Στις 14 Μαρτίου, συμπληρώθηκαν 67 χρόνια από τον απαγχονισμό του 19χρονου αγωνιστή της ΕΟΚΑ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη.
Ο Ευαγόρας είχε γίνει μέλος της οργάνωσης από τα 17 του. Συνέχισε τον αγώνα, αλλά τον Δεκέμβρη του 1956, συνελήφθη σε μια διαδήλωση από τους Άγγλους και οδηγήθηκε στις φυλακές.
Στη δίκη του ο Ευαγόρας παραδέχτηκε την ενοχή του λέγοντας: “Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκανα το έκανα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητά την ελευθερία του”.
Σε ένα του σημείωμα προς τους συμμαθητές του είχε γράψει:
“Γειά σας παλιοί συμμαθητές. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει έναν χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά, ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα.
Αν ζω θα με βρει εκεί!
Θα πάρω μια ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ’ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές
ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ‘χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές”.
Παρά την πίεση για απονομή χάριτος από την βασίλισσα Ελισάβετ Β’, χάρη δεν δόθηκε ποτέ.
Οδηγήθηκε στην αγχόνη με το κεφάλι ψηλά. Ήταν μόλις 19 ετών!
Ὁ τάφος του βρίσκεται στα Φυλακισμένα Μνήματα στη Λευκωσία.
