ΠΡΙΝ ασχοληθώ με την αναπόδραστη μελαγχολία της παροικίας μας και τον «αγώνα» των Συλλόγων μας για τη διατήρηση της γλώσσας και του πολιτισμού μας, θα αφιερώσω λίγες αράδες στην πατρίδα μας, επ’ ευκαιρία της επίσκεψης εδώ του επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ προσεκτικά τη συνέντευξη που έδωσε ο γραμματέας, Μιχάλης Κόκκινος, στον αρχισυντάκτη μας, Σωτήρη Χατζημανώλη, και ανακαλώντας στη μνήμη μου τα λεχθέντα (και τις υποσχέσεις) παλαιότερων γραμματέων, διαπίστωσα ότι «όλα τα λεφτά» της συνέντευξης βρίσκονται σε δέκα λέξεις, που τοποθέτησε εντός παρένθεσης ο Σωτήρης.
ΟΙ λέξεις αυτές αντιπροσωπεύουν το πρώτο πράγμα που ήλθε στο μυαλό του, όταν ο Μ. Κόκκινος τού είπε ότι η ηλεκτρονική διασύνδεση των Προξενείων με τα δεδομένα των αρμόδιων ελληνικών υπηρεσιών, θα συμβάλλει στο να ξεπεραστεί η «προσωρινή» (λόγω… κρίσης) ταλαιπωρία των συμπαροίκων.
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ την πιο πάνω προαιώνια υπόσχεση που έχει στοιχειώσει το υποσυνείδητό μας, αφού υπογράμμισε ότι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για την παροικία μας, αν όντως υλοποιηθεί, πρόσθεσε εντός παρένθεσης: «μιας και πολλές φορές έχουν γίνει εξαγγελίες στο παρελθόν χωρίς να υλοποιούνται»!
ΑΝ κοντά σε αυτό λάβουμε υπόψη μας, ότι για την πατρίδα μας, δεν υπάρχει «τίποτα μονιμότερο του προσωρινού» και εμείς εδώ ταλαιπωρούμασταν πριν ξεσπάσει η κρίση και μειωθεί το προσωπικό του Προξενείου, θα καταλάβουμε ότι η ταλαιπωρία μας θα ακολουθήσει τη μοίρα του προπατορικού αμαρτήματος, όσο οι δημόσιοι υπάλληλοι και η ελληνική γραφειοκρατία παραμένουν ουσιαστικά στο απυρόβλητο.
Η Ελλάδα, όσο και αν μας πιέζουν οι δανειστές της να γίνει μια σύγχρονη χώρα, δεν πρόκειται να αλλάξει, γιατί απλώς δεν θέλει να αλλάξει. Προτιμούμε να ταλαιπωρούμαστε, προσπαθώντας να ξαναανακαλύψουμε τον τροχό, παρά να εναρμονιστούμε με τον υπόλοιπο κόσμο.
ΟΣΟ για την… ανασύσταση του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), το μόνο που έχω να πω στον κ. Κόκκινο είναι ότι ακόμα δεν έχει βρεθεί το γιατρικό της ανάστασης των… νεκρών, παρά τις προσπάθειες της χριστιανοσύνης για 2016 χρόνια!
ΑΝ καταφέρει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ό,τι δεν κατάφερε ο Χριστούλης μας, ίσως καταφέρει, επίσης, να δώσει και το δικαίωμα ψήφου στους απόδημους.
ΚΑΙ η υπόσχεση αυτή, όπως και όλες οι άλλες, παραμένει ανεκπλήρωτη εδώ και κάτι δεκαετίες. Αυτή είναι η αιτία που ο εδώ Ελληνισμός δεν τού έθεσε «επιτακτικά» το θέμα της παροχής του δικαιώματος ψήφου.
