ΗΤΑΝ που ήταν στραβό το κλίμα, το έφαγε και ο γάιδαρος και ήλθε και έδεσε η όλη ιστορία.

ΑΣ «μεταφράσω», όμως, τη λαϊκή αυτή παροιμία και ας την προσαρμόσω, για να συνεννοηθούμε, στα… δικά μου.

ΜΕ άλλα λόγια: είναι που είναι ο ψυχισμός μου ευάλωτος στις εθνικές μας επετείους, τα φεστιβάλ, τα πανηγύρια, τους χορούς (με… εθνικές ενδυμασίες), στις παρουσιάσεις παροικιακών βιβλίων και κάθε είδους (και αμφιλεγόμενης ποιότητας) ποιητικών συλλογών, ήλθαν όλα αυτά μαζεμένα με αποτέλεσμα «να τα δω όλα».

Ο μόνος, λοιπόν, τρόπος να περισώσω όσα ψυχικά αποθέματα μού έχουν απομείνει (πριν ο ανθελληνισμός μου χτυπήσει κόκκινο και ξεπεράσει κάθε αποδεκτό όριο) είναι να φεύγω από τη Μελβούρνη από τον Νοέμβριο μέχρι και το τέλος του Μάρτη που τελειώνει η παρέλαση για την επέτειο της επανάστασης του 1821.

ΚΑΙ για να μη νομίσετε ότι τα παραλέω, θα σας πω, με όσο λιγότερα λόγια μπορώ, τι φόρτος αναφορών, αναλύσεων και σχολίων με περιμένει.

ΑΝ, κοντά σε αυτά, προσθέσετε τις αντιδράσεις, τα τηλεφωνήματα, τις υβριστικές επιστολές και ό,τι άλλο ακολουθεί την… αντεθνική μου κριτική, τότε ή θα πρέπει να σταματήσω να γράφω τη στήλη ή να βρω καλύτερο ψυχίατρο, που θα μού δώσει ισχυρότερα ψυχοφάρμακα.

ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ότι κάποια μέρα η κριτική μου θα πιάσει (επιτέλους) τόπο και δεν θα έχει την τύχη που είχε η δόξα των λαμπρών παλικαριών που περπατούσε ολομόναχη στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, θα αναφερθώ στον νέο Μαραθώνιο που έχω μπροστά μου, για να βγάλω το ψωμί μου.

ΣΤΟ μεταξύ, εσείς, προκειμένου να προετοιμαστείτε ψυχολογικά, για να αντέξετε τη νέα πολιτιστική και λογοτεχνική καταιγίδα που μας περιμένει, αρχίστε από τώρα την… προπόνηση.

ΩΣ εκ τούτου, μην ξεχάσετε αύριο να δώστε το παρών σας στη βιβλιοπαρουσίαση των βιβλιοπαρουσιάσεων και βιβλιοκρισιών, που θα γίνει στις 4 το απόγευμα στο κτίριο του Παναρκαδικού Συλλόγου.

ΓΙΑ να μην μπερδευτείτε, διευκρινίζω ότι πρόκειται για το τελευταίο βιβλίο του παραδοσιακού μας βιβλιοπαρουσιαστή, κριτικού και λογοτέχνη, Κυριάκου Αμανατίδη, που φέρει τον τίτλο «Βιβλιοπαρουσιάσεις και Βιβλιοκρισίες».

ΤΗΝ παρουσίαση θα κάνει ο εκπαιδευτικός Γεώργιος Πάγκαλης και την εκδήλωση θα συντονίσει η Καίτη Αλεξοπούλου.

ΔΕΝ αμφιβάλλω ότι η εκδήλωση αυτή θα έχει κόσμο, αφού μόνο οι συμπάροικοι λογοτέχνες και ποιητές, τα βιβλία και τις συλλογές των οποίων έχει παρουσιάσει ο συνάδελφος Κυριάκος Αμανατίδης, να πάνε, θα γεμίσει η αίθουσα.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ πιστεύω ότι, ενδεχομένως, το βιβλίο αυτό θα καταρρίψει και όλα τα ρεκόρ πωλήσεων, αφού θα σπεύσουν να το αγοράσουν όχι μόνο οι ενδιαφερόμενοι (και αναφερόμενοι), αλλά και όσοι γράφουν για να διαβάσουν τι γράφει ο Κυριάκος για το αντίπαλο (λογοτεχνικά) δέος.

