ΔΕΝ είναι δυνατόν, ρε παιδιά. Δεν αντέχω άλλο… Έλεος πια…
ΚΑΙ ψυχίατρος να σας έβαζε να με τρελάνετε, δεν θα τα καταφέρνατε τόσο καλά.
ΣΑΣ ερωτώ: Είναι δυνατόν, πριν καλά-καλά τελειώσουν οι εορτασμοί της εκατονταετίας του Anzac Day, να προετοιμάζεστε για τις εκδηλώσεις των επόμενων… 100 ετών;
ΕΙΧΑΤΕ-δεν είχατε με κάνατε να βλέπω εφιάλτες και στον ύπνο μου. Προχθές ξύπνησα έντρομος γιατί έβλεπα ότι με επιστράτευσαν και με έστειλαν στην Καλλίπολη…
ΕΔΩ πια δεν μιλάμε για έναν ξεχειλωμένο (και από τα μαλλιά τραβηγμένο!) πατριωτισμό, αλλά για ένα επικίνδυνο τσουνάμι εθνικισμού, που όμοιό του δεν βλέπουν στον ύπνο τους ούτε οι… Χρυσαυγίτες.
ΚΑΙ εγώ ο αφελής, που πίστευα ότι μετά τον εξάμηνο τηλεοπτικό προπαγανδιστικό βομβαρδισμό, θα είχα πατριωτικά αποθέματα (τουλάχιστον) και για την επόμενη εικοσαετία, ερχόσαστε εσείς και μου λέτε ότι αυτά που βίωσα δεν είναι τίποτα μπρος στο τι με περιμένει…
ΕΝΤΑΞΕΙ, είπαμε να βάλουμε όλοι ένα χεράκι (να δούμε και την… πολεμική όπερα του Τάσου Ιωαννίδη για την Καλλίπολη), προκειμένου να αποκτήσει και ο αυστραλιανός λαός ηρωικό και ένδοξο πατριωτικό παρελθόν, αλλά, μέχρι εδώ και μη παρέκει…
ΣΥΓΝΩΜΗ, αλλά επειδή η ηγεσία των καταγόμενων από την ανεμοδαρμένη (και τον Ήφαιστο ξεχασμένη) Λήμνο, δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει, πρέπει να παρακολουθούμε και εμείς (θέλουμε δεν θέλουμε) τη σαπουνόπερα της Λημνιακής εμπλοκής στη Mάχη της Καλλίπολης.
ΕΙΜΑΙ σχεδόν βέβαιος (και αν κάνω λάθος διορθώστε με) ότι, αν κοντά στα τηλεοπτικά πανηγύρια που παρακολουθήσαμε, προσθέσουμε και την… πολεμική όπερα του Ιωαννίδη (που θα δούμε προσεχώς), καλύπτεται ολόκληρο το ηρωικό έπος των ANZACs που έλαβε χώρα με την αρωγή της Λήμνου.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ τις προσπάθειες των Λημνίων να αναμείξουν και το νησί τους στον γενικότερο πολεμικό παραλογισμό του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
ΗΤΑΝ και γι’ αυτούς μια ευκαιρία να αποκτήσουν ένα ηρωικό παρελθόν, να φωτογραφηθούν και τα ονόματά τους στα Μέσα Ενημέρωσης να αναφερθούν.
ΔΕΝ είναι και λίγο να καμαρώνουν δίπλα σε υπουργούς και στρατηγούς και να καταθέτουν στεφάνια σε μνημεία… Αγνώστων Στρατιωτών και λοιπών αδίκως σφαγιασμένων στα χαρακώματα των μαχών.
ΕΔΩ μέχρι και η Επιτροπή Φιλίας Λήμνου-Καλλίπολης οργάνωσε το περασμένο Σάββατο εκδήλωση στην Αθήνα για να τιμήσει τη μνήμη των παλικαριών που έλαβαν μέρος στην εκστρατεία των ANZACs.
ΟΠΩΣ είδα στη σχετική φωτογραφία που δημοσίευσε προχθές ο «Νέος Κόσμος», την εκδήλωση τίμησε ο (ψεκασμένος) υπουργός Άμυνας της πατρίδας μας, Πάνος Καμμένος, ο συμπάροικος πρώην βουλευτής και υπουργός του Εργατικού Κόμματος, Γιάννης Πανταζόπουλος (ο οποίος και συνεχίζει να είναι πρόεδρος της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Ένωσης Ελληνισμού), ο επίσης πρώην πολιτειακός Γερουσιαστής του Εργατικού Κόμματος και πρόεδρος της Επιτροπής Φιλίας Λήμνου-Καλλίπολης, Λι Ταρλάμης και ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος.
