ΤΙΜΗΣ ένεκεν, σήμερα θα γράψω δύο λόγια για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τον οποίο μισεί και θεωρεί υπεύθυνο για τα βάσανά του (και την κακομοιριά του) η μεγάλη πλειοψηφία του… περήφανου λαού μας.
ΚΑΙ αυτό το κάνω, όχι μόνο γιατί συγκαταλέγεται (κατά τη γνώμη μου) μεταξύ των ελάχιστων πολιτικών ανδρών (παγκόσμιας εμβέλειας) που εκτιμώ ιδιαίτερα, αλλά, κυρίως, γιατί θεωρώ ότι είναι ο μόνος (απ’ όσους γνωρίζω) που δεν διστάζει να πει έξω από τα δόντια αυτό που πραγματικά πιστεύει.
ΜΕ δέκα κουβέντες απλές και κατανοητές (ακόμα και από τους ηλίθιους) περιέγραψε προχθές, τον πραγματικό Τσίπρα, τον Σαμαρά, το νεοελληνικό Κράτος και την αβάσταχτη κατάντια του.
ΓΙΑ όσους, βέβαια, παρακολουθούν από κοντά τα συνεχόμενα (και μέχρι βαρεμάρας επαναλαμβανόμενα) επεισόδια της νεοελληνικής κωμωδίας (γιατί περί πρωτοποριακής κωμωδίας πρόκειται και όχι περί αρχαιοελληνικής τραγωδίας) δεν είπε τίποτα καινούργιο.
ΤΑ είπε, όμως, τόσο κατανοητά, περιεκτικά και συμπυκνωμένα που από μόνο του το μικρό κειμενάκι είναι έργο τέχνης. Η επιτομή της λογοτεχνίας σε πολιτική ανάλυση.
ΓΙΑ να μην επαναλάβω τα ίδια, που δημοσίευσε προχθές στην πρώτη της σελίδα η εφημερίδα μας, θα αναφερθώ περιληπτικά (ακολουθώντας τη… συνταγή του) στις κομβικές του παρατηρήσεις.
ΓΙΑ τον Αλέξη Τσίπρα είπε ότι «…έλεγε ανοησίες στο λαό όταν υποσχόταν πως οι γερμανικές αποζημιώσεις θα μείωναν το χρέος», για τον Αντώνη Σαμαρά ότι ήταν «πολύ διστακτικός» και φοβόταν και τον ίσκιο του και για την Ελλάδα επικαλέστηκε μια φράση του Κλοντ Γιουνκέρ που είπε ότι «οι Έλληνες είναι ένας σπουδαίος λαός, αλλά η Ελλάδα δεν είναι κράτος».
ΓΙΑ το δημοψήφισμα είπε ότι οι Ευρωπαίοι αιφνιδιάστηκαν, όταν το πληροφορήθηκαν, γιατί «…κανείς δεν κατάλαβε ποια ήταν η στρατηγική του, ούτε αν το είχε σχεδιάσει» και τελείωσε προσθέτοντας:
«ΠΑΡ’ ΟΤΙ ο ελληνικός λαός τον ακολούθησε και είπε «όχι» σε ποσοστό 60% στο πρόγραμμα βοήθειας, εκείνος (ο Τσίπρας δηλαδή) αποφάσισε να το εφαρμόσει. Και οι Έλληνες αποδέχτηκαν αυτή την ανατροπή. Αυτό εγώ δεν το καταλαβαίνω, αλλά δεν είμαι Έλληνας…».
