετανικό στόλο και αφού μεταφέρθηκε πρώτα στη Μάλτα και στο Γιβραλτάρ, για να καταλήξει τελικά στην Αυστραλία, υπήρξε αληθινή ιστορία. Συνελήφθη το 1812 και καταδικάστηκε για πειρατεία, όντας μέλος του πληρώματος ενός ελληνικού πλοίου που ξεκίνησε από τη Μαύρη Θάλασσα μεταφέροντας σιτηρά, με προορισμό τη Γαλλία του Βοναπάρτη και την Ισπανία. Όποιος έσπαζε το εμπάργκο των Βρετανών, θα μπορούσε να βγάλει τεράστια κέρδη. Από ένα ταξίδι μπορούσες να γίνεις πολύ πλούσιος. Ανακάλυψα μία επιστολή του Δρακιώτη προς την οικογένειά του, στην οποία περιέγραφε την περιπέτειά του στην Αυστραλία και έτσι έμαθα για εκείνον», είπε ο Κώστας Μαυρίκης.
Το δεύτερο βιβλίο «Η υπόσχεση» (ελληνική και αγγλική έκδοση) αφορά τον δισέγγονο του Δρακιώτη, που συμμετείχε στο σώμα των ANZACs στην Ελλάδα, για να πολεμήσει στην εκστρατεία της Καλλίπολης, και έγινε μάρτυρας της γενοκτονίας των Αρμενίων (Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος).
Στο βιβλίο (δεύτερο χρονικά στη σειρά της τριλογίας) που κυκλοφόρησε, πρωταγωνιστεί ο Αλέξανδρος Δρακιώτης, δισέγγονος του κατηγορούμενου ως πειρατή. Συμμετείχε στην Εκστρατεία της Καλλίπολης, μία από τις μεγαλύτερες αποτυχίες των Συμμάχων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που συνέπεσε με την κορύφωση της Αρμενικής Γενοκτονίας. Η ανεπιτυχής έκβαση της μάχης, έστειλε τον Δρακιώτη στις τουρκικές φυλακές, από τις οποίες όμως δραπέτευσε και βίωσε από πρώτο χέρι το δράμα των Αρμενίων και τις ακατανόμαστες βαρβαρότητες των Οθωμανών σε βάρος τους.
«Η “Υπόσχεση στον Αρμένιο” είναι μυθοπλασία, με τον πρωταγωνιστή να βρίσκεται στην Καλλίπολη, πολεμώντας με τις δυνάμεις της Αντάντ. Συνελήφθη από τον οθωμανικό στρατό και οδηγήθηκε στη φυλακή, αλλά μπόρεσε να αποδράσει έπειτα από λίγους μήνες μαζί με ορισμένους άλλους Αρμένιους συγκρατούμενούς του. Βρέθηκε στα τάγματα εργασίας και από την τουρκική ενδοχώρα, έφτασε μέχρι τα παράλια, για να διαφύγει, ενώ παράλληλα ξετυλίγεται το ιστορικό της Γενοκτονίας των Αρμενίων, που έλαβε χώρα το 1915», πρόσθεσε στη συνέχεια ο κ. Μαυρίκης.
Το τρίτο βιβλίο «Περιπλανώμενος» (ελληνική έκδοση) είναι ο γιος του δισέγγονου που πολεμά στο Τομπρούκ με την Αυστραλιανή Μεραρχία και φτάνει στην Ελλάδα ως σαμποτέρ (Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος)».
Παράλληλα, ο κ Μαυρίκης δημιουργεί Μουσείο ANZAC στην Αλόννησο, το οποίο θα είναι μοναδικό στην Ελλάδα.
Θα επιδιώξει δε τα βιβλία του να γίνουν ταινία ή τηλεοπτική σειρά.
«Ένα βιβλίο μου που αφορά το προσωπικό των ANZAC και το νησί της Περιστέρας, με τίτλο “Escape”, βρίσκεται ήδη σε διαδικασία προσαρμογής και παραγωγής ως τηλεοπτικής σειράς», μας λέει.
Ο Κώστας Μαυρίκης, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Στενή Βάλα από οικογένεια ψαράδων με καταβολές από την Ικαρία. Από μικρός ασχολήθηκε με το υποβρύχιο ψάρεμα και τις καταδύσεις μαζί με τον πατέρα του. Ήταν οι πρώτοι που ανακάλυψαν τα μοναδικά στον κόσμο ναυάγια της Περιστέρας. Με μεγάλη επιμονή τα δήλωσαν και τα ανέδειξαν, κόντρα στην αδιαφορία του κράτους. Σήμερα βρίσκονται στο τελικό στάδιο για να λειτουργήσουν ως υποβρύχια μουσεία, αλλά τίποτα δεν θα είχε γίνει αν δεν υπήρχε η εμμονή αυτών των δύο. Με την ίδια επιμονή άρχισε να συλλέγει αντικείμενα από την θάλασσα αλλά και από την στεριά.