ΟΛΕΣ αυτές (οι… τιμές) θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί και όλοι εμείς να μην είχαμε ψυχολογικά ταλαιπωρηθεί, βλέποντας κάθε τόσο τις φωτογραφίες των ίδιων και των ίδιων πολιτικών και στρατηγών, αν οι ναύαρχοι του αυστραλιανού πολεμικού ναυτικού είχαν μπει στον κόπο να διαβάσουν Όμηρο.
ΑΝ, λοιπόν, πριν ξεκινήσουν για τα Δαρδανέλια, διάβαζαν την «Ιλιάδα» και έριχναν μια ματιά στο χάρτη της περιοχής, θα έκαναν την απόβαση κατευθείαν στην Καλλίπολη και θα παρέκαμπταν εντελώς τη στρατηγικά αφιλόξενη Λήμνο.
ΑΝΤΙ για τη Λήμνο, θα σταματούσαν στη Χίο ή τη Λέσβο να προμηθευτούν νερό και χορταρικά. Γιατί μόνο για προμήθειες και για να ξεπιαστούν σταμάτησαν εκεί και για κανέναν άλλο στρατηγικό λόγο.
Ο έρμος ο Όμηρος έγραψε πριν 3.000 χρόνια, ότι οι Θεοί, συμπεριλαμβανομένου και του Ήφαιστου, που είχε εκεί το οπλουργείο του, συμβούλευσαν τον Αγαμέμνονα να αποφύγει τη Λήμνο γιατί ήταν… καταραμένος τόπος.
ΑΝ είχε εισακουσθεί, θα είχαν και οι αναγνώστες του «Νέου Κόσμου» διασωθεί από την πατριωτική μεν, αλλά πολύ κουραστική δε, ανάγνωση των ηρωικών κατορθωμάτων της εδώ Λημνιακής Κοινότητας στο Ανζακικό Έπος.
ΑΥΤΟ που θέλω να πω είναι ότι αν τα αυστραλιανά πλοία δεν είχαν «δέσει» στη Λήμνο, ενδεχομένως οι ANZACs να είχαν κερδίσει τη Μάχη της Καλλίπολης και κανείς να μην είχε ασχοληθεί με τη Λήμνο.
ΕΤΣΙ είναι, όμως, η ζωή. Πολλές φορές (και η περίπτωση της Λήμνου είναι μια από αυτές) γι’ αλλού ξεκινάμε και αλλού η ζωή μας πάει.
ΕΥΤΥΧΩΣ που ο στόλος του Αγαμέμνονα δεν «έπιασε» στη Λήμνο, γιατί ενδεχομένως και οι Έλληνες να πάθαιναν στην Τροία το ίδιο κάζο που έπαθαν και οι Αυστραλοί στην Καλλίπολη. Ας περάσουμε, όμως, σε ένα άλλο ηρωικό έπος.
ΔΩΡΕΑΝ (και χρήσιμη) συμβουλή για τους προέδρους, αντιπροέδρους, γραμματείς και αντιπροσώπους των Παροικιακών μας Οργανισμών: αν και φέτος, όπως κάθε χρόνο, δεν πρόκειται, όχι μόνο το παρών σας να δώσετε, αλλά ούτε δεκάρα τσακιστή για την επιτυχία της πορείας για την Κύπρο, σας παρακαλώ μην μπείτε στον κόπο ούτε στη συνεδρίαση της προσεχούς Πέμπτης να πάτε.
ΟΧΙ, βέβαια, ότι σας περιμένει κανένας, αλλά να τους πείτε, ρε παιδί μου, ότι έχετε βαρεθεί τις συνεδριάσεις που γίνονται για να βρισκόμαστε όλοι σε δουλειά, για να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας και να μην έχετε και ενοχές.
ΓΙΑΤΙ εδώ που τα λέμε μεταξύ μας και οι ίδιοι οι Κύπριοι, (εδώ και πολλά χρόνια), έχουν καταλάβει ότι τζάμπα χάνουν τον καιρό τους, αλλά για πατριωτικούς λογούς συνεχίζουν το ίδιο το βιολί.
