Τί λένε μεταξύ τους, άραγε, τα μεγάλα αφεντικά των μεγάλων τραπεζών και ο πρωθυπουργός της χώρας στις μηνιαίες κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους, διερωτάται κανείς. Ανταλλάσουν – μήπως – φιλοφρονήσεις, χτυπώντας ο ένας την πλάτη του άλλου ή μιλώντας γενικώς και αορίστως περί ανέμων και υδάτων; Πάντως, το μόνο βέβαιο είναι ότι περί της ουσίας δεν γίνεται κανένας, μα κανένας απολύτως λόγος.

Πράγμα που εξοργίζει τους πολίτες αυτής της χώρας, όχι τόσο για την αναισθησία, τη σκληρότητα και την απληστία των τραπεζών (αυτά λίγο πολύ τα έχουν συνηθίσει), αλλά για την ανευθυνότητα και αδιαφορία εκείνων που επέλεξαν να κυβερνούν τις τύχες τουσ. Την κυβέρνηση και, μάλιστα, τον αρχηγό και τον θησαυροφύλακα, που εκφράζουν, μεν, σε ήπιους τόνους τη δήθεν δυσφορία τους, για την αναλγησία των τραπεζών, αυτό, όμως, όχι μόνο δεν αρκεί αλλά συντείνει στην γιγάντωση της οργής του κόσμου.

Γιατί το θεωρούν εμπαιγμό του χειρίστου είδους να περικόπτει τα επιτόκια η Αποθεματική Τράπεζα, κατά 0,25% – όπως έκανε την περασμένη εβδομάδα – και οι τράπεζες να ποιούν την νήσσαν.. Να κωφεύουν, δηλαδή, στα καλέσματα των καιρών και των κυβερνώντων, αναμασώντας την καραμέλα του υψηλού δήθεν κόστους δανεισμού των κεφαλαίων.
 
ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΚΕΡΔΩΝ

«Εμείς», λένε, «το είχαμε πει πριν ένα μήνα στον πρωθυπουργό, ότι έτσι και προβεί σε άλλη μείωση η Αποθεματική, δεν θα μπορέσουμε να την ακολουθήσουμε. Δεν έχουμε την (οικονομική) δυνατότητα να κάνουμε κάτι τέτοιο».

Μπράβο! Τέτοια οργάνωση, λοιπόν, τέτοια τάξη και παίξιμο «ανοιχτών χαρτιών», οι τράπεζες με τον πρωθυπουργό.

Εκείνες λένε κι εκείνος ακούει, με προσοχή, φαντάζεται κάποιος, χωρίς να κουνά ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για να κάνει κάτι. Να τους τρίξει τα δόντια, να τους μιλήσει έξω απ’ αυτά και να απαιτήσει να συμμορφωθούν.

Προς το παρόν, στην καλύτερη περίπτωση, τόσο ο ίδιος όσο και ο θησαυροφύλακας, Wayne Swan, περιορίζονται σε κούφια ρητορεία και τίποτε άλλο, δίνοντας την εντύπωση, μάλιστα, στις περισσότερες περιπτώσεις ότι υποτιμούν στο έπακρο την νοημοσύνη μας.

Έτσι, όταν προχθές αποκαλύφθηκε ότι οι μεγάλες τράπεζες «τσέπωσαν» από κάθε πελάτη στεγαστικού δανείου $450 περισσότερα μέσα σ’ ένα χρόνο, κατά μέσο όρο, απ’ ό,τι πριν δύο χρόνια πριν αρχίσει η παγκόσμια οικονομική κρίση, η επίσημη ανταπόκριση του θησαυροφύλακα εγείρει πολλά ερωτήματα για τις προθέσεις του, δεν αφήνει όμως καμία αμφιβολία ότι απέχει μίλια από το σημείο από το οποίο θα μπορούσε να ασκήσει πραγματική πίεση και να τον υπολογίσουν οι τράπεζες. Ακούστε και κρίνετε.

«Αντιλαμβάνομαι ότι πολλοί από μας είναι απογοητευμένοι που η τελευταία μείωση των επιτοκίων από την Αποθεματική Τράπεζα Αυστραλίας, δεν μεταβιβάστηκε πλήρως από τις τράπεζες στους πελάτες τους, ώστε να μειωθούν τα επιτόκια, στερώντας έτσι τους δανειολήπτες από μια ανάσα ανακούφισης που την έχουν τόση ανάγκη.

Στο μέσον της χειρότερης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης απ’ όσες θυμάται ο σύγχρονος άνθρωπος, οι οικογένειες αυτής της χώρας περιμένουν να κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί για να την ξεπεράσουμε.

Η κυβέρνηση κάνει ό,τι τής είναι δυνατόν, προσφέροντας ουσιαστικά κίνητρα για αναθέρμανση της οικονομίας και περιμένουμε τις τράπεζες να παίξουν κι εκείνες το δικό τους ρόλο», είπε ο κ. Swan. Φυσικά, θα περιμένει πολύ, γιατί, ούτως ή άλλως, οι τράπεζες, μας έχουν γενικώς και αδιακρίτως στο…  περίμενε.

ΕΜΦΑΝΗΣ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ

Η απόσταση που κρατά ο θησαυροφύλακας από το σημείο πίεσης είναι εμφανής και δεν μπορεί να ξεγελάσει ούτε τους αφελέστερους εξ’ ημών. Αν δεν γινόταν, δε, η αποκάλυψη όσον αφορά τα μεγάλα κέρδη των τραπεζών, ούτε καν ίσως να άνοιγε το στόμα του ο κ. Swan.