ΑΣΕ που είναι και κομμάτι δύσκολο (αν όχι ακατόρθωτο) να πιστέψει κανείς τα λόγια μιας κυβέρνησης που έχει σπάσει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ αθέτησης υποσχέσεων. Εδώ έλεγε (και συνεχίζει να λέει) ψέματα στους ψηφοφόρους της, δεν θα λέει σε εμάς τους απόδημους; Ας σοβαρευτούμε…
ΤΟ μόνο, ενδεχομένως, που θα καταφέρει να κάνει η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού είναι να καθιερώσει την 20ή Μαρτίου ως Παγκόσμια… Ημέρα Ελληνοφωνίας!
ΕΤΣΙ και το καταφέρει αυτό, τότε είναι που θα γελάσουν ελληνικά και τα… παρδαλά κατσίκια. Και δεν είναι εντελώς απίθανο, τη στιγμή που ο ΟΗΕ και η ΟΥΝΕΣΚΟ υιοθετούν με μεγάλη ευκολία οτιδήποτε τους προτείνουν.
ΕΠΕΙΔΗ το έψαξα το θέμα και παρ’ ολίγο να πάθω εγκεφαλικό, σας προτείνω (για καλό και για κακό) να πάρετε τρία ηρεμιστικά χαπάκια και να ρίξετε μια ματιά στις… Παγκόσμιες Ημέρες που γιορτάζει ο πλανήτης μας. Θα γελάτε ολόκληρο το χρόνο…
ΚΑΙ για να σας προτρέψω να το κάνετε, σας λέω (για παράδειγμα) ότι το εορτολόγιο αρχίζει στις 21 Ιανουαρίου με την Ημέρα της Αγκαλιάς και ακολουθεί στις 5 Φεβρουαρίου Ημέρα Πλοήγησης στο Διαδίκτυο, στις 22 Ιουνίου Ημέρα Σκαραβαίου και στις 25 Οκτωβρίου Ημέρα… Ζυμαρικών!
ΤΟΝ Μάρτιο που επιλέξαμε και εμείς εδώ να «μιλάμε Ελληνικά» γίνεται της κακομοίρας από Παγκόσμιες Ημέρες. Αν και θα στεναχωρήσω τον κ. Κόκκινο, φτάνει να σας πω ότι στις 20 Μαρτίου που πρότεινε για Ημέρα Ελληνοφωνίας υπάρχουν άλλες έξι… Παγκόσμιες Ημέρες!
ΤΗΝ ίδια μέρα είναι αφιερωμένη στη Γη, στην Αποχή από το Κρέας, στη Στοματική Υγεία, στην Αστρολογία, στο Θέατρο για Παιδιά και (κρατηθείτε σας παρακαλώ) στην Παγκόσμια Ημέρα… Γαλλοφωνίας!
ΕΠΕΙΔΗ σκέφτηκα, λοιπόν, ότι ο κ. Κόκκινος (όπως όλοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι) είναι εντελώς άσχετος, όπως ο Τσίπρας, για το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο και την υπόσχεση την έδωσε έτσι για να βρει κάτι… εντυπωσιακό να πει σε εμάς τους «άσχετους», τηλεφώνησα στο Υπουργείο Παιδείας στη Γαλλία και τους ρώτησα αν δέχονται να μοιραστούν μαζί μας την 20ή Μαρτίου.
ΜΟΥ προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι όχι μόνο δέχτηκαν αλλά μού τόνισαν ότι επειδή διαπίστωσαν ότι, οι Ημέρες αυτές είναι εντελώς της πλάκας, είναι διατεθιμένοι να μιλούν για χάρη μας μόνο… Ελληνικά ολόκληρο τον Μάρτη!
ΤΩΡΑ θα μου πείτε -και έχετε δίκιο-, ότι είναι φοβερά κουραστικό να έχουμε επτά δράσεις την ίδια μέρα, αλλά το πρόβλημα μπορεί εύκολα να ξεπεραστεί αφού ακριβώς η επόμενη μέρα (21 Μαρτίου) είναι αφιερωμένη στην Ημέρα του… Ύπνου!