ΕΔΩ, ρε Βόλφγκανγκ, δεν το κατάλαβαν (και ακόμα προσπαθούν να το καταπιούν) όχι μόνο ορισμένοι Έλληνες που γνωρίζουν την ψυχολογία του ελληνικού λαού, αλλά και οι… ανθέλληνες σαν εμένα, θα το καταλάβαινες εσύ; Για σοβαρέψου…
ΑΒΥΣΣΟΣ, σου λέω, η λογική των… επαναστατημένων ΣΥΡΙΖΑίων και των ΠΑΣΟΚων δημοσίων υπαλλήλων που ασπάστηκαν τον αριστερό ριζοσπαστισμό για τη συνταξούλα τους. Δεν βρίσκεις πάτο…
ΚΑΙ αν κοντά σε αυτούς προσθέσεις και τους ΑΝΕΛ που οι ψεκασμοί τους έχουν κάψει τα μισά κύτταρα του εγκεφάλου, ενώ όσα επέμειναν τα κατέστρεψε ο υπερπατριωτισμός, η… περηφάνια και η αρχαιοελληνική αξιοπρέπεια τότε…
…ΤΟΤΕ εξηγούνται (έως ένα βαθμό, εντάξει;) τα ανεξήγητα που δεν μπορεί να καταλάβει ο Σόιμπλε. Πού να καταλάβει ο χριστιανός ότι είναι τόσο μεγάλες οι ανασφάλειες των νεοελλήνων, που όχι μόνο πιστεύουν ψεύτικες υποσχέσεις, αλλά και δίνουν την ψυχή τους στο διάβολο, για να διατηρήσουν την καρέκλα τους στο δημόσιο και τη συνταξούλα τους…
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ήταν ο μόνος που από την αρχή της χρεοκοπίας του ελληνικού Δημοσίου είπε ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, αν η πατρίδα μας δεν αποκτήσει ένα λειτουργικό κράτος.
ΤΟ πόσο δίκιο είχε, το διαπιστώνουμε όλο και περισσότερο χρόνο με το χρόνο. Το ζητούμενο εδώ είναι να καταλάβουμε -επιτέλους- ότι τα δάνεια δεν επαρκούν για να σταθεί στα πόδια της η χώρα.
ΑΥΤΟ θα γίνει, μόνο αν αποκτήσουμε, έστω μετά 200 χρόνια, ένα αξιόπιστο κράτος που να σέβεται τον εαυτό του και τους φορολογούμενους που το στηρίζουν.
ΤΟΤΕ και μόνο τότε θα αποκτήσουν κοινωνική συνείδηση οι Έλληνες φορολογούμενοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Θα χρειαστούν όμως πολλά χρόνια και οι περισσότεροι από εμάς δεν θα ζούμε για να το δούμε.
ΑΣ ελπίσουμε, όμως, ότι δεν έχουμε κάνει το… Θεό της Ελλάδας (εντελώς) σαν τα μούτρα μας και κάποια στιγμή (με τη βοήθειά του) θα βρούμε και εμείς ένα Σόιμπλε, που να πιστεύει, να θέλει και να μπορεί να κάνει αυτά που λέει.
ΜΕΧΡΙ, λοιπόν, να βρεθεί ένας Έλληνας με γερμανικό οργανωτικό και μεταρρυθμιστικό know how, ας ακούμε προσεκτικά τις διαγνώσεις του Σόιμπλε και ας ακολουθήσουμε, όσο μπορούμε, τη μεταρρυθμιστική φαρμακευτική… αγωγή που μας προτείνει. Respect.
ΑΣ εξομολογηθώ, πριν από τον αντιθρησκευτικό ανθελληνισμό μου παρασυρθώ: δεν έχω τίποτα εναντίον του Θεού, της Αρχιεπισκοπής και των πιστών της. Χρόνια έχω να μπω στα… χωράφια τους και αυτοί στα δικά μου.
ΟΠΩΣ, επίσης, δεν έχω τίποτα εναντίον των ανθρώπων που τιμούν και δίνουν το παρών τους στις εθνικές μας επετείους. Ούτε, βέβαια, εναντίον αυτών που τους αρέσουν, οι χοροί, τα πανηγύρια, τα σουβλάκια και του κάθε είδους τα ξεφαντώματα.
ΔΙΑΦΩΝΩ, όμως, όταν όλα αυτά τα κάνουμε έναν αχταρμά που κάθε άλλο παρά τις εθνικές μας επετείους και αυτούς που θυσιάστηκαν τιμά. Όλοι αυτοί που άφησαν τα κόκαλά τους στα παγωμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου, το έκαναν για να υπερασπίσουν τα πάτρια εδάφη και όχι να κάνουμε εμείς πανηγύρια, να τρώμε σουβλάκια και να χορεύουμε τσάμικο πίνοντας μπύρες και αναψυκτικά για να ξεσκάσουμε.
ΤΗΝ αφορμή να αναφερθώ στο θέμα, μού την έδωσε η ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής που καλεί τον ελληνισμό της Μελβούρνης στον αυριανό εορτασμό της Εθνικής μας επετείου της 28ης Οκτωβρίου του 1940.
