Ανατροπές-σοκ στο ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας προτείνει το πόρισμα της 12μελούς Επιτροπής Σοφών, το οποίο παραδόθηκε στον υπουργό Εργασίας, κ. Γιώργο Κατρούγκαλο, και στους κοινωνικούς φορείς.

Ο ίδιος ο υπουργός διέψευσε τα περί «ελέγχου περιουσιακών στοιχείων» προκειμένου να χορηγηθεί σύνταξη στην Ελλάδα. (Διαβάστε σχετικά στις εσωτερικές σελίδες).

Πολλοί πιστεύουν, πάντως, ότι οι αλλαγές θα σχετίζονται με το «μοντέλο» της Αυστραλίας, όπου όποιος έχει (πέραν από το σπίτι που μένει) εισόδημα από ακίνητα ή μετοχές ή τόκους από καταθέσεις, χάνει μέρος της σύνταξής του ή και όλη. Όλα αυτά, βέβαια, αν λαμβάνει τη σύνταξη γήρατος (age pension).

Συγκεκριμένα, οι «σοφοί» στην Ελλάδα προτείνουν βασική σύνταξη 360 ευρώ με εισοδηματικά κριτήρια και μόνο γι’ αυτούς που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας, μειωμένο ποσοστό αναπλήρωσης, αλλά και επαν-υπολογισμό των συντάξεων άνω των 1.000 ευρώ για τους νυν συνταξιούχους με στόχο δραματικές περικοπές,

Η βασική σύνταξη των 360 ευρώ προτείνεται να συνδέεται με εισοδήματα από ενοίκια, μερίσματα, καταθέσεις και επενδύσεις.

Η πρόταση προβλέπει, μάλιστα, ενιαίους κανόνες για τον υπολογισμό των συντάξεων που θα οδηγήσουν σε δραματική μείωση. Οι ενιαίοι κανόνες θα επιφέρουν τεράστιες μειώσεις για όσους λαμβάνουν ήδη σύνταξη και αποτελεί έναν έμμεσο τρόπο να υπάρξει γενναία περικοπή συντάξεων, χωρίς όμως να εμφανιστεί έτσι…

Το νέο συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα που προτείνει η επιτροπή, σε κείμενο 28 σελίδων, βασίζεται στις εισφορές του ασφαλισμένου (αναλογική) τακτοποιημένες σε ατομικές μερίδες με βάση κανόνες νοητής κεφαλαιοποίησης συν τη βασική σύνταξη των 360 ευρώ που θα χορηγείται στα 67. Ωστόσο, αυτή τη σύνταξη δεν θα τη δικαιούνται όλοι, αλλά μόνο όσοι διαβιούν στα όρια της φτώχειας αφού θα χορηγείται με βάση εισοδηματικά κριτήρια. Δηλαδή θα λαμβάνεται υπόψη το ατομικό και οικογενειακό εισόδημα αλλά και εισοδήματα από ενοίκια, μερίσματα, επενδύσεις και καταθέσεις. Όσοι δηλώνουν κάτι επιπλέον θα παίρνουν μέρος της σύνταξης ενώ οι «έχοντες» δεν θα δικαιούνται καθόλου σύνταξη από το κράτος παρά μόνο το ποσό που συγκέντρωσαν στον ατομικό τους κουμπαρά από τις εισφορές. Παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα συμπληρωματικών παροχών από επαγγελματικά ταμεία και την ιδιωτική ασφάλιση.

Το νέο σύστημα με τις ατομικές μερίδες που θα εφαρμοστεί για τους πρωτοασφαλιζόμενους από την 1/1/2016, θα προβλέπει μειωμένους συντελεστές υπολογισμού των συντάξεων και θα οδηγεί σε χαμηλότερες συντάξεις.

Μέχρις ότου «ωριμάσει» το νέο σύστημα και μπορεί να αποδώσει την εξοικονόμηση που απαιτείται, θα υπάρξει μεταβατική περίοδος 5-10 χρόνων.

