Εξαίρεση από την υποχρέωση αποκάλυψης των στοιχείων φορολογίας προσφέρει η κυβέρνηση στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, σε μία κίνηση που επιβεβαιώνει τους ισχυρούς δεσμούς του δικομματικού συνασπισμού με τα συμφέροντα της μειοψηφίας των πλέον ευκατάστατων πολιτών της Αυστραλίας.
Η κίνηση ήρθε να επισφραγίσει την επιτυχία της σχετικής εκστρατείας που διεξήγαγαν εν κρυπτώ οι ιδιοκτήτες μερικών από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές επιχειρήσεις της χώρας, προκειμένου να εξαιρεθούν από την συμμόρφωση με την νομοθεσία που τούς καλεί να δόσουν στην δημοσιότητα το ύψος του φόρου που καταβάλλουν κάθε χρόνο.
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, «για την καλύτερη στόχευση της διαφάνειας φορολογίας εισοδήματος» οι ιδιωτικές επιχειρήσεις με ετήσια έσοδα μεγαλύτερα από 100 εκατομμύρια δολάρια δεν θα υποχρεούνται να αποκαλύψουν πόσο φόρο πληρώνουν, σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις που έχουν μικρότερο κύκλο εργασιών.
Η τροποποίηση αυτή ευνοεί περί τις 800 αυστραλιανές επιχειρήσεις, μεταξύ αυτών την Consolidated Press Holdings του James Packer, την Hancock Prospecting της Gina Rinehart, την Linfox του Lindsay Fox και την αυτοκρατορία μικρεμπορίου 7-Eleven του Russ Withers.
ΜΙΑ ΣΤΙΣ ΠΕΝΤΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ
Για προδοσία εις βάρος του μέσου Αυστραλού φορολογούμενου πολίτη έκανε λόγο ο επιχειρηματίας και ακτιβιστής Dick Smith, δημιουργός της φερώνυμης αλυσίδας καταστημάτων, τονίζοντας ότι ο μοναδικός λόγος που προωθούσαν τα λόμπι των επιχειρηματιών την εξαίρεσή τους από την νομοθεσία, η οποία θα εφαρμοστεί από τον Δεκέμβριο, είναι για να αποφύγουν να πληρώσουν φόρους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μία στις πέντε μεγάλες επιχειρήσεις δεν κατέβαλαν φόρο το περασμένο έτος, όπως αποκάλυψαν αξιωματούχοι της Εφορίας στην Γερουσία. Η απόφαση της κυβέρνησης να διαφυλάξει την μυστικότητα των σχετικών στοιχείων των μεγάλων επιχειρήσεων χαρακτηρίζεται ως κίνηση που ευνοεί τις κοινωνικές ανισότητες και αποδεικνύει την υποταγή του πολιτικού συστήματος στα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας.
«Σε εποχές που ο κόσμος κινείται προοδευτικά στα ζητήματα φορολογικής διαφάνειας, εμείς κάναμε ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω», τόνισε ο Mark Zirnsak, εκπρόσωπος της ακτιβιστικής οργάνωσης για την διαφάνεια Tax Justice Network.
Αρχικά, η κυβέρνηση είχε προβάλλει ως επιχείρημα υπέρ της εξαίρεσης την ασφάλεια των επιχειρηματιών, τονίζοντας ότι, αν η περιουσιακή τους κατάσταση δημοσιοποιηθεί, κινδυνεύουν να πέσουν θύματα απαγωγής και εκβιασμών. Αυτό το επιχείρημα καταρρίφθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι οι κρατικές υπηρεσίας ασφαλείας, Ομοσπονδιακή Αστυνομία δεν είχαν κληθεί να γνωμοδοτήσουν σε καμία φάση της διαβούλευσης.
ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
Η κυβέρνηση κατάφερε με ευκολία να περάσει την διάταξη στο κοινοβούλιο, καθώς εκμεταλλεύτηκε την απουσία του ανεξάρτητου γερουσιαστή Νικ Ξενοφών, ο οποίος σκόπευε να τοποθετηθεί εναντίον του νομοσχεδίου, αλλά την ώρα της συζήτησης βρισκόταν σε συνέντευξη τύπου. Καθώς ούτε το Εργατικό Κόμμα δεν είχε προνοήσει να παρουσιάσει κάποιον ομιλητή στην θέση του, το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε χωρίς επίσημες αντιδράσεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η σχετική συζήτηση στο κοινοβούλιο μονοπωλήθηκε από τις επιθέσεις του Εργατικού Κόμματος προς τον πρωθυπουργό Malcolm Turnbull, σχετικά με το ύψος της προσωπικής του περιουσίας και τις επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων σε κεφάλαια στα νησιά Cayman, κίνηση η οποία χαρακτηρίστηκε ως «πολιτική φθόνου και λασπολογίας» από τον πρωθυπουργό. «Αν ο Bill Shorten θέλει να κυκλοφορεί φορώντας μία επιγραφή που γράφει ‘ο Malcolm Turnbull έχει πολλά χρήματα’ είναι ελεύθερος να το κάνει. Νομίζω ότι ο κόσμος το ξέρει ήδη αυτό» τόνισε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, συμπληρώνοντας: «Η Lucy κι εγώ έχουμε σταθεί πολύ τυχεροί στη ζωή μας. Είναι αλήθεια ότι έχουμε περισσότερα πλούτη από τους περισσότερους Αυστραλούς. Έχουμε δουλέψει σκληρά, έχουμε πληρώσει τους φόρους που μας αναλογούν, έχουμε ανταποδώσει στην κοινωνία».
Η επιλογή αυτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτηρίστηκε ως μάλλον άστοχη, καθώς μετατόπισε τον δημόσιο διάλογο από την φορολογία των επιχειρήσεων στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Δεδομένου ότι δεν προκύπτουν από πουθενά νομικές ευθύνες ή παρατυπίες του πρωθυπουργού σε σχέση με τα περιουσιακά του στοιχεία, εκτιμάται ότι στόχος του Bill Shorten ήταν να τονίσει το χάσμα που χωρίζει τον μέσο Αυστραλό από τον Malcolm Turnbull, περιγράφοντάς τον ως έναν εκπρόσωπο της πλουτοκρατίας, ο οποίος φροντίζει για τα συμφέροντα της τάξης του.
