Περισσότερες από δέκα ημέρες μετά το φονικό χτύπημα του Εγκέλαδου στο Ιόνιο οι επιστήμονες εξακολουθούν να ασχολούνται με τη Λευκάδα.
Όχι, όμως, μόνο οι σεισμολόγοι. Στο επίκεντρο αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών αναμένεται να τεθούν το επόμενο χρονικό διάστημα τα παραδοσιακά σπίτια της πόλης της Λευκάδας – κτίρια που χτίστηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα με ένα ιδιαίτερο αντισεισμικό σύστημα που συναντάται σε ελάχιστες περιοχές του κόσμου.
Κατασκευές που μετρούν περισσότερα από 150 χρόνια ζωής βγήκαν αλώβητες από τον πρόσφατο σεισμό, άντεξαν την ισχυρή δόνηση του 2003 και επέζησαν μεγάλων σεισμικών γεγονότων στο παρελθόν, ενώ κτίρια ηλικίας μίας ή δύο δεκαετιών φέρουν εμφανή τα σημάδια των 6,4 Ρίχτερ που εκδηλώθηκαν στις 17 Νοεμβρίου.
Το δομικό τους μοντέλο συνίσταται σε ένα έξυπνο σύστημα μεικτής δόμησης με πέτρες στο ισόγειο και ξύλο στους ορόφους, ενώ στο εσωτερικό των τοίχων του ισογείου υπάρχει δευτερεύων βοηθητικός φέρων οργανισμός από αραιά ξύλινα υποστυλώματα, τα οποία υποβαστάζουν τους ορόφους. Αυτό έχει ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα: ακόμη και αν τμήματα της λιθοδομής στο ισόγειο καταρρεύσουν, το επάνω τμήμα συνεχίζει να στηρίζεται μέχρι να αποκατασταθούν οι βλάβες. Ο αντισεισμικός τρόπος κατασκευής που υιοθετήθηκε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας μέσα από την εμπειρία των παραδοσιακών μαστόρων δοκιμάστηκε στην πράξη το 1825 με τον ισχυρό σεισμό των 6,7 Ρίχτερ που έπληξε τη Λευκάδα και στη συνέχεια κωδικοποιήθηκε σε οικοδομική νομοθεσία.
Ο πεζόδρομος της Λευκάδας είναι στολισμένος με πολλά δείγματα αυτού του δομικού συστήματος με τον τοίχο του επάνω ορόφου να καλύπτεται συχνά από ραβδωτή λαμαρίνα ώστε να είναι η κατασκευή ελαφρύτερη. Το παλαιό Δημαρχείο και το Γυμνάσιο της Λευκάδας τα οποία είχαν χτιστεί ως κατοικία και τοποτηρητήριο του Άγγλου Αρμοστή θεωρούνται υποδειγματικά έργα αυτού του τρόπου κατασκευής.
Όπως εξηγεί η κυρία Έλλη Βιντζηλαίου, καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, η οποία συμμετέχει στην επιστημονική ομάδα που κατέθεσε τη σχετική ερευνητική πρόταση, «το δομικό αυτό σύστημα δεν συναντάται πουθενά αλλού στον κόσμο, όμως με παραλλαγές τέτοια συστήματα εμφανίζονται στην Πορτογαλία. Είναι η περίφημη casa pombalina, ένας τύπος σπιτιού που ξεκίνησε να φτιάχνεται μετά από έναν καταστροφικό σεισμό που χτύπησε τη Λισσαβόνα πριν από 250 χρόνια. Δομικά συστήματα εντοπίζονται επίσης στην Τουρκία και το Ιράν, σε περιοχές δηλαδή όπου το επέβαλε η ανάγκη λόγω σεισμών.
ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΕΞΑΝ ΣΤΑ ΡΙΧΤΕΡ ΚΤΙΡΙΑ 150 ΕΤΩΝ
Το εντυπωσιακό είναι ότι ενώ θεωρείτο ότι το σύστημα της Λευκάδας δεν συναντάται στην Κεφαλονιά για ιστορικούς λόγους -επειδή εκεί οι ντόπιοι ήταν πιο εύποροι και η αγγλική κατοχή διήρκεσε περισσότερο με αποτέλεσμα να υιοθετηθούν τα βρετανικά κατασκευαστικά πρότυπα- ο σεισμός που έγινε στο νησί τον Ιανουάριο του 2014 έφερε ειδήσεις: όταν ορισμένα σπίτια υπέστησαν κάποιες ζημιές αποκαλύφθηκε ότι είναι χτισμένα με αυτόν τον τρόπο. Είχαν αντέξει τόσα χρόνια, είχαν αντέξει τον μεγάλο σεισμό του 1953 στην Κεφαλονιά και παραμένουν. Έτσι, για πρώτη φορά, κηρύχτηκαν διατηρητέα κάποια κτίρια λόγω δομικού συστήματος».
Η ερευνητική πρόταση έχει κατατεθεί εδώ και λίγους μήνες και στη σύνταξή της συμμετέχουν καθηγητές από το ΕΜΠ και από Πανεπιστήμιο της γειτονικής Ιταλίας. Δεν θεωρείται παράδοξο, αφού το παραδοσιακό αντισεισμικό σύστημα της Λευκάδας έχει προκαλέσει κατά καιρούς το ζωηρό ενδιαφέρον Ευρωπαίων και Ελλήνων επιστημόνων.
