Πολλά ερωτηματικά δημιουργεί η Κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα, η οποία από τη μια ανοίγει νέα μέτωπα και από την άλλη να κλείνει τα μάτια της σε κινήσεις και εξελίξεις που υποσκάπτουν τα θεμέλια μιας ευνομούμενης δημοκρατίας.

Παράδειγμα της πρώτης τάσης είναι η απόφασή της να προβεί στη συγκρότηση μιας Επιτροπής για τον λογιστικό έλεγχο του χρέους, και της δεύτερης η άρνηση της Κυβέρνησης να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την αποτροπή των αντιεξουσιαστών (νέος όρος για τους αναρχικούς) από την κατά βούληση κατάληψη δημόσιων και πανεπιστημιακών κτιρίων. Μέχρι και στα πρόθυρα της Βουλής είχαν φτάσει, χωρίς την επέμβαση της Αστυνομίας.

Στη συγκρότηση Επιτροπής για τον λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους της Ελλάδας έχει πρόσφατα προβεί η Κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα. Το βρίσκω δύσκολο να καταλάβω σε τι θα βοηθήσει την Ελλάδα την περίοδο αυτή η έρευνα για τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες οι προηγούμενες κυβερνήσεις διαπραγματεύτηκαν με τους Ευρωπαίους εταίρους τη σύναψη δανείου, γνωστό ως Μνημόνιο. 

Το ερώτημα που προκύπτει είναι ποια είναι η αναγκαιότητα, και σε τι στοχεύει η Κυβέρνηση με τη συγκρότηση της Επιτροπής αυτής. Να εκθέσει τις προηγούμενες κυβερνήσεις; Μα τα αποτελέσματα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015 έχουν δώσει την πιο πειστική απάντηση. Αν ο λόγος είναι να αποφευχθούν μελλοντικές επαναλήψεις των σφαλμάτων του παρελθόντος, αυτό μπορεί να γίνει στο μέλλον, όταν τα τρέχοντα προβλήματα θα έχουν ξεπερασθεί, ή τουλάχιστον μετριασθεί, και η Κυβέρνηση δεν θα αποπροσανατολίζεται από το κύριο έργο της, που είναι η έξοδος της Ελλάδας από την οικονομική κρίση, και η αποτροπή κήρυξης πτώχευσης.

Σε μια περίοδο που η Κυβέρνηση έπρεπε να επικεντρώνει την προσοχή της στην αντιμετώπιση των πολλαπλών προβλημάτων που ταλανίζουν τη χώρα, δαπανά πολύτιμο χρόνο στη σύσταση, και λειτουργία, της εν λόγω Επιτροπής, για να φέρει στην επικαιρότητα αποφάσεις και εξελίξεις του παρελθόντος που είναι ήδη γνωστές. Επιπλέον, τα όποια πορίσματα της Επιτροπής σε τίποτε δεν πρόκειται να βοηθήσουν την Κυβέρνηση στην υπέρβαση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.

Χαρακτηριστικά είναι τα ακόλουθα σχόλια του Γιάνη Βαρουφάκη, Υπουργού Οικονομικών, για την ανεπίκαιρη συγκρότηση της εν λόγω Επιτροπής.

«Φοβάμαι δυστυχώς ότι υπάρχει μια τάση στην Ελλάδα η αποτυχία του πολιτικού συστήματος, η αποτυχία της δημοκρατίας και η αποτυχία της δικαιοσύνης να υποκαθίστανται με εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή. Δεν είμαι κοινοβουλευτικός για πολύ καιρό αλλά θα ήθελα αυτό να μη συμβεί τώρα. 

Σε μια ευνομούμενη δημοκρατία δεν θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η επιτροπή. Θα έπρεπε να είχε επιληφθεί η δικαιοσύνη εδώ και δεκαετίες. Αυτό το γνωρίζουν και το ομολογούν και οι ανώτατοι δικαστές μας», αθηναϊκή εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 4/4/15.

Απαράδεκτη είναι και η απόφαση της Κυβέρνησης η Επιτροπή να απαρτίζεται μόνο από μέλη της. Τα άλλα κόμματα του Κοινοβουλίου δεν κλήθηκαν να συμμετάσχουν στην Επιτροπή. 

Στην Αυστραλία τέτοιες επιτροπές απαρτίζονται από άτομα με ιδιαίτερες γνώσεις για το αντικείμενο της έρευνας, και όχι από πολιτικούς. Αν το θέμα που θα ερευνήσει η Επιτροπή απαιτεί την παρουσία πολιτικών, τότε επιλέγονται πολιτικοί από όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου, όχι μόνο της Κυβέρνησης.

Απορίες δημιουργεί και η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλου, στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής στην αίθουσα της Γερουσίας του Κοινοβουλίου.

Ο Πρόεδρος ενός δημοκρατικού καθεστώτος δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, καθότι καθένα από αυτά αντιπροσωπεύει και ένα μέρος του εκλογικού σώματος της χώρας. Για το λόγο αυτό βρίσκω εύστοχη την παρατήρηση του κ. Ανδρέα Λοβέρδου, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, πως ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος είναι «Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όχι της πλειοψηφίας».

Χαρακτηριστικά είναι και τα ακόλουθα λόγια της κ. Μαρία Λουτσία Φατορέλλι Καρνέιρο, μέλος της Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του χρέους της Βραζιλίας, η οποία έχει προσκληθεί να συμμετάσχει στην ελληνική Επιτροπή:

«Για 15 χρόνια αγωνιζόμαστε για να υπάρξει αυτός ο λογιστικός έλεγχος του χρέους στη δική μας χώρα».