Στην επιφάνεια έρχεται, επίσης, σήμερα το γεγονός ότι οι τράπεζες έκαναν γνωστές τις προθέσεις τους, στον θησαυροφύλακα μία εβδομάδα πριν η Αποθεματική Τράπεζα ανακοινώσει την επίσημη μείωση των επιτοκίων κατά 0,25%. Τον ειδοποίησαν, λένε σήμερα, προκαταβολικά, ότι σε περίπτωση που η Αποθεματική μειώσει τα επιτόκια δεν πρόκειται να την ακολουθήσουν.

 Όσο για τον πρωθυπουργό, Kevin Rudd, έχει συσκέψεις με τις μεγάλες τράπεζες, μαθαίνουμε, το λιγότερο μια φορά το μήνα αφότου ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση. Συναντιούνται – πρωθυπουργός και κεφαλές των τραπεζών – τα λένε, αλλά όλα αυτά εν κρυπτώ.

Επίσημες ανακοινώσεις δεν γίνονται για την ατζέντα αυτών των συζητήσεων, θα μπορούσε όμως να συμπεράνει κανείς με βεβαιότητα το περιεχόμενό τους. Οι τράπεζες αναμασούν την καραμέλα των εξόδων τους και ο πρωθυπουργός τις παρηγορεί ότι «θα έρθουν καλύτερες μέρες».

Τώρα, χάρη στην έρευνα της Fujitsu Consulting, πληροφορούμαστε ότι «οι καλύτερες μέρες»…  είναι ήδη εδώ. Τα κέρδη των μεγάλων αυστραλιανών τραπεζών από τα στεγαστικά δάνεια έχουν αυξηθεί λόγω μικρότερου ανταγωνισμού από δανειοδοτικές εταιρίες, πολλές από τις οποίες η οικονομική κρίση πέταξε έξω από την αγορά. Επίσης οι τράπεζες έχουν εισπράξει $56.25δις επιπλέον από 125.000 νέα στεγαστικά δάνεια που έχουν συνάψει τον περασμένο χρόνο.

ΚΛΕΙΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

Ακούστε, όμως, τούτο το περίεργο. Οι τράπεζες αρνούνται επίμονα να ανοίξουν τα χαρτιά τους. Η CBA, ANZ, Westpack  και NAB δηλώνουν ότι τα έσοδά τους έχουν μειωθεί, αρνούνται, όμως, οι εκπρόσωποί τους, να δώσουν λεπτομερειακά στοιχεία, ούτε και να δώσουν σαφή εξήγηση, αναφορικά με την αύξηση του κέρδους ($450 ) που δείχνει η έρευνα ότι κάνουν από κάθε πελάτη στεγαστικού δανείου, κατά μέσο όρο, επιπλέον σήμερα, από ό,τι πριν δυο χρόνια.

Όσο για τα μεγαλύτερα έξοδα δανεισμού που διατείνονται ότι έχουν σήμερα, αποκαλύπτεται ότι η Ευρώπη η οποία αποτελεί την κύρια πηγή δανεισμού για τις τράπεζες της Αυστραλίας, είναι φθηνότερη κατά 0,5%, από τον περασμένο μήνα, όταν άρχισαν να λειτουργούν οι κυβερνητικές ενισχύσεις που έλαβε.

Η αισχροκέρδεια και η απληστία των τραπεζών δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν. Στο σημείο που έφτασαν τα πράγματα, το «καρότο» που υποσχέθηκαν ότι θα δώσουν στους άνεργους παγώνοντας τις δόσεις των στεγαστικών τους δανείων για ένα χρόνο, ουσιαστικά δεν ωφελεί ούτε ακόμη και αυτήν τη μερίδα των πολιτών.

Διότι μετά το πλήρωμα του χρόνου, οι άνεργοι, στην καλύτερη περίπτωση, που θα έχουν βρει δηλαδή εν τω μεταξύ δουλειά, πάλι θα υποχρεωθούν να πληρώσουν τους τόκους δώδεκα δόσεων που οι τράπεζες είχαν τη «μεγαλοψυχία» να παγώσουν. Κι’ εκεί θα μπορούσε να μεσολαβήσει η κυβέρνηση, να μη χρεωθούν οι άνεργοι τόκο γι’ αυτό το διάστημα.

Συμπερασματικά – για να μην το κουράζουμε – αν δεν πάρει το μαστίγιο στο χέρι ο κ. Rudd, οι τράπεζες θα συνεχίσουν το ίδιο βιολί, μιας και ο σκοπός που παίζουν τώρα τις βολεύει. Με τις ήπιες προτροπές «να αναθεωρήσουν την απόφασή τους», δεν παίρνουν οι τράπεζες καθότι όπως γνωρίζουμε όλοι, είναι πολύ χοντρόπετσες! Με τις τεμενάδες του πρωθυπουργού, στις μηνιαίες συναντήσεις μαζί του, αποθρασύνονται και με τον τρόπο που δοκιμάζει να τις φέρει στο φιλότιμο ο θησαυροφύλακας, όπως είδαμε παραπάνω, δεν φαίνεται…  να ιδρώνει το αυτάκι τους.

Στην εποχή των ισχνών αγελάδων (και κάτι χειρότερο) που μας λένε ότι διανύουμε, δε γίνεται τα πουγκιά των τραπεζών να παχαίνουν σε βάρος μας! Τελεία και παύλα.