Η μείωση που υπολογίζεται ότι θα επέλθει σε συντάξεις που έχουν εκδοθεί εδώ και χρόνια θα ξεπεράσει το 12%.

ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Να θυμίσουμε εδώ ότι στην Αυστραλία συνταξιοδοτικά ταμεία δεν υπάρχουν, όπως στην Ελλάδα,

Ασφαλιστικές εισφορές και κρατήσεις από το μισθό, όπως είχαμε στην Ελλάδα δεν πληρώνουν οι εργαζόμενοι.

Τη σύνταξη γήρατος δεν την πληρώνουν, λοιπόν, όλοι οι εργαζόμενοι, αλλά όλο το κράτος, από τους φόρους όλων. Είναι, δηλαδή, άλλο ένα κρατικό βοήθημα, όπως το επίδομα ανεργίας και δίνεται σε όλους τους μη προνομιούχους. Ακόμα και σε αυτούς που δεν έχουν εργαστεί ποτέ!

Η σύνταξη γήρατος (επίδομα ουσιαστικά) είναι, ως γνωστόν, αρκετά χαμηλή, ίσα που φτάνει για τα βασικά έξοδα για έναν άνθρωπο. Ουσιαστικά, είναι ένα βοήθημα που δίνει όλος ο λαός της χώρας στους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη.

Γι’ αυτόν το λόγο, επειδή η σύνταξη δεν πληρώνεται από εισφορές, όπως στην Ελλάδα, όποιος δεν την έχει πραγματική ανάγκη δεν τού τη δίνουν. Όταν κάνει κάποιος αίτηση για σύνταξη στην Αυστραλία, ελέγχουν την περιουσία του, και αν έχει π.χ. εισοδήματα από ενοίκια, τόκους κ.λπ., που τού επιτρέπουν να ζήσει, δεν τού δίνουν σύνταξη. Αν έχει κάποια εισοδήματα, αλλά όχι αρκετά για να ζήσει, παίρνει ένα συμπλήρωμα και όχι ολόκληρη τη σύνταξη, η οποία σήμερα καταβάλλεται όταν κάποιος συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας του, αλλά από το 2017 η συντάξιμη ηλικία θα είναι το 67ο έτος.

Γενικό συμπέρασμα για τη σύνταξη γήρατος στην Αυστραλία: Είναι απλά ένα δίχτυ ασφαλείας για όσους δεν έχουν καταθέσεις και ακίνητα.

Βεβαίως, εκτός από τη σύνταξη γήρατος στην Αυστραλία υπάρχει και το superannuation το οποίο

δεν είναι κρατικός οργανισμός, αφού το κράτος δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτό. Ούτε και είναι ασφαλιστικό πρόγραμμα.

Το superannuation είναι υποχρεωτική αποταμίευση για τα γεράματα. Ο εργοδότης υποχρεωτικά πρέπει να βάζει 9% του μικτού μισθού του υπαλλήλου του σε ένα ταμείο. Ο εργαζόμενος βάζει ένα ποσοστό που επιλέγει ο ίδιος στο ταμείο.

Αυτά τα λεφτά τού ανήκουν, και τα παίρνει πίσω όταν φτάσει σε ηλικία συνταξιοδότησης και όχι πριν.

Ποιος κάνει αυτή την κράτηση 9%; Ο εργοδότης , αυτόματα, από το μισθό, γιατί έτσι είναι υποχρεωμένος από το νόμο.

Και τιτα κάνει ο εργοδότης αυτά τα λεφτά, πού τα πάει; Τα βάζει σε ένα ταμείο που επιλέγει ο εργαζόμενος.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε για το super. Ότι την αποκλειστική ευθύνη για το τι συμβαίνει στα λεφτά αυτά, την έχει ο εργαζόμενος και μόνο αυτός, ούτε το κράτος ούτε κάποια ασφαλιστική εταιρία ούτε κανένας άλλος. Που σημαίνει ότι αν τα λεφτά αυτά χαθούν για οποιονδήποτε λόγο, δεν έχει κανένα δικαίωμα ούτε να γκρινιάξει.