ΠΑΝΩ από μισός αιώνας πέρασε μέχρι ο ελληνισμός της Μελβούρνης να αποκτήσει τη δική του γωνιά σε τούτη την εσχατιά του κόσμου και βάλθηκαν οι… νομοθέτες των χώρων στάθμευσης να του την διαλύσουν.
ΜΑΣ είδαν μαζεμένους και αραγμένους με τις καφεδιές μας, τις τσιγαριές μας, τις μαγαζάρες μας και τις εξακύλινδρες αμαξάρες μας, να λιαζόμαστε στον πεζόδρομο (ακόμα και όταν βρέχει) και να απολαμβάνουμε την τσίκνα από τα σουβλάκια και σάλεψε η αγγλοσαξονική τους λογική.
ΦΟΒΗΘΗΚΑΝ ότι αν μας αφήσουν ανεξέλεγκτους να παρκάρουμε όπου θέλουμε και όσο θέλουμε και να την αράζουμε με τις ώρες στις καφετέριες και τις σουβλακο-μπουτίκ, θα μετατρέπαμε την ευρύτερη περιοχή του Όκλι σε μια αστική ζούγκλα, που ούτε πεζοί δεν θα μπορούν σε λίγα χρόνια να περπατήσουν.
ΓΙΑ τους πιο πάνω λόγους και προκειμένου να μας αναγκάσουν να επιστρέφουμε στα σπίτια μας όσο το δυνατόν πιο σύντομα, πριν δηλαδή θρηνήσουμε (όπως στη Σμύρνη το 1922) θύματα από το… συνωστισμό, άρχισαν να μοιράζουν οι υπάλληλοι του Δήμου πρόστιμα για παράνομο παρκάρισμα.
ΜΕ το που άρχισαν να φτάνουν τα πρόστιμα, πολύ πριν τα δώρα των Χριστουγέννων, ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες που ζουν εκεί και επειδή δεν μπορούσαν για εθνικούς και όχι μόνο λόγους, να ζητήσουν από το Δήμο να απαγορεύσει στους συμπατριώτες μας ετεροδημότες να έρχονται εκεί και να δημιουργούν κυκλοφοριακά προβλήματα, ζήτησαν από τη νέα δήμαρχο να… λυπηθεί τους ηλικιωμένους και να φρενάρει την καταιγίδα των προστίμων.
ΕΠΕΙΔΗ ψυχανεμίζομαι με το ότι η παράκλησή τους δεν πρόκειται να εισακουστεί και επειδή μετά τα πρόστιμα για το παρκινγκ, θα ακολουθήσει η απαγόρευση του τσιγάρου στο θερινό καπνιστήριο του πεζόδρομου, αισθάνομαι την ανάγκη να προτείνω δυο-τρία πράγματα, που αν υιοθετηθούν, θα συμβάλουν στη λύση των προβλημάτων.
ΘΑ πρότεινα να προχωρήσουμε σε ειρηνική κατάληψη του Oakleigh Business District και αφού το ανακηρύξουμε σε ένα είδος… αναρχοαυτόνομης περιοχής (κάτι δηλαδή σαν το Λουξεμβούργο καταμεσής της Γαλλίας) να καταργήσουμε εντελώς, όχι μόνο την απαγόρευση του παρκαρίσματος, αλλά και τους σηματοδότες της Τροχαίας, που κάθε τόσο μας… ακινητοποιούν χωρίς λόγο.
