To περιβάλλον ως δημόσιο αγαθό είναι ένα σύγχρονο θέμα που απασχολεί τους ανθρώπους όλων των εποχών και συνδέεται με την περιβαλλοντική και κοινωνική ευθύνη. Η ικανότητα των ψυχολογικών αντιδράσεων περιλαμβάνει εκτίμηση της κατάστασης, συναισθηματική αντίδραση, αποστασιοποίηση και προσαρμοστικότητα. Οι ψυχολογικές πτυχές της προσαρμογής και της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής τονίστηκαν σε έκθεση της ειδικής ομάδας της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας . Η προσαρμογή και η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι μια συνεχής και διαρκώς μεταβαλλόμενη διαδικασία που περιλαμβάνει πολλές ενδοψυχικές διεργασίες που επηρεάζουν τις αντιδράσεις και τις προετοιμασίες για τις δυσμενείς επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, συμπεριλαμβανομένων χρόνιων γεγονότων και καταστροφών.
Οι ψυχολογικές διαδικασίες περιλαμβάνουν τη δημιουργία νοήματος, κατανομές ευθύνης για τις αρνητικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αλλά και εκτιμήσεις των επιπτώσεων, των πόρων και των πιθανών αντιδράσεων αντιμετώπισης, συναισθηματικές αντιδράσεις, και διαδικασίες κινήτρων που σχετίζονται με τις ανάγκες για ασφάλεια, σταθερότητα, συνοχή και έλεγχο. Ακόμα και στην περίπτωση μίας έλλογης και απόλυτα ορθολογικής δημόσιας διοίκησης οι ψυχολογικές και συναισθηματικές αντιδράσεις στην κλιματική αλλαγή έχουν αξία και σημασία ως τρόποι διαχείρισης ενός δημόσιου αγαθού. Το ερώτημα που δημιουργείται είναι κατά πόσο το περιβάλλον συνδέει τις δημόσιες πολιτικές (άρα και την οικονομία) με την ψυχολογική και συναισθηματική διάθεση προσαρμογής, φαίνεται και από τις σχετικές μελέτες, οι οποίες μας δείχνουν πως ενδεχομένως οι ανεπτυγμένες και πλούσιες χώρες είναι λιγότερο ευάλωτες στο φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής, καθώς διαθέτουν το απαραίτητο οικονομικό και ανθρώπινο κεφάλαιο, τις γνώσεις και την τεχνογνωσία για τη λήψη των απαραίτητων αποφάσεων.
Οι σύγχρονοι μελετητές θεωρούν ότι είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης συμπεριφοράς το πώς προσμετρούν και αξιολογούν τα κριτήρια της περιβαλλοντικής αλλαγής άνθρωποι που ζουν σε διαφορετικές περιοχές από αυτές που έχουν το πρόβλημα μίας περιβαλλοντικής κρίσης σε σχέση με τους ίδιους τους κατοίκους αυτών των υπό κρίση περιοχών, που μαθαίνουν τελικά να εντάσσουν τα προβλήματα αυτά στην καθημερινότητά τους. Η συνήθεια και η προσαρμογή είναι μία βασική παράμετρος για την εκτίμηση της περιβαλλοντικής κρίσης. Η εξοικείωση έχει σημαντικές συνέπειες για την προσέγγιση της ευτυχίας στην εκτίμηση των δημόσιων αγαθών. Εάν οι σύγχρονοι άνθρωποι εξοικειωθούν με το εισόδημα και την αντίστοιχη ικανότητα να αγοράζουν ιδιωτικά αγαθά, τότε σίγουρα εξοικειώνονται και με δημόσια αγαθά. Στη σύγχρονη εποχή οι άνθρωποι εξοικειώνονται με θέματα όπως είναι το έγκλημα, η διαφθορά, με τη λειτουργία του πολιτεύματος και με θέματα που αφορούν την υγεία τους.
Μέσα από μελέτες έχει παρατηρηθεί ότι μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα, ο θόρυβος του αεροδρομίου δεν ενοχλεί τους κατοίκους που ζουν κοντά σε θορύβους όπως πχ σε αεροδρόμια καθώς έχουν εξοικειωθεί με τον θόρυβο, αλλά συνήθως ενοχλεί τους περιστασιακούς επισκέπτες τους. Το ίδιο συμβαίνει στην εποχή μας και με ένα άλλο σύγχρονο περιβαλλοντικό θέμα όπως είναι η ρύπανση.
Κατά συνέπεια, οι ψυχολογικές αντιδράσεις είναι πάντοτε εξαρτημένες μεταβλητές που έχουν να κάνουν με αυτό που οι άνθρωποι θεωρούν ως το δικό τους περιβάλλον, μέσα στο οποίο κατοικούν και διαβιούν.
Τα θέματα αυτά τα μελετά και η Περιβαλλοντική Ψυχολογία της Θρησκείας που καλείται ο επιστημονικός εκείνος κλάδος που, συνδυάζοντας την Περιβαλλοντική Ψυχολογία (Οικοψυχολογία) με την Ψυχολογία τής Θρησκείας, εξετάζει συστηματικά πώς το (φυσικό, κοινωνικό και ψηφιακό) περιβάλλον επηρεάζει τον ψυχισμό των θρησκευόμενων ανθρώπων (δηλ. τη θρησκευτικότητα και πνευματικότητά τους), αλλά και πώς αυτό ―με τη σειρά του― συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας συγκεκριμένης θεολογίας ή πνευματικότητας (βλ. Ecospirituality). Εξ άλλου, η οποιαδήποτε θρησκευτική στάση απέναντι στο περιβάλλον συνεπάγεται και ανάλογες κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές επιπτώσεις. Στη σημερινή εποχή βλέπουμε ότι από το χώρο των θύραθεν ανθρωπιστικών επιστημών συγγράφονται σήμερα κείμενα ή διακηρύξεις για μια Περιβαλλοντική Ηθική που έχει σκοπό την προστασία του Περιβάλλοντος.