ΟΣΟΙ πάτε, βέβαια, στην παρουσίαση των παρουσιάσεων, δεν θα προλάβετε να πάτε και στην παρουσίαση του βιβλίου που έγραψε η Γεωργία Γεωργίου-Γιαννή για την Κυπριακή Ελληνική Κοινότητα «Απόστολος Ανδρέας» Sunshine που θα γίνει το ίδιο απόγευμα.

ΤΗΝ παρουσίαση του βιβλίου αυτού, που αναφέρεται στη διαδρομή και την ιστορία της Κυπριακής Κοινότητας Sunshine, θα κάνει η Δρ Μαρία Ηροδότου.

ΣΤΟ μεταξύ, αφού παραβρεθείτε στις πιο πάνω παρουσιάσεις, πάρτε μια ανάσα, γιατί την επόμενη Κυριακή θα γίνει η παρουσίαση του λογοτεχνικού περιοδικού «Αντίποδες» και μια βδομάδα αργότερα, η παρουσίαση του επίσης λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Λόγος».

ΟΣΟΙ, ασφαλώς, διαβάζουν «και σπουδάζουν λογοτεχνία» θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το πρώτο περιοδικό εκδίδεται από το 1974 από τον Ελληνοαυστραλιανό Πολιτιστικό Σύνδεσμο Μελβούρνης και το δεύτερο από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας.

ΤΟ περιοδικό «Αντίποδες» θα παρουσιάσει ο Δρ Χρήστος Φίφης και το άλλο ο φιλόλογος καθηγητής και συνάδελφος, Θωμάς Ηλιόπουλος.

ΝΑ προσθέσω εδώ ότι «Ο Λόγος» θα φιλοξενεί στο τελευταίο του τεύχος ένα αφιέρωμα στο Δρ Χρήστο Φίφη.

ΤΩΡΑ, γιατί δεν έκαναν την ίδια μέρα και στην ίδια αίθουσα τις παρουσιάσεις και των δύο περιοδικών δεν ξέρω.

ΟΠΩΣ δεν ξέρω γιατί οι δύο Σύνδεσμοι που ασχολούνται (χοντρικά) με το ίδιο αντικείμενο δεν συμφωνούν να βγάζουν ένα λογοτεχνικό περιοδικό, δύο φορές το χρόνο;

ΑΣΕ που μπορούν να συγχωνευτούν και να έχουν παράλληλα και δύο… προέδρους και τους διπλούς αξιωματούχους.

ΠΡΙΝ ξεχαστώ, να σας πω ότι το περασμένο Σαββατοκύριακο, για να μην πλήξουν (και μείνουν αδιάβαστοι…) οι λάτρες της τεχνολογίας έδωσαν το παρών τους σε μια έκθεση βιβλίων που οργάνωσε η Ένωση Θεσσαλονικέων «Ο Λευκός Πύργος» με τη βοήθεια του Συνδέσμου Λογοτεχνών.

Η «είδηση» στην πιο πάνω εκδήλωση, δεν βρίσκεται στην παρουσίαση βιβλίων, αλλά στην υπόμνηση (σε φιλέλληνες σαν εμένα) ότι η Θεσσαλονίκη και η Μελβούρνη παραμένουν… αδελφούλες και όταν το θυμούνται, χαίρονται…

ΓΙΑ τους ενδιαφερόμενους και όσους έχουν βαρεθεί και πλήττουν από τις βιβλιοπαρουσιάσεις, μπορούν να παραβρεθούν στα μαγειρικά happening που τελειωμό δεν έχουν.

ΑΥΤΟΝ τον καιρό, μάλιστα, γίνεται ένας ακόμα μαγειροδιαγωνισνός μεταξύ των… πολυπολιτισμικών μουσείων που απ’ ό,τι φαίνεται ξεμπέρδεψαν με τον… πολιτισμό και προκειμένου να βρουν δουλειά και να πλουτίσουν τις εμπειρίες τους, ακολουθούν τον μαγειρικό συρμό…

ΣΤΟΝ πρωτότυπο αυτό διαγωνισμό λαμβάνει μέρος και το Ελληνικό Μουσείο, το οποίο και εκπροσωπεί σήμερα ο συμπατριώτης μας μάγειρας Philip Vakos που θα μαγειρέψει στο Ισλαμικό Μουσείο του Thornbury.