ΘΑ έλεγα, επίσης, να δίνουμε κίνητρα σε όποιους entrepreneurs θέλουν να ανοίξουν τσικνομάγαζα ή καφετέριες και να επιβάλουμε πρόστιμα σε όσους την αράζουν στον πεζόδρομο χωρίς να καπνίζουν…
ΑΝ και λίγο παρατραβηγμένο, θα πρότεινα, επίσης, να επιτρέπεται στους ηλικιωμένους μας να μπαίνουν με τα αυτοκίνητά τους και μέσα στα μαγαζιά να ψωνίζουν για να μην ταλαιπωρούνται…
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, γνωρίζω, ότι για κακή μας τύχη, δεν ζούμε σε μια ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία, αλλά, σε μια (πολιτικά επιλεγμένη) πολυπολιτισμική, που είναι αυστηρά δομημένη και διανθισμένη με κανονισμούς και απαγορεύσεις, αντιλαμβάνομαι ότι τα πιο πάνω… μέτρα δεν θα γίνουν αποδεκτά.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Επειδή έχουμε καταπιεί αμάσητη την αυστραλιανή πολυπολιτισμική καραμέλα, που ουσιαστικά δεν πρόκειται για πολυπολιτισμό, αλλά για μια mild γκετοποίηση, που δίνει την ευκαιρία στις διάφορες εθνικότητες, που ζουν μακριά και εντελώς αποκομμένα η μια από την άλλη, να παρουσιάζουν τον… πολιτισμό τους με παραγκο-πανηγυράκια, εθνικές ενδυμασίες, σημαίες και… σουβλάκια. Στο θέμα θα επανέλθω, μήπως και καταλάβουμε, επιτέλους, τις διαφορές μεταξύ της ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας (που όφειλε να είναι η Αυστραλία) και της πολυπολιτισμικής. Κλείνω την παρένθεση και διπλοπαρκάρω στο Όκλι.
ΩΣ εκ τούτου, λέω να δημοσιοποιήσω τη δεύτερη δέσμη των προτάσεών μου, που είναι εφικτές και πραγματοποιήσιμες. Να προτείνουμε στην δήμαρχο, Στέφανι Πέρι, να μεταβεί, με έξοδα των επιχειρηματιών του Όκλι, για ένα τρίμηνο στην πατρίδα μας.
ΕΚΕΙ θα μπορέσει να συγκεντρωθεί, να μελετήσει από κοντά και να διασκεδάσει, όχι μόνο τον ευρηματικό (και άκρως λειτουργικό) τρόπο που διπλοπαρκάρουν τα αυτοκίνητά τους οι Νεοέλληνες, τα μέτρα που έχουν πάρει για τη… διατήρηση του καπνίσματος και για το τι σημάνει να πίνεις χωρίς σκοτούρες για ένα εξάωρο τη φραπεδιά σου, χωρίς να σκέφτεσαι το παρκινγκ και την οικογένειά σου…
ΕΙΜΑΙ σχεδόν βέβαιος, ότι με το που θα γυρίσει πίσω η Στέφανι, θα απολύσει με το καλημέρα τους «μπάτσους» του Δήμου, θα μετατρέψει μέχρι και το διπλανό πάρκο σε ελεύθερο χώρο στάθμευσης, θα επιτρέψει το παρκάρισμα και στα πεζοδρόμια και θα κηρύξει τον πεζόδρομο απελευθερωμένη ζώνη καπνίσματος.
ΤΩΡΑ, αν όλα αυτά τα κάνει από μόνη της η Στέφανι, χωρίς καν τη μεσολάβηση του power broker του εκεί Ελληνισμού, τι θα κάνει ο broker; Χωρίς κοινωνική και πολιτική απασχόληση θα μείνει σας λέω ο Νίκος Μπαντούνας…
ΑΥΤΑ τα λίγα σήμερα από εμένα. Το χώρο που απομένει τον παραχωρώ στον Κύπριο συνεργάτη μου, ο οποίος από τότε που άρχισε η στήλη, με ενημέρωνε για το τι συμβαίνει, όχι μόνο στην κυπριακή παροικία, αλλά και γενικότερα.
ΑΦΟΥ, λοιπόν, τον ευχαριστήσω και δημόσια για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στη στήλη (και όχι μόνο) τον παραδίδω στην κρίση σας. Καλή ανάγνωση.
ΜΕΓΑΛΕΠΗΒΟΛΑ τα σχέδια της Κυπριακής Κοινότητας. Αυτό τουλάχιστον ανήγγειλε ο πρόεδρος, Τζιμ Wood, στα μέλη που κατέκλυσαν (!) το χωλ, (χρειάστηκαν και έξτρα καρέκλες), την Κυριακή, 29 Νοεμβρίου στη Γενική Συνέλευση.
ΚΑΙ ενώ θα περίμενε κανείς, ότι οι υποψηφιότητες για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο, λόγω εκλογών θα ήταν… ουρά, σύμφωνα με την Εφορευτική Επιτροπή, υποψηφιότητα υπέβαλαν μόνο δύο, που θα αναπληρώσουν τα δυο διοικητικά στελέχη που απεβίωσαν…
ΔΕΝ γνωρίζω αν ο πρόεδρος θα έπρεπε να είχε ζητήσει από τους δυο επιλαχόντες, που τυγχάνει να είναι νεαροί επιστήμονες, να είχαν αναπληρώσει τις θέσεις. Αυτά είναι… ψιλά γράμματα του Καταστατικού και δικαιολογημένα δεν απασχολούν όσους δεν το γνωρίζουν.
