ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα, στην Αυστραλία, στον Κόσμο…
ΣΤΗ γενέτειρα δεν μπορεί να συνεχιστεί με την τρομακτική έλλειψη κάτι του εναλλακτικού, μιας άλλης πρότασης διακυβέρνησης -αν και δεν μου αρέσει ο όρος γιατί μερικές φορές με πιάνει το… παιδιάστικο επαναστατικό μου φωνάζοντας “κάντε το αίσχος ακόμα πιο επαίσχυντο δίνοντάς το στη δημοσιότητα”…
ΚΑΤΑ το «… βάλτε φωτιά στο τόπια…» που γρύλιζε και ο άλλοτε επαναστάτης Διονύσης Σαββόπουλος στους «Αχαρνείς», προβάλλοντας και αναδεικνύοντας τον έντιμο πολίτη Δικαιόπολι.
ΔΕΝ μπορεί να συνεχιστεί επειδή η Κεντροαριστερά -τι “ρηξικέλευθος” όρος κι αυτός, αν αναλογισθούμε τα όνειρα θερινής νυκτός κάποιων αιθεροβατούντων συμπαροίκων- δεν συνεννοείται, είναι χίλια και κάτι κομμάτια με χίλιους και πλέον ηγετούληδες και ηγετίσκους.
ΚΑΙ μερικούς ακόμα εκκολαπτόμενους που τα ξέρουν όλα, παρ’ ότι δεν έχουν ακόμα βγει από το αυγό…
ΛΕΕΙ ένας φίλος ότι δεν μπορεί το 30% να αποψιλώνει τον τόπο. Το 30%; Μπα, πολύ λιγότερο είναι, θα έλεγα εγώ. Θα ξεσηκωθούν και οι πέτρες στο τέλος, συνεχίζει. Έλα όμως που δεν ξέρω αν έχουν μείνει και πέτρες για να… ξεσηκωθούν.
ΣΤΗΝ Αυστραλία δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με την ολοένα και συνεχιζόμενη υποβάθμιση της ζωής μας. Μπαίνεις στο τρένο να πας σπίτι σου κι αυτό εκτροχιάζεται, οι νέοι άνθρωποι δεν μπορούν πια να αγοράσουν ένα σπίτι της προκοπής και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αγοράσουν ένα διαμέρισμα της πλάκας, δίνεις 100 δολλάρια και παίρνεις ενάμισι πράγμα…
ΚΑΙ πάει λέγοντας και κλαίγοντας…
ΠΑΝΤΩΣ, μένουμε στην πεποίθηση του κυρίου Albanese ότι γνώμονας είναι το εθνικό συμφέρον μας στις σχέσεις μας με την Κίνα…
Ε, ΚΑΤΙ είναι και αυτό, μπροστά στα τόσα αδιέξοδα, μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Φουσκώνει το στήθος μου σαν του τσαλαπετεινού…
ΚΑΙ το είπε αυτό ο prime minister πετώντας στην κυριολεξία από τη χαρά του στο Σινικό Τείχος χθες-προχθές. Αλλά δεν ξέρω αν θα πετούσε με την ίδια χαρά σε μια επίσκεψη στο λαϊκό Preston Market ή ακόμα και στο πιο …γιαπίστικο Victoria Market.
ΚΑΙ δεν ξέρω αν θα μπορέσουν να μας σώσουν και οι εκδηλώσεις των Κυπρίων αδελφών μας για την 51η (κιόλας) επέτειο του προδοτικού πραξικοπήματος που οδήγησε στην τουρκική εισβολή στη Μεγαλόνησο και τη συνεχιζόμενη κατάληψη του 37% του κυπριακού εδάφους.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ, αλλά οι εκδηλώσεις αυτές είναι πολύ λίγες για μια τέτοια επέτειο. Ή όχι; Πού είναι το όραμα και η στρατηγική;
ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ επίπεδο τα (γνωστά) συνεταιράκια απειλούν τους πάντες, καταναλίσκονται σε γενοκτονίες και θέλουν και Νόμπελ Ειρήνης. Μετά θα προτείνουν και τον Πούτιν γι’ αυτό…
ΓΙΑ όσους έχουν διαβάσει έστω και μια σελίδα… μαρξισμού- η καπιταλιστική παραγωγή έχει τα δικά της αδιέξοδα τα οποία όταν οξύνονται η λύση έρχεται με τον πόλεμο και την καταστροφή. Παιδιόθεν…
ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ αυτό καλά η ανθρωπότητα κι ας κάνει ότι το ξεχνάει – ειδικά κάτι λαϊκούρες στην Ελλάδα και κάποιοι άλλοι που πίνουν καφέδες στα παροικιακά στέκια.
Α, ΚΑΙ και κάποιος να πει στον κύριο Γιάνη (με ένα ν) ότι το τραπεζικό σύστημα δεν πεθαίνει, οι άνθρωποι είναι που πεθαίνουν, αφού το όλο σύστημα είναι συστηματικώς πανίσχυρο και παράλογο.
