Την οργή των αυτόχθονων της Αυστραλίας και όχι μόνο έχει προκαλέσει η αρνητική απάντηση του πρωθυπουργού Tony Abbott στο αίτημα των πρώτων κατοίκων αυτής της γης να αποφασίσουν οι ίδιοι πώς θα γίνει η αναγνώρισή τους στο Σύνταγμα.
Ως γνωστόν, με καθυστέρηση ενός αιώνα, προγραμματίζεται από την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση να λάβει χώρα δημοψήφισμα αναφορικά με την αναγνώριση των αυτόχθονων στο Σύνταγμα.
Να υπενθυμίσουμε ότι σε δημοψήφισμα του 1967, πάνω από το 90% των Αυστραλών ψηφοφόρων συμφώνησαν ν’ αλλάξει το Σύνταγμα ώστε να συμπεριλαμβάνονται και οι αυτόχθονες στις απογραφές του πληθυσμού. Μέχρι τότε ούτε καν υπολογίζονταν ως κάτοικοι της χώρας!…
Σ’ αυτό, όμως, το δημοψήφισμα δεν αναγνωρίστηκαν οι αυτόχθονες ως οι πρώτοι κάτοικοι της Αυστραλίας.
Μισό αιώνα σχεδόν αργότερα, το κλίμα άλλαξε και ο Tony Abbott, διακήρυττε, μέχρι πρότινος, ότι θα γίνει “ο πρωθυπουργός των αβοριγίνων”, εκείνος που θα αγωνιστεί για τα δίκαιά τους και για την αναγνώρισή τους, επίσημα, στο Σύνταγμα.
Η επικοινωνία του με τον εκπρόσωπο των Αβοριγίνων για τα δικαιώματά τους, ακτιβιστή, ακαδημαϊκό, νομικό Αβοριγίνα Αυστραλό, Noel Pearson, ήταν η καλύτερη μέχρι τώρα.
Τα νερά ήλθε να ταράξει η επιστολή του πρωθυπουργού προς τον Pearson, την περασμένη εβδομάδα, όσον αφορά το θέμα αυτό και η άρνησή του να εγκρίνει και να χρηματοδοτήσει συσκέψεις των Αβοριγίνων σ’ όλη την επικράτεια με θέμα την αναγνώρισή τους στο Σύνταγμα, όπου θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν μόνοι τους -χωρίς την παρουσία των λευκών- το περιεχόμενο του κειμένου της αναγνώρισης.
ΟΧΙ ΜΟΝΟΙ
“O κίνδυνος ο οποίος ελοχεύει σε μια διάσκεψη όπου θα είναι μόνο αυτόχθονες, είναι ότι υπάρχει κίνδυνος να εκτροχιαστεί. Να πάρει μια μορφή η οποία θα είναι δύσκολο να γίνει ευρύτερα αποδεκτή” γράφει, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός.
“Εκείνο που τον φοβίζει, κατά πάσα πιθανότητα”, δηλώνει ο Pearson, “είναι ότι θα εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και θα υποβάλλουμε ένα νέο κατάλογο αιτημάτων τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται στο κείμενο που εκπονήθηκε από μία επιτροπή εμπειρογνωμόνων και μια κοινοβουλευτική επιτροπή. Αυτό φυσικά μας υποτιμά. Τι νομίζει ότι είμαστε εμείς, οι αρχηγοί των αυτόχθονων; Πιστεύω ότι κάνει ένα τραγικό λάθος. Δείχνει να είναι φανερά προκατειλημμένος και καταλήγει σε αυθαίρετα συμπεράσματα, επιδεικνύοντας παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης , στο πρόσωπό μας, για τη διαδικασία”.
Ο ίδιος θα πει ότι η στάση του Abbott, δεν πρόκειται να ακυρώσει το σχέδιο. Οι συσκέψεις με τους ανθρώπους τους οποίους αφορά άμεσα το θέμα, θα γίνουν και χωρίς την έγκριση και οικονομική στήριξη, όπως ζητήθηκε, της κυβέρνησης. Απλώς, η στάση του Abbott, σχολιάζει ο Αβορίγινας αρχηγός, επιβεβαιώνει, εκείνο που φοβόταν. Ότι το όλο θέμα θα αναβληθεί επ’ αόριστον, το πιθανότερο μετά τις επόμενες εκλογές.
ΤΡΕΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ
Η απογοήτευση του Pearson, οφείλεται, κατά πάσα πιθανότητα στο γεγονός ότι βλέπει πως τίποτε δεν έχει αλλάξει. Η εικόνα που επικρατεί για τους αυτόχθονες είναι ότι μια ζωή δεν έχουν παύσει να έχουν αιτήματα, να ζητούν. Nα ζητούν πράγματα τα οποία, εμείς οι υπόλοιποι δεν θέλουμε -ή φοβόμαστε- ν’ ακούσουμε.
Μια αυτόχθονη Αυστραλία που δεν μπορεί κανείς να την εμπιστευθεί και να την αφήσει ν’ αποφασίσει τι θέλει γιατί θα χάσει το μέτρο της λογικής. “Θα ζητάμε πράγματα τρελλά” θα πει εξαγριωμένος ο Pearson.
Εκείνο που είναι βέβαιο, ότι όχι μόνο εξαγριώνει αλλά και πονάει τους αυτόχθονες γενικά είναι η υπόσχεση του Abbott να “φτύσει και αίμα” ακόμη προκειμένου να επιτύχει την αναγνώριση.
Τι πήγε στραβά; διερωτάται κανείς.
Η πιθανότερη απάντηση είναι ότι με την καρέκλα του πρωθυπουργού να τρίζει, σχεδόν χωρίς διακοπή, από την αρχή του χρόνου και την “είσπραξη” των 39 ψήφων εναντίον του τον Φλεβάρη, ο μόνος λόγος για τον οποίο είναι διατεθειμένος να “φτύσει αίμα” είναι να σώσει τη θεσούλα του. Όλα τ’ άλλα φαντάζουν -και είναι για τον ίδιο- πολυτέλεια.
