ΤΙ έχει στο μυαλό του; Τι σχεδιάζει; Γιατί επέμενε τόσο πολύ για την ημερομηνία διεξαγωγής του συνεδρίου; Γιατί έσπευσε να εξωθήσει αυτή την αμελητέα διαφωνία στα άκρα («Τέλος, είπα. Τέλος!») προκαλώντας την ευθιξία των συντρόφων του;
Όλα αυτά τα ερωτήματα θα είχαν πολιτική σημασία σε ένα κανονικό κόμμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη δεν είναι όμως τέτοιο κόμμα. Είναι ένα πεδίο «βολής» για ναρκισσιστικές παρορμήσεις, με ανθρώπινους στόχους όσους ξέμειναν από το τσιπρικό κόμμα. Σε όσους βρίσκονται τώρα εγκλωβισμένοι στον ρόλο του δήθεν «θεματοφύλακα» του κομματικού brand – που υφίστανται τις εκπυρσοκροτήσεις της προεδρικής ιδιοσυγκρασίας για να μην απομείνει το «μαγαζί» μόνο ένας προσωπικός λογαριασμός στα social media.
Η Όλγα Γεροβασίλη ανέλαβε από νωρίς αυτόν τον άχαρο ρόλο. Διέθεσε εαυτήν για να εκπληρωθεί η παρέμβαση Τσίπρα που είχε ως στόχο την εσπευσμένη εκπαραθύρωση του Κασσελάκη στο προηγούμενο συνέδριο.
Υπέστη με απαράμιλλη αυταπάρνηση την απόσυρσή της από μια μάχη που δεν δόθηκε για να μη χαθεί (ποιος ξεχνάει τη σκηνή που ο Κασσελάκης μιλούσε στο μικρόφωνο ενώ βρισκόταν εκείνη στο βήμα;). Εξακολουθεί να μετέχει στις αναπαραστάσεις κομματικών οργάνων ως τοποτηρητής του «πρώην».
ΑΚΡΟΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΤΙΚΩΝ ΠΑΡΟΡΜΗΣΕΩΝ
Έτσι ερμηνεύεται και η υπομονή της: στην ηπειρώτικη στωικότητα Γεροβασίλη βλέπουν κάποιοι την επιθυμία του Τσίπρα να μη διαλυθεί το κόμμα. Δεν είναι μια αυτονόητη επιλογή.
Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι ίσα οφέλη θα είχε για τον νεότερο πρώην πρωθυπουργό και το σενάριο διάλυσης του κόμματος. Αν ο ίδιος εννοεί να επιστρέψει, καλύτερα να μη δοκιμάσει να ιππεύσει το κουτσό άλογο. Καλύτερα να ξεκινήσει από το μηδέν.
Με κάποιον ξεχαρβαλωμένο ΣΥΡΙΖΑ ή χωρίς καθόλου ΣΥΡΙΖΑ; Δεν υπάρχει δρόμος χωρίς ρίσκο. Εξαρτάται πού τοποθετείται ο χρονικός ορίζοντας της ολοκλήρωσης του rebranding. Εξαρτάται επίσης και από το πώς θα αντιδράσει στα μηνύματα που παίρνει από τον προκάτοχό του ο υπερεύθικτος παίκτης που κρατάει τα κλειδιά της Κουμουνδούρου.
Αν νιώσει ότι απειλείται, ο Κασσελάκης μπορεί να τους τελειώσει, προτού τον τελειώσουν, με ένα Κούγκι. Μπορεί οι κόποι και η υπομονή της Γεροβασίλη να αποδειχθούν μάταιοι. Κανένας πολιτικός υπολογισμός δεν έχει νόημα όταν το κόμμα λειτουργεί ως διαρκές φεστιβάλ μονοπρόσωπης παραπολιτικής.
Οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ –εκτός της μικρής αυλής του προέδρου– μοιάζει τώρα να περιμένουν το ΠΑΣΟΚ. Μοιάζει μοιρολατρικά να παρακολουθούν την εσωκομματική αναμέτρηση, μέχρι να ξεκαθαρίσει αν από το όμορο «χωράφι» μπορεί να προκύψει μια δόνηση που θα ταρακουνήσει και τους ίδιους ή αν θα παραμείνουν αμφότεροι στο νευρικό τέλμα που όρισε και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Στην κοτετσομαχία του δευτερότριτου.
*Πηγή: «Καθημερινή».