ΚΑΙ ΟΠΩΣ λέει κι ένας ανώνυμος ποιητής:
«Είναι διαχείριση φόνων
Φόνων απαλλαγμένων ενοχών εκτός συνόρων,
με διάχυση ρατσιστική, φασιστική, δημόσιων λόγων.
Φόνων με τα συρματοπλέγματα και συνοριακή επιτήρηση.
Φόνων με ευρωπαϊκή αδιαφορία στη μαζική εξαθλίωση.
Πνίξτε τους, εκτός όμως ευρωπαϊκού εδάφους·
Εντός: πολιτισμός, παιδεία, ηθική, αξίες βάθους…
διασφαλίστε την ασφάλεια του Ευρωπαίου,
στη λασπουριά της Ειδομένης, στον πυθμένα του Αιγαίου».
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ αυτοί ταιριάζουν απόλυτα με τις κατευθύνσεις και τα μέτρα που ανακοίνωσε η ελληνική κυβέρνηση και προωθεί συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση για το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα. Πρόκειται για μέτρα που μπορεί να χαρακτηριστούν μόνο ως αδιέξοδη βαρβαρότητα, γιατί επιχειρούν απλά να συμπιέσουν βίαια και κατασταλτικά για λίγο τα συμπτώματα της ασθένειας, χωρίς να αντιμετωπίζουν τις αιτίες της.
ΑΙΤΙΕΣ καλά γνωστές σε όλους: πόλεμοι, κλιματική αλλαγή, στρατιωτικές επεμβάσεις, καταλήστευση των φτωχών λαών από τις χρηματιστικές ολιγαρχίες.
ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ κατά μέρος το γενικό πλαίσιο, ας θέσουμε το ερώτημα: Είναι άραγε οι μετανάστες που φτάνουν στην Ελλάδα ένα ασήκωτο βάρος; Έχει τόσο κορεστεί η αγορά εργασίας ώστε δεν μπορούν να ενταχθούν παραγωγικά στην οικονομική ζωή;
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ όμως έτσι. Ειδικά από τον αγροτικό τομέα λείπουν δεκάδες χιλιάδες χέρια, με αποτέλεσμα οι σοδειές να κινδυνεύουν με καταστροφή. Οι ίδιοι οι παραγωγοί διαμαρτύρονται επίμονα για την κατάσταση.
ΔΕΝ ΔΙΝΟΝΤΑΙ έγκαιρα άδειες διαμονής και εισόδου στη χώρα. Οι ελληνικές πρεσβείες στο εξωτερικό απορρίπτουν το 85% των σχετικών αιτήσεων, με σοβαρές υπόνοιες ότι εγκρίνονται μόνο όσοι χρηματίζουν τους υπαλλήλους. Οι καλύτεροι εργάτες γης φεύγουν από τη χώρα λόγω των άθλιων συνθηκών και των γραφειοκρατικών εμποδίων στη νομιμοποίηση.
ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ πρόβλημα της έλλειψης εργατών γης συνεχίζει να παραμένει άλυτο και η αγωνία των παραγωγών εντείνεται καθημερινά για το μέλλον της παραγωγής τους.
ΑΡΚΕΤΟΙ από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες που περνούν στην Ελλάδα από τη Λιβύη, ξεκινώντας από την Αίγυπτο, το Σουδάν, το Τσαντ, έχουν πείρα σε γεωργικές εργασίες. Οι ίδιοι αναφέρουν στις συνεντεύξεις τους ότι οι δουλέμποροι στη Λιβύη τους εκμεταλλεύονται σε τέτοιες δουλειές για κάποιο χρονικό διάστημα, πριν τους ξαποστείλουν με τα σαπιοκάραβα.
ΓΙΑΤΙ δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν, υπό ανθρώπινες συνθήκες, στον αγροτικό τομέα, καλύπτοντας μόνιμα τις μεγάλες ελλείψεις του;
ΑΛΛΑ για να γίνει κάτι τέτοιο, θα χρειαζόταν σχέδιο και οργάνωση και το «επιτελικό κράτος» έχει αποδειχθεί διαχρονικά ανίκανο σε αυτό τον τομέα· επιδεικνύει αριστεία μόνο στις ρεμούλες του ΟΠΕΚΕΠΕ και των αναπτυξιακών προγραμμάτων.
