Εάν η Ευρώπη είχε το «Σύνταγμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης», είναι βέβαιο ότι το θέατρο του παραλόγου που παίζεται -με κομπάρσο πρωταγωνιστή την Ελλάδα- στο πρώτο μισό του …σωτήριου έτους 2015, μέσα στην «Ευρωπαϊκή Ένωση», δεν θα το βλέπαμε. Εάν όντως υπήρχε συνταγματική ένωση αυτό δεν θα γινόταν. Και αυτό γιατί πραγματική «Ευρωπαϊκή Ένωση» σήμερα δεν υπάρχει!
Μπορείτε να φανταστείτε, ότι εάν η Βικτώρια μέσα στην Ομοσπονδία της Αυστραλίας βρισκόταν στη θέση της Ελλάδας, οι υπόλοιπες Πολιτείες της Ομοσπονδίας θα τής έλεγαν «Κόψτε το λαιμό σας και βρείτε μόνοι σας τη λύση των προβλημάτων σας!»; Ασφαλώς όχι.
Οι Αμερικανοί από το 1776 έχουν το Σύνταγμά τους και το τηρούν πιστά. Για το λόγο αυτό είναι σήμερα η μακροβιότερη Δημοκρατία του κόσμου. Αλλά και η Ελλάδα με το δικό της Σύνταγμα του 2001 καλά τα έχει πάει μέσα στη μακροβιότερη κρίση στην ιστορία της. Η αστική δημοκρατία λειτουργεί άψογα από το 1974.
Η «αν-ενωμένη Ευρώπη», όμως, πού βαδίζει χωρίς Σύνταγμα; Πώς μπορεί να βαδίσει χωρίς πολιτική ένωση και συμφωνία; Η βάση για κάθε κράτος σήμερα είναι το Σύνταγμά του.
Με ένα κοινό και φιλελεύθερο Σύνταγμα, η «Ευρωπαϊκή Ένωση» θα μπορούσε να ξεπεράσει πιο εύκολα τις δυσκολίες που δημιουργεί η σύνθεση και το μέγεθός της. Οι πολίτες της θα γνώριζαν τι είναι η Ένωση και τι μπορεί να κάνει. Σήμερα κάνουν ό,τι θέλουν οι «Μεγάλοι» και αυτοί με το Σύνταγμα δεν θα υπήρχαν, γιατί σε μια πραγματική Ένωση -σαν της Αυστραλίας- ΟΛΟΙ είναι ίσοι. Το Σύνταγμα δίνει μόνο όλες τις εξουσίες στα αρμόδια όργανα και ελέγχει το τι κάνουν -και δεν κάνουν- τα κράτη μέλη για την Ένωση και είναι ο άξονας της προόδου της.
Ομολογουμένως, η ανυπαρξία Συντάγματος είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης σήμερα.
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα έγιναν σημαντικά βήματα για τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Συντάγματος. Το κείμενο συντάχθηκε από μια Συνέλευση που την συγκρότησαν βουλευτές των εθνικών Κοινοβουλίων και εκπρόσωποι των εθνικών κυβερνήσεων όλων των χωρών-μελών, βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αφού ακούστηκαν όλες οι απόψεις όλων των πολιτών. Η τελική επεξεργασία έγινε από τις κυβερνήσεις των χωρών-μελών και οι αρχηγοί των κρατών και των κυβερνήσεων των χωρών της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» το υπέγραψαν στις 29 Οκτωβρίου 2004.
Για να τεθεί σε ισχύ, όμως, έπρεπε να ΕΠΙΚΥΡΩΘΕΙ (να πιστοποιηθεί η εγκυρότητά του, να επισημοποιηθεί) από κάθε χώρα-μέλος ξεχωριστά. Η επικύρωση θα γινόταν είτε από τα εθνικά κοινοβούλια είτε με δημοψήφισμα ανάλογα με τη νομοθεσία του κάθε χώρας-μέλους.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως, το Σύνταγμα αυτό δεν επικυρώθηκε ΠΟΤΕ από ΟΛΕΣ τις χώρες και η πραγματική «Ευρωπαϊκή Ένωση» έμεινε μόνο στα …χαρτιά. Ιδού η ρίζα του κακού της «ΕΕ»!