Λες και η Κυβέρνηση του κ. Α. Τσίπρα δεν έχει άλλα επείγοντα και καίρια για το μέλλον της Ελλάδας θέματα στα οποία να στρέψει την προσοχή της, και αναλώνω πολύτιμο χρόνο σε ζητήματα του παρελθόντος, τα οποία είναι ήδη γνωστά, και θα μπορούσαν να διερευνηθούν σε εύθετο χρόνο στο μέλλον. Εξάλλου επαφίεται στην ίδια την Κυβέρνηση να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Μέτρα όπως η συγκρότηση της εν λόγω Επιτροπής όζουν φτηνού λαϊκισμού, και δεν τιμούν την Κυβέρνηση.

ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ

Στα προβλήματα του Πρωθυπουργού, κ. Α. Τσίπρα, ήρθε να προστεθεί και το ακόλουθο άρθρο του Αναπληρωτή Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, κ. Γιάννη Πανούση, ο οποίος πολύ ορθά καυτηριάζει την ανοχή της Κυβέρνησης στις καταλήψεις δημοσίων κτιρίων από τους αντιεξουσιαστές:

«Πρέπει να συνεννοηθούμε και ν’ αφήσουμε στην μπάντα τα πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης, τα οποία συνήθως εκδίδουν «άνθρωποι χωρίς πρόσωπο».

Αριστερά, και μάλιστα Κυβερνώσα Αριστερά, σημαίνει ισοελευθερία, δικαιώματα, κοινωνική πολιτική, δημόσιο έλεγχο, δικαιοσύνη. Όποιος θεωρεί ότι στο σύγχρονο διεθνές και ευρωπαϊκό πεδίο Αριστερή Διακυβέρνηση σημαίνει ανοχύρωτη χώρα και πόλη (δίχως προσωπική, κοινωνική, εθνική ασφάλεια, δίχως στρατό και δίχως αστυνόμευση, ίσως και χωρίς δικαστές ή φυλακές), όποιος πιστεύει ότι τα διδάγματα της Ιστορίας μας είναι περιττά (αφού όλοι οι λαοί είναι «αδελφωμένοι»), και ότι η Παιδεία μας επιτρέπει κάθε ανομική δράση, τότε όχι μόνο δεν έχει σχέση με την Αριστερά αλλά ούτε και με τη Δημοκρατία. Αυτήν την Αριστερά του Τίποτα δεν τη χρειάζονται ο τόπος και ο λαός. Η ώρα της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν είναι η ώρα των ανέξοδων ιδεολογημάτων και των ανούσιων τσιτάτων, αλλά η ώρα της εμπέδωσης θεσμών, πολιτικής νομιμοποίησης και κοινωνικής συναίνεσης», αθηναϊκή εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 3/4/15.

Είναι άξιος θαυμασμού ο κ. Πανούσης που τόσο ευθαρσώς έθιξε ένα καίριο θέμα, παρότι είναι Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Κάτι που θα έπρεπε να τo είχε κάνει ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Νίκος Βούτσης, αντί να επικρίνει τον κ. Πανούση.

Σημειώνω πως ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας στο Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών, και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θράκης. Με άλλα λόγια δεν πρόκειται για ένα τυχαίο πρόσωπο.

Με την τοποθέτηση του κ. Πανούση συμφώνησε και ο Υπουργός Παιδείας, κ. Αριστείδης Μπαλτάς, ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Δεν μπορεί να μείνει το πράγμα έτσι ελεύθερο. Οι χώροι αυτοί είναι χώροι εκπαίδευσης, έρευνας, ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, οι άνθρωποι πρέπει να μπαίνουν εκεί και να εργάζονται. Ουδέποτε έκλεισε ο χώρος αυτός σε ιδέες περίεργες ή ανατρεπτικές».

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ακόλουθο κύριο άρθρο της εφημερίδας Η Καθημερινή (4/4/15): «Οι δημόσιες τοποθετήσεις του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη έθεσαν ένα κρίσιμο ζήτημα, στο οποίο οφείλει να απαντήσει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Είναι προφανέστατο ότι υπάρχουν δύο γραμμές στο εσωτερικό της Κυβέρνησης, μία που βλέπει με ανοχή και συμπάθεια τις καταλήψεις και άλλες κινητοποιήσεις, και μία που καταλαβαίνει πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει αυτό το φαινόμενο. Επειδή, όμως, η δημόσια τάξη είναι ζήτημα ζωτικό αλλά και πρακτικό, δεν σηκώνει πολλές θεωρητικές συζητήσεις και αναλύσεις. Αν ο ένας Υπουργός λέει «πιάστε τους» και ο άλλος «αφήστε τους», οι αρμόδιες αρχές θα αδρανήσουν δικαιολογημένα και θα περιμένουν κάποιο «ατύχημα» για να πάρει η Κυβέρνηση τις αποφάσεις της».

Τα παραπάνω είναι λίγα από τα διλήμματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Πρωθυπουργός, κ. Α. Τσίπρας, και η Κυβέρνησή του.

Δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει να επιλύσει πολλά φλέγοντα θέματα με τους Ευρωπαίους εταίρους της, η εσκεμμένη δημιουργία εσωτερικών μετώπων από τη μια οξύνει τις ήδη τεταμένες διακομματικές, αλλά και ενδοκομματικές (παράδειγμα Γ. Πανούση) αντιπαραθέσεις, ενώ από την άλλη επιτείνει τον υποβόσκοντα σκεπτικισμό των πολιτών για την ακεραιότητα των πολιτικών τους αντιπροσώπων…