Θα ξεκινήσω από το τέλος προς την αρχή.
Ό,τι αφορά τον Ζακ/Zackie τελείωσε άσχημα και άδικα, με μια συντριπτική ήττα.
Η ελληνική κοινωνία σήμερα έμαθε ότι μπορεί κανείς να σκοτώσει έναν άνθρωπο (που είναι διαφορετικός από την πλειοψηφία) μέρα – μεσημέρι και on camera και με μια δικαστική περιπέτεια κάποιων λίγων ετών να τη βγάλει με μια μέτρια προς ελαφρά συνέπεια για τον ίδιο. Επίσης έχει αναγνωριστεί ότι το θύμα προκάλεσε με τη συμπεριφορά του τόσο ώστε να είναι και ελαφρυντικό στη δολοφονία που υπέστη.
Η ελληνική κοινωνία επίσης έμαθε ότι αν πληρώνεις τακτικά τους φόρους σου, έχεις οικογένεια και σπουδάζεις γιατρό την κόρη σου, αυτό είναι ελαφρυντικό υπέρ σου αν δολοφόνησες έναν άνθρωπο μέρα μεσημέρι, on camera, ο οποίος δεν σε απείλησε με κανέναν τρόπο και αυτό έχει αποτυπωθεί σε βίντεο. Εξάλλου δεν το έχεις και συνήθειο να δολοφονείς ανθρώπους. Η κακιά η ώρα μπορεί να συμβεί στον καθένα, που λέμε.
Η ελληνική κοινωνία είδε επίσης, αν ασχολήθηκε περαιτέρω, ότι δεν έγινε και τίποτα. 300 άνθρωποι κατέβηκαν σήμερα, άρα μήπως, τελικά, έφταιγε κι αυτός ο Ζακ/Zackie και κάπως άδικα ταλαιπωρούνται οι κύριοι “Κατηγορούμενος 1” και “Κατηγορούμενος 2” για όλα όσα έχουν συμβεί;
Την ίδια στιγμή γύρω μας βλέπουμε συγκρατημένες ως και εν εξάλλω ιαχές νίκης, καθώς και ιδιαίτερα μετριοπαθείς αναλύσεις που μας καθησυχάζουν. Όλα πήγαν καλά γιατί είναι οι δράστες “ομόφωνα ένοχοι”.
Πριν από αυτά τα συμβάντα είδαμε ντοκιμαντέρ, είδαμε τραγούδια, είδαμε βιβλία και papers, είδαμε ομιλίες και κάθε είδους άντληση υπεραξίας του ονόματος Ζακ/Zackie. Είδαμε τον Ζακ/Zackie επίσης meme, μπλουζάκι, στάμπα, στένσιλ, γκράφιτι και μιούραλ.
Πριν από αυτά, υπήρξαν οι άνθρωποι που τους φάνηκαν τα παραπάνω εξαιρετικές ιδέες είτε για την καριέρα τους σε κάποιους, είτε (αλτρουιστικά) για τη διατήρηση της μνήμης σε κάποιους άλλους.
Πριν από αυτά είδαμε τους αστυνομικούς που συμμετείχαν στη δολοφονία του Ζακ/Zackie να αθωώνονται.
Πριν από αυτά, είδαμε έννοιες όπως θλίψη, πένθος, τραύμα, ευαλωτότητα και λοιπά να μπαίνουν μπροστά και να σκεπάζουν τα πάντα. Από κοντά και ο θεσμός της οικογένειας και των φίλων, η απαραίτητη “πινελιά” κανονικότητας, στη μεγάλη εικόνα για να αποδείξουμε όσα είδαμε όλοι με τα μάτια μας.
Πριν από αυτά, είχαμε πορείες αυθόρμητες μέρα και νύχτα, είχαμε πολύμορφες δράσεις, είχαμε τρανς και drag queen ακτιβισμούς, είχαμε λίγο χάος και μια κοινότητα σε διαμάχη για το πώς έπρεπε να προχωρήσουν τα πράγματα.
Πριν από αυτά, είχαμε ένα κεντρικό σύνθημα: “Οργή και θλίψη, η Zackie θα μας λείψει.”
Κάποιοι ελάχιστοι διάλεξαν να εστιάσουν στην οργή και οι συντριπτικά περισσότεροι στη θλίψη. Δεν ήξεραν όλοι τότε ότι το έκαναν, δεν ήξεραν τι σημαίνει αυτό.
Πριν από αυτά είχαμε μια εισβολή στο προσκήνιο μιας συγκεκριμένης κοινότητας ανθρώπων που είδαν ότι ένας καταδικός τους άνθρωπος δολοφονήθηκε. Μαζί εμφανίστηκαν και διάφοροι που πρόλαβαν να δηλώσουν φίλοι, γνωστοί, κολλητοί και πολλές άλλες ιδιότητες, γιατί ένιωσαν ότι θα τους χρησιμεύσουν σύντομα.
Πριν από όλα, στις 21 Σεπτεμβρίου 2018, ο Σπυρίδων Δημόπουλος και ο Αθανάσιος Χορταριάς και οι αστυνομικοί Ρουσακάς, Αλεξανδρής, Σεφέρης και Τσομπάνης, δολοφονούν τον Ζακ Κωστόπουλο στην οδό Γλάδστωνος, στην Ομόνοια. Είναι μεσημέρι. Η δολοφονία καταγράφηκε σε βίντεο.
* Ο Νίκος Βασιλόπουλος είναι Ιστορικός και Θεολόγος