ΤΙ ΟΡΙΖΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΥΤΟ;
Όριζε ότι ο σεβασμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου και των ανθρώπινων δικαιωμάτων ήταν στην πρώτη γραμμή. Επίσης, έλεγε πως η κοινωνία της Ευρώπης θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από πλουραλισμό και απαγόρευε όλες τις διακρίσεις. Όποιο κράτος θα παραβίαζε τους κανόνες, δεν θα μπορούσε να συμμετέχει στην Ένωση.
Όριζε, επίσης, την πλήρη απασχόληση, την κοινωνική πρόοδο και το υψηλό επίπεδο προστασίας του περιβάλλοντος και για να επιτευχθούν αυτά η Ένωση θα εγγυόταν έναν χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης για τους πολίτες της.
ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Σύμφωνα με το Σύνταγμα αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένωση πολιτών και χωρών, που αποσκοπεί στο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολιτών της. Κάθε υπήκοος χώρας-μέλους είναι και πολίτης τής Ένωσης. Όλοι έχουν δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας και διαμονής, μπορούν να ψηφίζουν και να εκλέγονται στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στις δημοτικές εκλογές, εκεί που κατοικούν.Όλοι θα μπορούσαν να έχουν -όταν βρίσκονται έξω από την Ένωση- διπλωματική και προξενική προστασία από τις αρχές κάθε χώρας-μέλους.
Πάνω από όλα, όμως, το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα θα έδινε στους πολίτες τα δικαιώματα που ορίζει ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Δηλαδή, θα προστάτευε την αξιοπρέπεια, τις ελευθερίες, τις προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές, επαγγελματικές και εργασιακές σχέσεις, τη σκέψη, τη συνείδηση, τη θρησκεία, την έκφραση, την ιδιοκτησία. Θα επέβαλε την ισότητά τους απέναντι στον νόμο, την ισότητα ανδρών και γυναικών, θα διαφύλαττε την πολιτιστική, θρησκευτική και γλωσσική πολυμορφία, θα προστάτευε την υγεία και τα δικαιώματα των ηλικιωμένων και των παιδιών.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το εν λόγω Σύνταγμα, έλεγε ότι εάν μια χώρα-μέλος δεχόταν μια τρομοκρατική επίθεση, η Ένωση θα κινητοποιούσε όλα τα μέσα που έχει για να το βοηθήσει. Εάν ένα χώρα-μέλος δεχόταν ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τότε όλα οι άλλες χώρες-μέλη θα όφειλαν να τής παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που διαθέτουν.
Όπως είναι, όμως τα πράγματα σήμερα, εάν οι γείτονές μας, μάς επιτεθούν, η «Ευρωπαϊκή Ένωση» δεν έχει καμία υποχρέωση να μας βοηθήσει! Τότε, είναι η ΕΕ πραγματική Ένωση; Ασφαλώς όχι! Μία οικονομική ένωση δεν είναι και απόλυτα συνταγματική ένωση! Εξάλλου, ό,τι χρωστάει η Ελλάδα σήμερα, τα χρωστάει στην ΕΕ. Ιδού οι αντιφάσεις και η ρίζα του θεάτρου του παραλόγου!
Η Ελλάδα θα ήθελε πολύ να επικυρωθεί το Σύνταγμα αυτό από όλες τις χώρες-μέλη, πράγμα που η ίδια το έκανε εγκαίρως. Τότε μόνο τα οφέλη για τους πολίτες και για όλη την Ένωση θα ήταν χειροπιαστά.
Όλοι μας στην Αυστραλία βλέπουμε και νιώθουμε τη δική μας ένωση που εδώ την ονομάζουμε Ομοσπονδία. Μέχρι, όμως, να γίνει αυτό, η Ευρώπη θα υποφέρει και είναι αυτό που το ζει σήμερα η Ελλάδα μας.