Ο λόγος που σήμερα αναφέρομαι (και πάλι) στο ίδιο θέμα, επαναλαμβάνοντας (και πάλι) τα ίδια που γράφω εδώ και 30 χρόνια, είναι ότι χρόνο με το χρόνο το Αλτσχάιμερ κερδίζει έδαφος εις βάρος μας.
ΣΤΙΣ πορείες για το Κυπριακό σταμάτησα να πηγαίνω εδώ και πολλά χρόνια και συγκεκριμένα από τότε που άρχισα να διαπιστώνω, ότι τις σνομπάρει κανονικά, όχι μόνο η μεγάλη πλειοψηφία των εδώ Κυπρίων, αλλά και οι ίδιοι οι πρόσφυγες.
ΑΝ και δεν είμαι πρακτικός άνθρωπος και οι σχέσεις μου με τη λογική είναι σχετικά περιορισμένες, κατάλαβα ότι, για να μην λαμβάνουν μέρος στις πορείες ούτε οι άνθρωποι που ξερίζωσαν οι Τούρκοι από την πατρίδα κατά τη διάρκεια της εισβολής, κάτι περισσότερο από τον Χρήστο Τσίρκα και τον Χρήστο Βιολάρη θα ξέρουν.
ΣΚΕΦΤΗΚΑ που λέτε, πως όταν οι άνθρωποι τους οποίους οι Τούρκοι έδιωξαν βίαια από τα σπίτια τους δεν διαμαρτύρονται, ενδεχομένως να μην υπάρχει λόγος να διαμαρτυρηθούν…
ΤΗΡΟΥΜΕΝΩΝ των αναγκαίων αναλογιών, κάτι παρόμοιο με τους Κύπριους πρόσφυγες της τουρκικής εισβολής, έκαναν και οι εδώ πρόσφυγες της… καπιταλιστικής εισβολής στην πατρίδα μας.
ΚΑΙ στην μια και στην άλλη περίπτωση, ουσιαστικά περιουσίες χάθηκαν και σπίτια έκλεισαν, ενώ οι πατρίδες παρέμειναν στους ίδιους τόπους. Η μεν πρώτη υπό κατοχή του Αττίλα, η δε δεύτερη των Μνημονίων.
ΛΟΙΠΟΝ, μετρημένοι στα δάχτυλα (όπως και οι Κύπριοι πρόσφυγες) ήταν και τα θύματα της οικονομικής κρίσης που έδωσαν το παρών τους στην πρόσφατη συγκέντρωση αλληλεγγύης για την Ελλάδα που οργάνωσαν οι εδώ ΣΥΡΙΖΑίοι.
ΣΚΕΦΤΗΚΑ, λοιπόν, μήπως και αυτοί (όπως και οι Κύπριοι αδελφοί) ξέρουν κάτι παραπάνω από όλους εμάς εδώ, που αγωνιζόμαστε από τους καναπέδες μας (και κλαίμε στα σαλόνια μας) για την Ελλάδα που υποφέρει στα… χέρια των άπληστων δανειστών της.
ΙΣΩΣ έχουν καταλάβει ότι σε μια χώρα, που άγνοια και η έλλειψη παιδείας και πολιτισμού συνεχίζουν να έχουν τον πρώτο λόγο, δεν υπάρχει ελπίδα και διέξοδος διαφυγής…
ΚΑΙ κλείνω τη στήλη σήμερα με μια ελπιδοφόρο ειδησούλα: την ερχόμενη Πέμπτη, στις 7μ.μ, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, ο Βρασίδας Καραλής, θα παρακάμψει το… αίνιγμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και θα μιλήσει για τα Αινίγματα της Ελληνικής Τέχνης.
Η ομιλία του θα είναι αφιερωμένη σε έναν από τους κορυφαίους μεταπολεμικούς Έλληνες φιλοσόφους. Τον Κώστα Παπαϊωάννου, που μαζί με τον Κορνήλιο Καστοριάδη, τον Κώστα Αξελό, και άλλους 200, έφυγαν το 1945 για την Γαλλία με το θρυλικό πλοίο «Ματαρόα».
ΕΠΕΙΔΗ ο Βρασίδας είναι ένας από τους λίγους (και καλύτερους) πανεπιστημιακούς που έχουμε σε τούτη τη χώρα, πιστεύω ότι η διάλεξή του θα είναι καλή και σας συνιστώ να μην τη χάσετε. Γεια χαρά.