Σε νεαρή ηλικία αποφάσισε να χτίσει το δικό του μουσείο. Όταν την χρυσή δεκαετία του 2000, όλοι έχτιζαν δωμάτια εκείνος, σε κόντρα των καιρών, έχτισε το κτήριο όπου θα στέγαζε τις συλλογές του. Στην αρχή κανείς δεν τον πίστεψε, γιατί κάτι τέτοιο ακουγόταν τελείως ουτοπικό. Εκείνος όμως συνέχισε με πείσμα θέλοντας να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Το 2000 έφτιαξε τον πρώτο όροφο με πολύ σκληρή δουλειά και στα επόμενα 8 χρόνια τους υπόλοιπους τρεις ορόφους.
Σήμερα, έπειτα από 18 χρόνια λειτουργίας, το 900 τετρ. μέτρων κτήριο δεν επαρκεί για να στεγάσει πλέον τις συλλογές των 40.000 αντικειμένων, τα οποία με πάθος και μεράκι συνέλεξε ο Κώστας Μαυρίκης. Το πετρόκτιστο κτήριο του μουσείου δεσπόζει στο λιμάνι του Πατητηρίου. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από την λιτή αρχιτεκτονική του αλλά και από το εσωτερικό του, καθώς κανένας δεν περιμένει ένα τέτοιου επιπέδου μουσείο σε ένα τόσο μικρό νησί.
Το μουσείο έχει πολλά τμήματα. Το υπόγειο είναι το λαογραφικό. Είναι διαρρυθμισμένο σαν ένα μικρό χωριό με μικρά σπιτάκια που φιλοξενούν επαγγέλματα που χάθηκαν. Στον πρώτο όροφο υπάρχει το ναυτικό τμήμα με την Αλόννησο από τον 17ο έως τον 19ο αιώνα. Εδώ εκτίθενται οι στολές των ναυτικών, ο οπλισμός τους και τα αντικείμενα που είχαν στα σκάφη τους, καθώς και αντικείμενα που έφερναν πίσω στο νησί τους για τη διακόσμηση των σπιτιών τους. Στον ίδιο χώρο υπάρχουν και οι γυναίκες τους με τις ανάλογες φορεσιές και τα προσωπικά τους αντικείμενα.
Στον δεύτερο όροφο υπάρχει το καταπληκτικό πειρατικό τμήμα, το οποίο απεικονίζει την πειρατική δραστηριότητα στο νησί της Αλοννήσου. Το νησί λέγοταν για πολλά χρόνια και Κλεπτοφωλεαί ή Διαβολονήσια, λόγω της έντονης πειρατικής παρουσίας. Βρισκόταν στη μέση ενός διαχρονικού ναυτικού κόμβου. Αυτό εξηγεί και τα πολλά ναυάγια. Στις βιτρίνες αυτού του τμήματος ο επισκέπτης ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή. Είναι τόσα πολλά τα αντικείμενα που θα χρειαστεί αρκετό χρόνο ονειροπόλησης.
Στον ίδιο όροφο στεγάζεται και το στρατιωτικό τμήμα του μουσείου. Εδώ φαίνεται έντονα η πολεμική αρετή των Ελλήνων στους σύγχρονους πολέμους, στους οποίους έλαβαν μέρος οι προγονοί μας. Στο κτήριο υπάρχει και πολυχώρος εκδηλώσεων, όπου έλαβαν χώρα πολλές εκθέσεις κυρίως νέων καλλιτεχνών, ομιλίες και μικρά συνέδρια.
Το μουσείο είναι ένα κέντρο ζωντανού πολιτισμού και όχι ένας παγερός χώρος με άψυχα αντικείμενα.
Στον τελευταίο όροφο βρίσκεται το μικρό καφέ με τις ατελείωτες συζητήσεις και τα γραφεία που συντονίζουν την οργάνωσή του. Εκεί εδρεύει ο Σύλλογος Φίλων του Μουσείου, ο οποίος το υποστηρίζει ηθικά και με παροχή εθελοντικής εργασίας. Εδώ φυλάσσονται και τα αρχεία του μουσείου.
Ο Κώστας Μαυρίκης κατάφερε να συγκεντρώσει ένα καταπληκτικό αρχείο 63.000 ψηφιακών φωτογραφιών από τον χώρο των Βορείων Σποράδων, καθώς και έναν τεράστιο όγκο εγγράφων από το 1700 έως τις μέρες μας (το αρχείο περιλαμβάνει 30.000 περίπου έγγραφα). Ο ίδιος είναι τόσο φανατικός ως προς την διάσωση αντικειμένων και τεκμηρίων, ώστε από μόνος του έχει καταφέρει να διασώσει ένα πολύ σπουδαίο κομμάτι της ιστορίας των Βορείων Σποράδων.
Ο Κώστας Μαυρίκης έχει γράψει 12 βιβλία που αφορούν τον χώρο των νησιών σε διαφορετικές εποχές και έχει δημιουργήσει το Αρχείο Μελετών Αλοννήσου και Ερημονησίων με τρεις εκδόσεις.
Όταν τον ρωτάει κάποιος γιατί όλα αυτά δεν τα προβάλλει, απαντά πάντα με στωικότητα και ταπεινότητα ότι όλα τα έκανε από αγάπη για το νησί και τους κατοίκους του και για να καλύψει τα πολιτιστικά κενά που υπήρχαν.