ΜΕΤΑ απ’ όλα αυτά, μπορείτε να αντιληφθείτε τον αγώνα που θα δώσει η Γενική μας Γραμματεία για την αναγνώριση της Ελληνοφωνίας. Για τους ΣΥΡΙΖΑίους βέβαια και την κυβέρνησή τους δεν είναι ακατόρθωτο, αφού μια ζωή αγωνίζονται να προωθήσουν και να επιλύσουν τέτοιου είδους προβλήματα που διαχρονικά βασανίζουν τον Ελληνισμό.
ΜΕΤΑ τα όσα έχουν λάβει χώρα στην πατρίδα μας από τότε που ανέλαβε την εξουσία η… Αριστερά, διαπιστώνω ότι αν είχαν αναλάβει την κυβέρνηση οι ηγέτες της παροικίας μας, θα τα είχαν καταφέρει καλύτερα…
ΕΝΤΑΞΕΙ, μπορεί και οι δικοί μας εδώ να έχουν εξοικειωθεί με τις… δράσεις του «ότι να ‘ναι» και «όπως να ‘ναι», προκειμένου να βρίσκονται σε δουλειά, αλλά οι ΣΥΡΙΖΑίοι το έχουν αναγάγει σε επιστήμη.
ΑΣ πούμε, όμως, δυο κουβέντες για τις δικές μας πολιτιστικές δραστηριότητες. Λοιπόν, χωρίς -φαντάζομαι- να το σκεφθεί η ηγεσία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης άνοιξε τους παροικιακούς πολιτιστικούς ασκούς του Αιόλου.
ΑΠΟ την ημέρα που βάφτισε τον πύργο που έχτισε στο Lonsdale Street Πολιτιστικό Κέντρο, τα Ελληνικά Πολιτιστικά Κέντρα στην πόλη μας αρχίζουν να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.
Η Κυπριακή Κοινότητα αρχίζει σύντομα να χτίζει το δικό της που θα είναι μεγαλύτερο από αυτό του Lonsdale, ενώ εν μία νυκτί απέκτησε Πολιτιστικό Κέντρο και ο Σύλλογος Φλωριναίων «Ο Αριστοτέλης».
ΔΕΧΟΜΑΙ ότι ήταν απαράδεκτο να παραμείνει άστεγος τόσες δεκαετίες ο πολιτισμός μας. Καιρός ήταν να ξεδιπλώσει τα φτερά του, για να βρουν στέγη και τα Φεστιβάλ του…
ΕΙΜΑΙ βέβαιος, ότι έτσι και δεν είχε προχωρήσει ο Σύλλογος Φλωριναίων στο δικό του Πολιτιστικό Κέντρο, απαρατήρητο θα περνούσε το αυριανό Φεστιβάλ της Φασολάδας.
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, να σας πω ότι τα καζάνια είναι έτοιμα, τα φασόλια τα έχουν βάλει από προχθές στο νερό να μουσκέψουν, το ψωμί ψήνεται και οι σαρδέλες καθαρίζονται…
Η φασολάδα θα σερβίρεται από τις 11 το πρωί μέχρι τις 7 το απόγεμα που σημαίνει ότι μπορείτε να την απολαύσετε είτε ως breakfast είτε ως βραδινό.
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ότι το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μη φάτε αποβραδίς, να πάρετε μαζί σας ένα πιάτο (βαθύ…) και ένα καλό… κουτάλι και πριν φύγετε τη συνταγή της φλωριναίικης φασολάδας.
ΤΕΛΟΣ, όσοι δεν πάτε μπορείτε να παραβρεθείτε νοερά στο Φεστιβάλ, ακούγοντας στο ραδιοφωνικό σταθμό των πανηγυριών (ναι, στο 3ΧΥ) τη «ζωντανή» εκπομπή του Νίκου Λούπου. Καλή διασκέδαση…
