Παρουσία πλήθους κόσμου, έγινε την Τρίτη, 2 Φεβρουαρίου, στην εκκλησία της Υπαπαντής (ανήμερα της εορτής της, μάλιστα), στο Coburg, η κηδεία του Στάθη Τσιταρίδη. Στον Τσιταρίδη είπαν το τελευταίο αντίο οικογένεια και φίλοι, την ημέρα που έκλειναν τρία χρόνια από το θάνατο του Γιώργου Αμαραντίδη, του καλλιτέχνη που ο αείμνηστος τραγουδιστής της ομογένειας αγαπούσε και εκτιμούσε πολύ.
Παρέστησαν (σχεδόν) από όλους τους ποντιακούς συλλόγους της Αυστραλίας, ενώ στέφανα έστειλαν Πόντιοι ακόμα και από το Σίδνεϊ.
Ήταν εκεί η Συντονιστική Επιτροπή Ποντιακών Σωματείων Μελβούρνης-Βικτώριας για τις Εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας διά του προέδρου της Κώστα Αντωνιάδη, ο Σύλλογος Ποντίων «Παναγία Σουμελά», η Ποντιακή Κοινότητα Μελβούρνης & Βικτώριας, ο Ποντιακός Σύλλογος Μελβούρνης «Ο Εύξεινος Πόντος» και o Ποντιακός Πολιτιστικός Σύλλογος Βικτώριας «Ακρίτες του Πόντου».
Για τον αείμνηστο μίλησε ο π. Νικόλαος (με καταγωγή από τα Αλωνάκια Κοζάνης), που γνώριζε τον Στ. Τσιταρίδη παιδιόθεν.
«Όλοι συμφωνούμε», μας γράφει ο Κ. Αντωνιάδης, «ότι ο εκλιπών άφησε τεράστια παρακαταθήκη. Ήταν ο πρώτος πρόεδρος του πρώτου ποντιακού οργανισμού στη Μελβούρνη, τραγουδιστής και φανατικός οπαδός της ποντιακής παράδοσης. Είχε το τραγούδι στα χείλη έτοιμο, αρκεί να άκουγε τη λύρα, λέει ο Χρήστος Παρχαρίδης (θείος του Αλέξη Παρχαρίδη) που ήταν και κουμπάροι.
»Αγωνίστηκε για τα ποντιακά μέχρι το τέλος της ζωής του παρ’ ότι πικράθηκε πολύ από την συμπεριφορά πρώην συνεργατών του.
»Αγκάλιασε τους νέους και τους ενθάρρυνε να συνεχίσουν να ασχολούνται με την ποντιακή παράδοση».