ΠΡΙΝ, λοιπόν, πάτε στις απογευματινές βιβλιοπαρουσιάσεις, μπορείτε να περάσετε στις 10 το πρωί από το Ισλαμικό Μουσείο και να τσιμπήσετε κάτι…

ΤΕΛΟΣ, για ένα τριήμερο, την ερχόμενη εβδομάδα, το Ελληνικό Μουσείο θα μεταφερθεί (μεταφορικά, εντάξει;) στην Ύδρα της δεκαετίας του 1960, όταν ακόμα επικρατούσε, «η… επανάσταση, ο ρομαντισμός και η δημιουργικότητα», όπως αναφέρει το Μουσείο στη σχετική του ανακοίνωση.

«Η παράσταση Ύδρα»: θα φιλοξενεί τραγούδια και ιστορίες μποέμ, μικρά ντοκιμαντέρ, αφηγήσεις και ό,τι άλλο μπορεί να συμβάλει στην «αναβίωση των πεποιθήσεων, των ιδεών και του πνεύματος που επικρατούσαν στην Ύδρα την δεκαετία του 60».

ΜΙΑΣ και το Μουσείο αποφάσισε να ασχοληθεί και με την… επανάσταση που επικρατούσε στην μποέμικη Ύδρα τη δεκαετία του 1960, μήπως θα ήταν καλύτερα να αναβιώσει τα «Μιαούλεια» που γιορτάζει κάθε χρόνο το νησί για να τιμήσει τη μνήμη του Ανδρέα Μιαούλη;

ΝΑ προσθέσω εδώ ότι ο Μιαούλης ήταν αυτός που έκαψε τον ελληνικό στόλο στον Πόρο, συμμετέχοντας στην ανταρσία κατά του Καποδίστρια το 1831. Να σημειώσω, επίσης, ότι ο στόλος τότε ήταν (όλα και όλα) δύο πλοία», μια φρεγάτα και μια κορβέτα.

ΝΑ υπογραμμίσω, επίσης, ότι το ένα από αυτά τα δύο είχε αγοραστεί με τα χρήματα των πρώτων δανείων και ήταν το μοναδικό που είχε η φρεσκο-επαναστατημένη Ελλάς.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, μην ξεχνάτε ότι η λεβεντομάνα Ύδρα, με τους τόσους… επαναστάτες και καπεταναίους, πρωτοστάτησε πριν μια τριετία (αν δεν κάνω λάθος) και σε μια ακόμα νεοελληνική ηρωική… επανάσταση.

ΟΙ Υδραίοι, αξιοποιώντας την ιστορική τους παράδοση, ήταν οι πρώτοι που πέταξαν στη θάλασσα τους εφοριακούς που είχαν πάει το νησί για να ελέγξουν ορισμένα καταστήματα που υποψιάζονταν ότι φοροδιέφυγαν.

ΤΟ παράδειγμα των Υδραίων ακολούθησαν και άλλοι τόποι, που έχουν… επαναστατική (και μποέμικη) παράδοση. Όπως μαγαζάτορες της, επίσης…, λεβεντομάνας Κρήτης, της Χαλκιδικής, των Γαργαλιάνων, της Ρόδου και βεβαίως της Μυκόνου.

ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ θα έλεγα όταν τιμάμε τις εθνικές, ή τοπικές μας επετείους, να λέμε (για τα μάτια έστω του κόσμου) και δυο-τρεις κουβέντες για την ξεχασμένη (και άγνωστη) ιστορία.

ΚΑΠΟΙΑ στιγμή, θα πρέπει να εμπεδώσουμε (για παράδειγμα) ότι η επανάσταση του 1821, δεν ήταν μόνο ένας απελευθερωτικός αγώνας, αλλά και ο πρώτος εμφύλιος του νεοελληνικού Έθνους. Γεια χαρά.