Τη Δευτέρα 5 Μαΐου συμπληρώθηκαν 14 χρόνια από τον θάνατο της Anna Kannava, της Αυστραλής σκηνοθέτιδας κυπριακής καταγωγής, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία μόλις 51 ετών.
Η Anna γεννήθηκε στην Κύπρο το 1959 και μετανάστευσε στη Μελβούρνη με τη μητέρα και τα αδέλφια της το 1974.
Στα 30 της, διαγνώστηκε με σκληρόδερμα, μια σπάνια αυτοάνοση νόσο που προκαλεί σκλήρυνση του δέρματος, των πνευμόνων και άλλων οργάνων.
Ωστόσο δεν άφησε τη διάγνωσή να σταθεί εμπόδιο στα όνειρά της.
Αντλώντας κουράγιο από τα αστείρευτα αποθέματα ψυχικής της δύναμης, συνέχισε να κάνει αυτό που αγαπούσε μέχρι που άφησε την τελευταία της πνοή.
Κατά μια μυστηριώδη συγκυρία, το Φεστιβάλ Cinema Reborn, που διεξάγεται αυτήν την περίοδο στη Μελβούρνη, αποτίει φόρο τιμής στην κινηματογραφική της κληρονομιά, προβάλλοντας δύο αυτοβιογραφικά ντοκιμαντέρ που δημιούργησε η ίδια, τα οποία πρόσφατα «αναβαθμίστηκαν» σε υψηλότερη ποιότητα (4K).
Στο έργο της με τίτλο «Ten Years After… Ten Years Older» (1986), η σκηνοθέτιδα εξερευνά τις σκέψεις της για την επιστροφή της στην πατρίδα μετά από δέκα χρόνια απουσίας.
Στο κωμικό και συνάμα βαθιά συγκινητικό «The Butler» (1997), η Kannava αποτυπώνει με ιμπρεσιονιστικό τρόπο τη ζωή που μοιράστηκε με τον μικρότερο αδελφό της, Nino, ενώ παράλληλα θίγει θέματα που αφορούν την κατάσταση της υγείας της.
Το Σίδνεϊ φιλοξένησε μια επιτυχημένη προβολή στις 3 Μαΐου, ενώ στη Μελβούρνη οι ενδιαφερόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τα έργα της σήμερα Σάββατο, 10 Μαΐου.
Η μητέρα της Anna, Frederika Apokidou, συνέβαλε στη διαδικασία αναβάθμισης της ποιότητας των ταινιών, συμπεριλαμβανομένης, μεταξύ άλλων, της μετάφραση των υποτίτλων.
Η κα Apokidou δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» ότι, αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που είδε τα ντοκιμαντέρ της κόρης της, τα συναντά που και που στο διαδίκτυο.
Όπως αναφέρει, η συμμετοχή της στη διαδικασία μετάφρασης των υποτίτλων από τα Αγγλικά στα Ελληνικά αποτέλεσε μια συναισθηματικά φορτισμένη εμπειρία για εκείνη, η οποία την εξάντλησε τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά.
«Δεν ξεχνάω ποτέ την Άννα μου. Είχαμε μια πολύ καλή σχέση – λατρεύαμε η μία την άλλη … (Ήταν) Πολύ τραγικό αυτό που συνέβη, ήταν τόσο όμορφο κορίτσι».
Η κα Apokidou μοιράζεται επίσης το πώς η απώλεια της κόρης της συνεχίζει να τη «βαραίνει» ψυχολογικά, ακόμη και 14 χρόνια μετά τον θάνατό της.
«Υπάρχουν στιγμές που βγαίνω για έναν περίπατο ή ασχολούμαι με τον κήπο και, όταν νιώθω λίγο κουρασμένη, κάθομαι στον καναπέ… και τότε, μου έρχεται στο μυαλό εκείνη», είπε.
«Κλαίω τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, ακόμη και τώρα. Όταν τη σκέφτομαι, κλαίω… μετά ηρεμώ και συνεχίζω τη μέρα μου».
Περιγράφει την εμπειρία της ως μητέρα που έχασε το παιδί της ως «πολύ δύσκολη», τονίζοντας πως πρόκειται για «το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο».
Στα 86 της χρόνια, η κα Apokidou παραμένει ενεργό μέλος της κοινότητας, προσφέροντας τις υπηρεσίες της ως διερμηνέας στην Services Australia.
Όπως αναφέρει, το να βοηθάει ανθρώπους της δίνει δύναμη, την κρατά πνευματικά ενεργή και της προσφέρει χαρά.
Θυμάται με συγκίνηση την αφοσίωση και την αγάπη της κόρης της για τη δουλειά της, ακόμη και όταν η υγεία της είχε επιδεινωθεί σημαντικά.
Ανακαλεί στη μνήμη της την περίοδο που η Anna εργαζόταν με επιμονή πάνω στη μεγάλου μήκους αφηγηματική ταινία, με τίτλο «Kissing Paris» (2008).
«Είχε εξασφαλίσει χρηματοδότηση για να πάει στο Παρίσι για τα γυρίσματα, και της είπα: “Μην πας, αγάπη μου… αν σου συμβεί κάτι εκεί, δεν θα μπορέσω να το αντέξω”», θυμάται η κα Apokidou.
«Μου είπε: ‘Θα πάω, θα κάνω την ταινία όπως τη θέλω, και αν χρειαστεί, θα πάρω μαζί μου και μια νοσοκόμα’ … Και πήγε, γύρισε την ταινία, επέστρεψε (ασφαλής) — και (το έργο της) γνώρισε μεγάλη επιτυχία».
«Το ήθελε πάρα πολύ… το πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή».
Τα έργα της Anna Kannava «Ten Years After… Ten Years Older» (1986), The Butler» (1997), θα προβληθούν στην κινηματογραφική αίθουσα του Lido Cinemas στη Μελβούρνη το Σάββατο 10 Μαΐου στις 2.25μμ.
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Cinema Reborn.