ΤΑ ΜΕΤΡΑ της κυβέρνησης και οι ευρύτερες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να λύσουν το μεταναστευτικό πρόβλημα. Στην «καλύτερη» περίπτωση μπορεί να το κουκουλώσουν προσωρινά, για να εμφανιστεί εκ νέου μπροστά μας αύριο, πέντε και δέκα φορές πιο έντονο.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ τι θα γίνει; Θα καταφύγουν σε ακόμα σκληρότερα μέτρα; Αντικειμενικά, η σύλληψη, οι κλειστές δομές, οι περικοπές σίτισης και επιδομάτων, οι απελάσεις ανοίγουν τον δρόμο στα Άουσβιτς του 21ου αιώνα. Όσοι κάνουν σήμερα έτσι αψήφιστα αυτό το πρώτο βήμα, παίρνουν την ευθύνη και για τα επόμενα, ακόμα κι αν δεν τα εκπληρώσουν οι ίδιοι.
ΚΑΙ συνεχίζει ο ανώνυμος ποιητής:
«Άστεγες μέρες,
που καρκινοβατούν στα όρια της αποσύνθεσης
και ξιφουλκούν ενάντια στο ρεύμα της φαυλότητας,
ζητούνται εργάτες παρασκευής ανθεκτικών συζητήσεων
για πλήρες γεύμα ενότητας.
Στα κατάστιχα της φρόνησης
επιμελώς ταξινομημένα διαμαρτυρημένα
γραμμάτια ένοχης σιωπής,
θα χρειαστούμε ολάκερα λεξικά ενσυναίσθησης
για να καταπολεμήσουμε την φειδωλή μας νόρμα,
νέους καταψύκτες συντήρησης υγιών απόψεων,
μνημόνια ατομικής προσαρμογής
στον επερχόμενο παγετώνα της αποξένωσης,
σπάζοντας τον πάγο της ανυπαρξίας που μας διακατέχει
με ζεστές κουβέντες συμπόνοιας
και μάλλινες κουβέρτες συμπαράστασης!»
ΚΑΙ για να συνεχίσουμε ποιητικά, να παραθέσουμε και μερικούς στίχους του Νικήτα Ράντου -αν δεν τον ξέρετε, είναι ο Νικόλας Κάλας (Καλαμάρης) ο υπερρεαλιστής ποιητής και επίσης απόδημος (αρχικά στη Γαλλία και αργότερα στις ΗΠΑ).
Στο «Τραγούδι των λιμενικών έργων», όπου περιγράφεται ο μοντέρνος κόσμος που έρχεται από το 1933 και είναι ήδη σκληρός και μολυσμένος, αλλάζει και μεταμορφώνει το τοπίο, τις παραγωγικές και όποιες άλλες σχέσεις:
« … Είδα να ξεκοιλιάζουν τη θάλασσα
κι η θάλασσα ανθρώπους να γεννάει
αλλά οι πόνοι δικοί τους
δικοί τους και φριχτοί πολύ…»
ΑΛΛΑ και από το ποίημα «Ορέστης»:
« … οι αγαπώμενες καταφεύγουν στις κλίνες τους, στα καλλυντικά, στο δηλητηριώδη χυμό των ασφοδέλων
δεν είναι όμως η αιδώ το αίσθημα που γεύονται
η ντροπή είναι του κόσμου, των γλάρων, των αϊτών
δεν είναι η τύψη που τις πυρώνει
μετανοούν οι πεθερές,
οι νύφες, οι πένθιμοι βράχοι και τα άνθη
δεν είναι αγωνία, η αγωνία είναι για τη μουσική
δεν είναι ή αγωνία ή τύψη ή αισχύνη που αισθάνονται αυτές
αλλά ηδονή Ηδονή ΗΔΟΝΗ
Τα άλλα όλα είναι του Ορέστη φαντασιοπληξίες».
ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ από το 1933 ο Ράντος ή Κάλας ή Καλαμάρης… Γνώριζε κάτι; Μάλλον.
NA τελειώσουμε και με κάτι ενθαρρυντικό:
Μεγάλη νίκη στο Πέραμα! Εκατοντάδες αλληλέγγυοι και λιμενεργάτες μπλόκαραν την εκφόρτωση ισραηλινού στρατιωτικού υλικού στο λιμάνι. Οι εργαζόμενοι της ΕΝΕΔΕΠ δήλωσαν ξεκάθαρα ότι θα ξεφορτώσουν όλα τα κοντέινερ, εκτός από εκείνα που περιέχουν πολεμικό υλικό. Παραμένουν σε επιφυλακή για τις επόμενες ημέρες. Τονίζουν ότι οποιαδήποτε προσπάθεια μεταφοράς όπλων στο Ισραήλ θα προκαλέσει κλιμάκωση της δράσης από τους εργαζόμενους και το κίνημα αλληλεγγύης για μια ελεύθερη Παλαιστίνη! Μασσαλία, Ιταλία, Πειραιάς — από λιμάνι σε λιμάνι στη Μεσόγειο, λιμενεργάτες, συνδικάτα και κινήματα αλληλεγγύης κάνουν πράξη αυτό που τα Κράτη δεν τολμούν: μπλοκάρουν την συνεργασία με την γενοκτονία.
Δ.Τ.
