Μαμά; Μαμά μ ακούς; Μαμά;
Που να με ακούσεις, μέσα σε αυτόν τον χαμό. Μέσα σε τέτοια βοή και οχλαγωγία. Μέσα σε αυτή την ειρηνική διαδήλωση, που άλλη μια φορά με το έτσι θέλω της εξουσίας και των καναλιών βαφτίστηκε «βίαια». Για να σας διασπάσουν για να μην συσπειρωθείτε άλλη μια φορά. Για να μην γίνει η φωνή σας ένα. Για να μην φωνάξετε για το άδικο που σας κυβερνά. Και για το άδικο που τελικά το φορτώνουν σε εσάς. Άλλη μια φορά είπατε «πάμε και όπου βγει». Γιατί ξέρετε ότι όσο και να φωνάξετε δεν θα αλλάξει τίποτα. Η ίδια βία, η ίδια περιφρόνηση, η ίδια ατιμωρησία, η ίδια αδικία.
Μαμά, πρόσεχε! Κοιτά πίσω σου. Δεξιά, αριστερά…. Μαμα; Μ’ ακούς; Που να με ακούσεις. Σε περιτριγυρίζουν άτομα ίδια με εσένα. Μαμάδες, μπαμπάδες, αδέρφια, ξαδέρφια, θείοι, παππούδες. Όλοι μαζί. Δεν τα ξέρεις. Αλλά είστε εκεί για ένα κοινό σκοπό. Να εκδηλώσετε την αντίθεση σας απέναντι σε άλλη μια μεγάλη αδικία της ζωής.
Μαμά μ ακούς;
Τα νούμερα είναι απλά και δεν δουλεύουν για εσάς. 57 άτομα σκοτώθηκαν άδικα, για να σας ενώσουν. Εκατοντάδες χιλιάδες άτομα σε τόσες πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα και τον κόσμο. Αλλά τα γνωστά άγνωστα 300 άτομα βάλθηκαν να σας χωρίσουν. Ξανά! Με τα κατευθυνόμενα κανάλια, με το διαίρει και βασίλευε, με τον γνωστό άγνωστο να βγαίνει στον αέρα και απροκάλυπτα να σε προκαλεί. Για να σε κάνει να νευριάσεις εκείνη τη στιγμή που τον ακούς, και με κάποιο τρόπο να ξεσπάσεις για να μην κουβαλήσεις τόσο θυμό στη διαδήλωση. Με αστυνομικές δυνάμεις που είναι εκεί να σε προστατέψουν ξαφνικά να είναι εναντίον σου…
Μαμα, μ ακούς; Πρόσεχε! Μαμά!;
Που να με ακούσεις όταν επισκιάζει τη φωνή μου ο εκκωφαντικός ήχος από την κροτίδα κρότου λάμψης και τα καπνογόνα. Και δυστυχώς και τα δακρυγόνα. Η ίδια τακτική εδώ και δεκαετίες ακολουθείται από τους διαφορετικούς ίδιους 300 για να σπάσουν τη διαδήλωση, να διαλύσουν τη συσπείρωση, και να φιμώσουν τη ενωμένη φωνή του λαού.
Μαμά μ ακούς;
Που να ακούσεις; Δεν μπορείς αυτή τη στιγμή. Δεν έχεις οξυγόνο να αναπνεύσεις. Κανείς δεν έχει. Σου το πήραν, όταν πέταξαν τα δακρυγόνα και τα καπνογόνα. Όταν σου λένε ότι τα κανείς όλα για τα λεφτά. Όταν παραποίησαν στοιχεία και κατέστρεψαν αποδείξεις, όταν είσαι σε διαρκή άμυνα, όντας ένα απλό πιόνι, όταν αυτοί ελέγχουν βασίλισσες, βασιλιάδες, όλα τα υπόλοιπα πιόνια και τους κανόνες. Τι να κάνεις μόνη σου. Όταν πήραν το οξυγόνο από το παιδί σου. Και όταν σου «πήραν» τη ζωή.
Μαμα; Μ ακούς; Μαμά;
Δεν με ακούς. Τέτοια ώρα που να με ακούσεις. Άλλωστε δεν μπορείς. Με πήραν από εσένα. Εγώ ήμουν από τους άτυχους. Πονάς. Κλαις. Σου λείπω. Τόσο καιρό έχει που σου λείπω. Αλλά να ξέρεις ότι εγώ είμαι δίπλα σου, στο μυαλό σου, στην καρδιά, όπου και να είσαι, μαζί και εγώ. Στις όμορφες στιγμές που περάσαμε μαζί. Στις δύσκολες στιγμές που περνάς μόνη σου και εγώ και κανένας άλλος δεν μπορεί να σε καταλάβει.
Μαμα άκουσε με!
Δεν είσαι μόνη σου. Είμαι και εγώ εκεί. Είναι πολύς κόσμος εκεί. Είμαστε όλοι εκεί! Μην τους αφήσεις να σε διασπάσουν, να σε απομονώσουν να φιμώσουν. Η δύναμη σου είναι η συσπείρωση με τον κόσμο. Μαζί μπορείτε. Μόνο μαζί. Μόνο μαζί!
Και μην ξεχνάς. Μπορεί εκείνη τη στιγμή να μην μπορούσα να αναπνεύσω γιατί δεν είχα οξυγόνο, αλλά να ξέρεις ότι τώρα μπορώ. Και εσύ θα μπορέσεις. Κάποια στιγμή. Και μακάρι αυτή η στιγμή να έρθει σύντομα.
