Αν αυτό το Σαββατοκύριακο δείτε μία ομάδα ποδηλατιστών να διασχίζει την κεντρική Βικτώρια με πυγμή και αποφασιστικότητα, μην εκπλαγείτε, ακόμη κι αν είναι αργά την νύχτα. Πρόκειται για τους συμμετέχοντες στην ποδηλατοπορεία «Murray to Moyne», που θα καλύψουν μία απόσταση 520 χιλιομέτρων σε 24 ώρες, προκειμένου να συγκεντρώσουν χρήματα για έναν πραγματικά σημαντικό σκοπό: την ενίσχυση του προγράμματος «Life for a Child», το οποίο προσφέρει ιατροφαρμακευτική υποστήριξη (ινσουλίνη, σύριγγες, μετρητές σακχάρου κ.ο.κ.) σε 15 χιλιάδες παιδιά με νεανικό διαβήτη σε 48 χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, τα οποία κινδυνεύουν να χάσουν ακόμη και την ζωή τους.
Ανάμεσα στους ποδηλάτες, ξεχωρίζει μία Ελληνίδα: η Βίκυ Παπαχρήστου. Πρωταγωνίστρια του επιχειρηματικού κόσμου, με τη δική της εταιρεία marketing και συμμετοχή σε διοικητικά συμβούλια διαφόρων οργανισμών, η Βίκυ Παπαχρήστου δεν είναι απλώς μία δυναμική γυναίκα, αλλά μία δύναμη της φύσης. Αυτό είναι κάτι που το ξέρουν καλά οι φίλοι της, οι συνεργάτες της, οι επιχειρηματίες που προσφεύγουν σ’ αυτήν για συμβουλές, όποιος έχει την ευκαιρία να ανταλλάξει έστω και λίγες κουβέντες μαζί της. Δεν αποτελεί, ως εκ τούτου, έκπληξη το ότι αυτό το Σάββατο θα φορέσει κι εκείνη την στολή της ποδηλασίας και θα συμμετάσχει σ’ αυτόν τον οπωσδήποτε εξαντλητικό αγώνα δρόμου. Πολύ περισσότερο δε, που ο διαβήτης έχει αγγίξει την ζωή της, προσβάλλοντας τον πατέρα της, ο οποίος έφυγε από την ζωή πριν από 16 χρόνια, προσβεβλημένος από καρκίνο στο πάγκρεας. Κυρίως όμως, εκείνο που την κινητοποιεί είναι η χαρά της συμμετοχής και η απόλαυση που της δίνει η ίδια η ποδηλασία. «Ξεκίνησα την ποδηλατοπορεία πριν από οκτώ χρόνια, συμμετέχοντας σε μία ομάδα ποδηλασίας, με το όνομα ‘Luna Riders’» εξηγεί. «Πήραμε το όνομά μας από το Luna Park στην St. Kilda. Συναντιόμαστε κάθε Σάββατο στις 7.30 το πρωί και κάνουμε διαδρομές. Το κίνητρό μας είναι ο καφές στο τέλος της διαδρομής, η παρέα, αλλά κατά καιρούς οργανώνουμε και εκδρομές στην Ευρώπη: κάνουμε πορείες στα Πυρηναία ή στις Άλπεις, ή παρακολουθούμε τον Γύρο της Γαλλίας και τον Γύρο της Ιταλίας. Είναι ένα κοινωνικό άθλημα η ποδηλασία δρόμου, που σου δίνει μεγάλη ελευθερία, αλλά απαιτεί και μεγάλη πειθαρχία».
Τώρα οι «Luna Riders» ετοιμάζονται για την φρενήρη 24ωρη πορεία (μία άλλη ομάδα που συμμετέχει είναι οι HypoActive, που αποτελείται από διαβητικούς, μέλη του οργανισμού Diabetes Australia) από το Echuca μέχρι το Port Fairy. «Είναι συναρπαστική διαδρομή» εξηγεί η Βίκυ Παπαχρήστου, περιγράφοντας την νυχτερινή πορεία. «Ενώ έχουμε τα φώτα από τα ποδήλατά μας και από το αυτοκίνητο που μας συνοδεύει, γύρω μας είναι σκοτάδι, μόνο τα αστέρια στον ουρανό». Η βασική δυσκολία είναι ο απρόβλεπτος καιρός και οι άνεμοι που συχνά πνέουν κόντρα, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση είναι «να ολοκληρώσεις την διαδικασία, να φτάσεις στο τέρμα» τονίζει. Αυτό το Σαββατοκύριακο, οι Luna Riders θα είναι χωρισμένοι σε δύο ομάδες των επτά ατόμων, οι οποίες θα διανύουν εκ περιτροπής αποστάσεις 30 χιλιομέτρων, έχοντας από πίσω τους ένα φορτηγάκι που θα τους ακολουθεί και θα τους παρέχει την δυνατότητα να ξεκουράζονται και να ανακτούν δυνάμεις. «Στη 1 τη νύχτα θα φτάσουμε στο Hamilton, όπου θα διανυκτερεύσουμε σε ένα μικρό ξενοδοχείο και στις 6 το πρωί της Κυριακής θα σηκωθούμε για να διανύσουμε τα τελευταία 100 χιλιόμετρα μαζί», λέει η ποδηλάτρια, τονίζοντας το «μαζί». Στην ερώτηση ποιο είναι το σημαντικότερο κέρδος, απαντά γελώντας «η κούραση», για να συμπληρώσει «και η συντροφικότητα». «Δεν θα μπορούσα να το καταφέρω χωρίς τους φίλους μου. Την προηγούμενη φορά που συμμετείχα ένιωσα τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν, αλλά μού έπιασαν την κουβέντα και με βοήθησαν να πραμείνω ξύπνια και να συνεχίσω» περιγράφει, τονίζοντας ότι, αν κάποιος εγκαταλείψει, αυτό είναι εις βάρος της ομάδας. Οι φίλοι της είναι αυτοί που την βοήθησαν να πιάσει και τον οικονομικό στόχο της εκδήλωσης σε διάστημα μόλις δύο ημερών. Το περασμένο Σαββατοκύριακο έστειλε email ανακοινώνοντας την συμμετοχή της στον αγώνα και τον στόχο της να συγκεντρώσει το ποσό των πέντε χιλιάδων δολαρίων για την ενίσχυση του προγράμματος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη. Μέχρι χθες, είχε ήδη συγκεντρώσει σχεδόν έξι χιλιάδες. «Είμαι πιεστική», χαριτολογεί, «αλλά και γενναιόδωρη. Ξέρω πως είναι δύσκολο να ζητάς χρήματα από τους άλλους, οπότε, κάθε φορά που κάποιος από τους φίλους μου μαζεύει χρήματα για κάποιον σκοπό, θα προσφέρω πάση θυσία. Οπότε μού χρωστάνε» συμπληρώνει γελώντας.