Η ουσία εδώ είναι ότι, μετά τη Δοξολογία, τους επίσημους λόγους, τις απαγγελίες ποιημάτων από μαθητές, παρουσία μάλιστα του προέδρου και των μελών της Ένωσης Κοινοτήτων και Ενοριών (και άλλων… προέδρων) και την κατάθεση στεφάνων από τους ενδιαφερόμενους Οργανισμούς, θα ακολουθήσει το ετήσιο… παραδοσιακό πανηγύρι της Ενορίας.
ΑΝ κρίνω από τη σχετική βομβαρδιστική διαφήμιση της Ενορίας στο 3ΧΥ και την «ζωντανή» ραδιοφωνική αναμετάδοση του σταθμού από το χώρο της μονής, η έμφαση για την προσέλκυση πιστών στηρίχτηκε, κατά κύριο λόγο στο πανηγύρι και τα σουβλάκια.
ΤΑ διαφημιστικά σποτάκια του σταθμού (που είναι μανούλα στα πανηγύρια του είδους) ήταν περισσότερα από τις βόμβες που έριξαν στην Συρία, το ίδιο διάστημα, οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι και οι υπόλοιποι λάτρεις της… ειρήνης στα κεφάλια των έρμων των Σύρων που έχουν πάρει τους δρόμους για να σωθούν.
ΩΣ εκ τούτου και επειδή -λόγω πείρας- γνωρίζω πια και το περιεχόμενο των επίσημων ομιλιών, έχω το δικαίωμα να ρωτήσω: Πόσοι, απ’ όσους θα πάνε αύριο στο επετειακό πανηγύρι, θα μπουν στον κόπο να αφιερώσουν 30 δευτερόλεπτα, για να σκεφτούν τι έγινε εκείνη την εποχή και τι τράβηξαν όσοι ανέλαβαν την ευθύνη να υπερασπιστούν το ελληνικό «όχι»;
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ, βέβαια, για να σού περάσουν από το μυαλό όλα αυτά, είναι να γνωρίζεις την πραγματική ιστορία που ουδεμία σχέση έχει με αυτή που διδαχτήκαμε στο σχολείο και τα όσα αποστηθίσαμε από τους επίσημους πανηγυρικούς λόγους των… επετείων.
ΠΟΙΟΣ ξέρει ότι οι περισσότεροι στρατιώτες που στάλθηκαν στο μέτωπο και «ξεχάστηκαν» εκεί από την πατρίδα, δεν επέζησαν χάρη της καθοδήγησης της ηγεσίας του στρατού (που ήταν μόνο για… πανηγύρια) άλλα χάρη των πρωτοβουλιών που έπαιρναν για να καταφέρουν να γυρίσουν στα σπίτια τους οι ίδιοι οι στρατιώτες…
ΠΟΙΟΣ ξέρει ότι από τα κρυοπαγήματα τους έσωσαν (στην κυριολεξία!) οι… ψείρες που τους κρατούσαν ξάγρυπνους και ότι οι περισσότεροι έπαιρναν τα άρβυλα των νεκρών Ιταλών στρατιωτών, ενώ έτρωγαν ό,τι απέμενε από τους νεκρούς συναδέλφους τους…
ΠΟΙΟΣ πραγματικά έχει αναρωτηθεί πώς κατέρρευσε το μέτωπο και τι ακολούθησε την άτακτη φυγή… Δύο ολόκληρους μήνες χρειάστηκαν να πάνε περπατώντας νηστικοί και ξυπόλητοι από το Καλπάκι στην Καλαμάτα.
ΚΑΙ όλα αυτά έγιναν μόλις 19 χρόνια μετά την εκστρατεία στο Σαγγάριο για να πάρουμε την Άγκυρα και να υλοποιήσουμε την Μεγάλη Ιδέα που είχε ως αποτέλεσμα να καταστραφεί η Σμύρνη και να ξεριζωθεί ο ελληνισμός από τη Μικρά Ασία.
ΑΝ, λοιπόν, οι επέτειοι γιορτάζονται για να τα ξεχάσουμε όλα αυτά, τότε, καλά κάνουμε και τις γιορτάζουμε με πανηγύρια σουβλάκια και λιχουδιές. Γεια χαρά.
