Η Ελληνοαυστραλή καλλιτέχνιδα της blues σκηνής, Καλλιόπη Σταυροπούλου (Kaliopi Stavropoulos), η οποία ηγείται του συγκροτήματος «Kaliopi & the Blues Messengers», θα αποτίσει έναν μουσικό φόρο τιμής σε όλες τις γυναίκες του Κόσμου, μέσα από το Μουσικό Φεστιβάλ για τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας (International Women’s Day Music Festival), το οποίο θα διεξαχθεί, την Κυριακή 10 Μαρτίου στο Central Club Hotel του Richmond.
Στο Φεστιβάλ θα συμμετάσχουν άνδρες, ανερχόμενα ταλέντα, αλλά και γυναίκες μουσικοί που έχουν αφήσει το στίγμα τους στη blues μουσική σκηνή της Μελβούρνης.
Η κα Σταυροπούλου, διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία της ομάδας διαχείρισης εκδηλώσεων «Double Trouble Blues Sessions», με στόχο να αναδείξει «εθνικά είδωλα και να ξεθάψει εθνικούς ‘θησαυρούς’ των blues».
Μιλώντας στον «Νέο Κόσμο», η ομογενής μουσικός αναφέρθηκε στην επιτυχία της εκδήλωσης που διοργανώθηκε πέρυσι τον Αύγουστο από την «Double Trouble Blues Sessions» για γυναίκες μουσικούς, καθώς και στη θερμή απήχηση που εισέπραξε από το κοινό για μία εκδήλωση που διοργανώθηκε για την κυκλοφορία του single της με τίτλο «Troublin’ Blues» κατά την περσινή Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας.
Σύμφωνα με την ίδια τα δύο αυτά γεγονότα, στάθηκαν η αφορμή και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τη διοργάνωση του φετινού Μουσικού Φεστιβάλ.
«Αυτές οι δύο συναυλίες πήγαν πολύ καλά, οπότε σκεφτήκαμε ‘, πρέπει να γιορτάσουμε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας με ένα Φεστιβάλ», εξηγεί η Ελληνοαυστραλή καλλιτέχνιδα.
Η ίδια, επευφημεί πιστά τα blues μέσα από μουσικές παραστάσεις, συνεργασίες και πρωτοβουλίες για πάνω από 30 χρόνια, ενώ στο πλαίσιο μίας εκδήλωσης «Double Trouble Blues Sessions», οι «Kaliopi & the Blues Messengers», υποστήριξαν και προώθησαν εθνικούς καλλιτέχνες της blues μουσικής όπως ο Geoff Achison και ο Ian Collard, καθώς και ανερχόμενα ταλέντα, συμπεριλαμβανομένων των συμμετεχόντων του προγράμματος Women ‘N’ Blues.
Στο Φεστιβάλ, οι Kaliopi & the Blues Messengers θα εμβαθύνουν στη μουσική των blues του Δέλτα (δηλαδή της blues μουσικής στην πιο «τραχιά» μορφή της), όπως είναι τα έργα της θρυλική μουσικού, Memphis Minnie, ενσωματώνοντας τη δική τους μοναδική μουσική «υφή», μέσα από χαρακτηριστικούς ήχους μπάσου, κλαρίνου, πιάνου και ντραμς που αντανακλούν έντονα στοιχεία της blues μουσικής.
Η Ελληνοαυστραλή καλλιτέχνιδα υπογραμμίζει, επίσης, τη σημασία της συμμετοχής των ανδρών σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, προωθώντας την ιδέα της κοινής αλληλεγγύης και υποστήριξης μεταξύ ανδρών και γυναικών δίχως έμφυλες διακρίσεις.
«Είναι σημαντικό οι άνδρες να είναι αρκετά δυνατοί ώστε να σταθούν δίπλα στις αδελφές και τις συντρόφισσές τους και να είναι εκεί, μαζί μας».
Λόγω της καταγωγής της μητέρας της από την Νίσυρο και του πατέρα της από την Πάτρα, η κα Σταυροπούλου ένιωσε την ανάγκη να εξερευνήσει την ελληνική μουσική της κληρονομιά, καθώς «σαγηνεύτηκε» από τους μοναδικούς ήχους του βιολιού που χαρακτηρίζουν την παραδοσιακή μουσική της Νισύρου, ενώ μέσα από τους ήχους του κλαρίνου που ενισχύουν τη μουσική των Kaliopi & The Blues Messengers, η Καλλιόπη τιμά τη μουσική παράδοση της Πάτρας.
Η κα Σταυροπούλου όντας γοητευμένη από τα στοιχεία της μικροτονικής blues κλίμακας -ένας τύπος αρμονίας ή οργάνωσης μουσικών ήχων, ο οποίος χρησιμοποιεί διαστήματα μικρότερα από αυτά που τυπικά παίζονται στη δυτική μουσική– δήλωσε ότι η μαεστρία σε αυτό το είδος έγκειται στο «πώς ‘εισέρχεσαι’ και στο πώς ‘εξέρχεσαι’ από αυτές τις πέντε νότες».
«Είναι η απλότητα στα τραγούδια blues που τα κάνει αγνά».
