Ο Τζορτζ Μίλερ δεν είχε μεγάλες βλέψεις. Έστησε ένα μελλοντολογικό σύμπαν δίχως διαστημόπλοια και ατράκτους, αλλά σε απογυμνωμένες ερημικές τοποθεσίες (ήταν πιο φτηνό) και, για να υπερκαλύψει το κενό, φιλμογράφησε τις περιπέτειες του ήρωα – εκδικητή με ένα νεύρο που παρέπεμπε κατευθείαν στην κόμικ εικονογραφία. 

Έτσι, οι ήρωες δεν χρειαζόταν να πουν πολλά: η δράση είχε τον πρώτο ρόλο στα πάντα. Η εμπορική επιτυχία που ακολούθησε ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το «Mad Max», παραγωγής 1980, με πρωταγωνιστή τον άγνωστο τότε Μελ Γκίμπσον (και μάλιστα ντουμπλαρισμένο, καθώς η αυστραλέζικη προφορά του ήταν ακόμη βαριά) εκτινάχτηκε στις κορυφές του αμερικανικού box office, και ο Τζορτζ Μίλερ ολοκλήρωσε μια τριλογία από την οποία προέκυψε και ένα αριστούργημα δράσης. 

Μιλάμε για το πρώτο σίκουελ της σειράς, το «Mad Max – The road warrior», εκεί δηλαδή όπου ο ήρωας καταφθάνει σ’ έναν καταυλισμό που πολιορκείται από τον «στρατό» του παρανοϊκού Χιουμούνγκους. Ολόκληρη η ταινία μοιάζει να αποτελείται από μικρά κρεσέντο που ολοένα και κλιμακώνονται – από τη μέση και μετά, ο θεατής είναι ολοκληρωτικά παραδομένος στην ξέφρενη δράση και την καρτουνίστικη (αλλά και νοσηρή) βία ενός σύμπαντος απολύτως κινηματογραφικού. Εντάξει, στο τρίτο μέρος θα μπορούσε και να λείπει η Τίνα Τάρνερ.

Η μετέπειτα πορεία του Μίλερ έχει να επιδείξει ταινίες που μοιάζουν να έρχονται από διαφορετικές φιλμογραφίες: από τη μια, η έξοχη μεταφυσική σάτιρα «Οι μάγισσες του Ιστγουικ» με Τζακ Νίκολσον, Σερ, Σούζαν Σαράντον και Μισέλ Φάιφερ. Από την άλλη, το «Lorenzo’s Oil», δράμα με τον Νικ Νόλτε, και τα καρτούν «Happy Feet». Ναι, αυτά με τους χορευταράδες πιγκουίνους. Ναι, ο Τζορτζ Μίλερ τα γύρισε. Και παραδόξως, κανείς δεν κατόρθωσε να επαναλάβει τη συνταγή του: και το «Postman» του Κέβιν Κόστνερ αλλά και το «Book Of Eli» με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον υπήρξαν εμπορικές αποτυχίες. Μονάχα οι δαιμόνιοι ιταλοί παραγωγοί των φτηνών ταινιών εκμεταλλευτικού χαρακτήρα πρόλαβαν να βγάλουν κάνα φράγκο.

Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Γιατί σας τα γράφουμε όλα αυτά; Μα, γιατί πλησιάζει η έξοδος του πολυαναμενόμενου «Mad Max: Ο δρόμος της οργής», του «reboot» όπως λένε, του franchise, από τον ίδιο σκηνοθέτη, που μας μεταφέρει ξανά σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, όπου συμμορίες μάχονται για τον έλεγχο των περιορισμένων υδάτινων πόρων και καυσίμων. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν δυο επαναστάτες που ίσως μπορούν να αποκαταστήσουν την τάξη. Ο Max (τον υποδύεται ο Τομ Χάρντι – εξαίσια επιλογή), ένας άνδρας των πράξεων που δεν μιλάει πολύ και που ψάχνει τη γαλήνη μετά την απώλεια της γυναίκας και του παιδιού του στη μεγάλη καταστροφή, και η Furiosa, μια γυναίκα δυναμική, που πιστεύει ότι μπορεί να βρει σωτηρία αν καταφέρει να διασχίσει την έρημο και να φτάσει στην πατρίδα της, την Άγονη Γη (σχεδόν φεμινιστικές οι σημάνσεις εδώ).

Ο Αυστραλός, με ελληνικές ρίζες, κινηματογραφιστής – το πραγματικό του όνομα είναι Γιώργος Μηλιώνης, με καταγωγή από τα Κύθηρα – γύριζε το εν λόγω φιλμ για δυο χρόνια – και πάλι καλά! Σκεφτείτε πως προσπαθεί να στήσει την παραγωγή από το… 2003. Στην αρχή, θέλησε να στήσει ένα νέο σίκουελ με τον Μελ Γκίμπσον, αλλά ο σταρ είχε τα δικά του φιλμ να σκηνοθετήσει. Μετά, ο αλκοολισμός του (και ό,τι προέκυψε απ’ αυτόν) τον έθεσε εκτός Χόλιγουντ, μια κατάσταση εξορίας που δεν προβλέπεται να αλλάξει (είπαμε, η βιομηχανία του θεάματος έχει τους δικούς της κώδικες). Κάπου εκεί, ο Μίλερ έπαιξε με την ιδέα της ενήλικης ταινίας κινουμένων σχεδίων, ένα project που ευτυχώς ναυάγησε νωρίς. Και λέμε ευτυχώς, γιατί όλες αυτές οι ιδέες μοιάζουν να βρήκαν τέλεια εφαρμογή στο νέο φιλμ, κάτι που φαίνεται τόσο από το εξαιρετικό τρέιλερ (που έχει, δικαίως, αφήσει άναυδους τους φίλους της δράσης), όσο και από τα storyboards που δημοσιεύουμε σήμερα κατ’ αποκλειστικότητα. Στο δε καστ συμμετέχει επίσης η βραβευμένη με Όσκαρ Σαρλίζ Θέρον («Monster») μαζί με τους Νίκολας Χουλτ («X-Men: Days of Future Past»), Χιου Κέις – Μπερν («Mad Max», «Sleeping Beauty») και τον Νέιθαν Τζόουνς.