ΣΗΜΑΣΙΑ έχει ότι δυο εκλεκτά μέλη το τόλμησαν και έτσι, υποθέτω, ότι το Συμβούλιο εν απαρτία, συνεχίζει. Και αφού ο κ. Wood χαρακτήρισε τον πύργο της Ελληνικής Κοινότητας «μιτσήν» (μικρόν δηλαδή) για τις ανάγκες της παροικίας, είπε να δώσει κάτι παραπάνω στους αδελφούς Κυπρίους.
ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΟΣ, όπως πάντα, κάλεσε τους ασπρομάλληδες να ετοιμάζονται για ένα τεράστιο κτιριακό συγκρότημα, που θα καλύπτει το ισόγειο των τριών παρόντων κτιριακών εγκαταστάσεων, στην περίοπτη θέση επί της Lygon Street στο Brunswick.
ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ, επίσης, ότι οι εισπράξεις από τα ενοίκια των διαμερισμάτων (που θα δοθούν ως αντιπαροχή) θα αποφέρουν ένα μεγάλο εισόδημα, οπότε κανένα πρόβλημα. Και η πίτα άκοπη και τα σκυλιά χορτάτα…
ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΩ, λοιπόν, την πρόταση και εύχομαι καλή αρχή στο έργο και σε καλή μεριά τα κέρδη. Το όλο project ακούγεται τόσο μεγάλο, που σου επιτρέπει, ρε παιδί μου, να κάνεις και όνειρα.
ΜΙΑ πολύ πρόχειρη εκτίμηση που έκανα (επειδή δεν έχω χρόνο) με οδήγησε στο συμπέρασμα, ότι ο χώρος, όχι μόνο θα διαθέτει μεγάλα ψυγεία για τη μακροχρόνια διατήρηση των σεφταλιών και θα καλύπτει τις ανάγκες της Γιορτής του Κρασιού, αλλά θα μπορεί να φιλοξενεί και το Γλέντι «Αντίποδες» και να απαλλάξει την Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης από ένα σωρό έξοδα.
ΜΠΡΑΒΟ και πάλι μπράβο, πρόεδρε, και μην κάνεις πίσω. Μην ακούς όσους ισχυρίζονται ότι στις μέρες μας, που λιγοστεύουν τα μέλη και οι νέες γενιές δεν ενδιαφέρεται, είναι κομμάτι δύσκολο να βάλεις μπροστά τέτοια πράγματα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ για όσους μου τηλεφώνησαν για το καφενείο: Προσπάθησα, αλλά, δεν μπόρεσα να μάθω αν είναι κτισμένο νόμιμα ή είναι παράνομο, πότε θα ανοίξει και πόσα θα χρεώνει το κονιάκ και τον καφέ.
ΥΠΟΜΟΝΗ, λοιπόν. Τόσο καιρό αντέξατε. Περιμένετε άλλα δυο χρόνια να τελειώσει το καινούργιο κτίριο και είμαι σίγουρος ότι ο πρόεδρος κάπου θα σας βολέψει. Εντάξει. Θα φροντίσω να προσέξει και τις τιμές. Εγώ πάντως του έχω εμπιστοσύνη.
ΔΕΥΤΕΡΗ σημείωση για τους συνηθισμένους υπόπτους που συνεχώς διαμαρτύρονται και παραπονούνται: Κύριοι, είχατε την ευκαιρία να θέσετε υποψηφιότητα, να γίνουν εκλογές και να έλθουν τα μέλη να ψηφίσουν. Την … περιφρονήσατε. Δώσατε εν λευκώ την εντολή στον πρόεδρο να «προχωρήσει» και αυτό κάνει ο χριστιανός. Μην του ζητάτε και ρέστα…
ΑΥΤΑ από τον συνεργάτη μου. Αν στο μεταξύ σας πρόλαβα να διαβάζετε τη στήλη στον πεζόδρομο, ρίξτε και καμιά ματιά στο ρολόι σας πριν βρείτε στο αυτοκίνητό σας κανένα πρόστιμο…