Επιπλέον, η ίδια συνδέει τα τραγούδια blues με τα ρεμπέτικα, σημειώνοντας ότι μοιράζονται το κοινό στοιχείο της αφήγησης.
Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας της με τον Έλληνα σαντουρίστα, τραγουδιστή και συνθέτη, Μάριο Παπαδέα, η ομογενής μουσικός είχε την ευκαιρία να εμβαθύνει στις ιστορίες των ρεμπέτικων, μελετώντας τις αφηγήσεις της σκληρής πραγματικότητας που αντιμετώπισαν οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας κατά τη διαδικασία εγκατάστασης και ενσωμάτωσής τους στην Ελλάδα, καθώς και τη σημασία της χρήσης των «μεταφορών».
«Οι ιστορίες για το ότι είσαι στο περιθώριο, για το ότι η μειονότητα εκτοπίζεται, ερμηνεύονται πάντα μέσα από μεταφορές».
Η κα Σταυροπούλου προσθέτει ότι στα ελληνικά τραγούδια συναντά ρυθμούς, τους οποίους χρησιμοποιεί και η ίδια στη μουσική της, ενώ, ταυτόχρονα, υπογραμμίζει τη «θεραπευτική» δύναμη της μουσικής που κρύβεται στα «Σμυρνέικα, τα ρεμπέτικα ή τα αφροαμερικάνικα blues κομμάτια».
Επιπροσθέτως, τα τραγούδια της Αφροαμερικανής μουσικού του 20ου αιώνα, Memphis Minnie «αιχμαλώτισαν» την Ελληνοαυστραλή καλλιτέχνιδα λόγω του «τεράστιου εύρους ρεπερτορίου της» και της χρήσης μεταφορών που σχετίζονται με σύγχρονα θέματα, όπως είναι «η κλιματική αλλαγή, η ενδοοικογενειακή βία και η συστημική κακοποίηση».
Γνωρίζοντας πολύ καλά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη μουσική βιομηχανία, η ίδια εξηγεί ότι οι γυναίκες χρειάζεται να είναι «εξαιρετικά ικανές, συνεπείς και συγκεντρωμένες» για να «ευδοκιμήσουν» σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον.
«Υπάρχει ένα ρητό μεταξύ μας στη μουσική βιομηχανία ότι πρέπει να είμαστε διπλά ικανές για να λάβουμε τη μισή αναγνώριση. Αν και γελάω με αυτό, στην ουσία αντανακλά την πραγματικότητα των προκλήσεών μας», συμπληρώνει η κα Σταυροπούλου.
Η επιθυμία της ομογενούς μουσικού να διατηρήσει ζωντανούς του δεσμούς της με την ελληνική της κληρονομιά διαφαίνεται και μέσα από τις συνεργασίες της που έχει πραγματοποιήσει στο παρελθόν με Έλληνες καλλιτέχνες, όπως είναι ο σαντουρίστας, Μάριος Παπαδέας και η Δήμητρα Γιαννακοπούλου.
«Το να δουλεύω μαζί τους ήταν σαν να επιστρέφω στο σπίτι μου. Δεν συνειδητοποιείς πόση προσπάθεια έχεις καταβάλει για να προσαρμοστείς σε ένα περιβάλλον έως ότου καθίσεις δίπλα στην Ελληνίδα αδελφή ή τον Έλληνα αδελφό σου».
Η ίδια παραδέχεται ότι η αποδοχή της ελληνικής της ταυτότητας ήταν μια πρόκληση για την ίδια, καθώς δυσκολευόταν να αντιμετωπίσει τις καταστάσεις που της προξενούσαν αισθήματα ντροπής λόγω του «ασυνήθιστου» ονόματός της.
Αυτός υπήρξε και ο βασικός λόγος, που αποφάσισε να υιοθετήσει το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Bobbie Maree» πριν μετακομίσει στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
«Κανείς δεν μπορούσε να πει Καλλιόπη στο σχολείο και στο σπίτι όλοι με φώναζαν Πόπη, οπότε συμβιβάστηκα με το Bobbie», αναφέρει η Ελληνοαυστραλή καλλιτέχνιδα, συμπληρώνοντας ότι όταν πρωτοεμφανίστηκε στην τηλεόραση, ενημερώθηκε ότι το επώνυμό της ήταν «πολύ μακρύ» για την οθόνη, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιήσει το «Maree» ως εναλλακτικό επώνυμο.
Μάλιστα κατά την επίσκεψη της στη Νίσυρο ως ενήλικη, η ίδια αναφέρει ότι βίωσε ένα αίσθημα αγαλλίασης «σαν να επιστρέφει σπίτι», όταν συνειδητοποίησε ότι όλοι πρόφεραν το όνομά της σωστά.
Καθώς πλησιάζει η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, το μήνυμα της κας Σταυροπούλου είναι σαφές:
«Κάθε ημέρα θα έπρεπε να είναι η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας. Απλά θυμηθείτε τις αδελφές σας, τις μητέρες σας και τις κόρες σας κάθε μέρα.
Φροντίστε να υποστηρίζετε την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, να γεφυρώνετε το χάσμα ευκαιριών και μισθών μεταξύ ανδρών και γυναικών, και να εναντιώνεστε σε πράξεις και συμπεριφορές όπου η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο».
