Στα φετινά Βραβεία Εστιατορίων του περιοδικού Gourmet Traveller στο Χόμπαρτ, η Angie Giannakodakis τιμήθηκε με το βραβείο «Προσωπικότητα της Χρονιάς» στην Εστίαση, ως αναγνώριση για τις τρεις δεκαετίες και πλέον προσφοράς στην προώθηση της ελληνικής κουζίνας, του κρασιού και της φιλοξενίας στην Αυστραλία.
Η διάκριση, που απονεμήθηκε από τη Lexus, την επαίνεσε ως μια «γνήσια εστιάτορα», μια προσωπικότητα που όχι μόνο αναδιαμόρφωσε την ελληνική γαστρονομική εμπειρία μέσα από εγχειρήματα όπως το «The Press Club» και το «Hellenic Republic», αλλά συνεχίζει να προσδίδει ουσία και νόημα στο επάγγελμα στο εστιατόριο «Taverna» που λειτουργεί στο Brunswick.
Η Giannakodakis αισθάνεται ευγνωμοσύνη, αλλά η αντίδρασή της παραμένει χαρακτηριστικά προσγειωμένη.
«Το βραβείο “Προσωπικότητα”… καταλαβαίνω τι εννοούν… το χάρισμα, το πώς στέκεσαι στον χώρο του εστιατορίου, ο τρόπος που συνδέεσαι με τους ανθρώπους. Αυτό είναι σημαντικό».
Αργότερα, σχολιάζει την αναγνώριση με την χαρακτηριστική της ταπεινότητα.
«Ειλικρινά, νομίζω ότι κάποιος νεότερος θα μπορούσε να το είχε λάβει», λέει στον «Νέο Κόσμο».
Για την Giannakodakis, το πραγματικό κίνητρο δεν είναι η φήμη, αλλά η κληρονομιά.
«Ο πατέρας μου πέθανε τον Ιανουάριο, και η μητέρα μου θα φύγει κι αυτή κάποια μέρα, όχι πολύ μακριά από τώρα», λέει.
«Δεν ήθελα οι συνταγές τους να χαθούν. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που ήθελα να συνεχίσω, όχι μόνο επειδή είμαι Ελληνίδα. Αγαπώ τα σπιτικά φασολάκια, αγαπώ τον μουσακά της μητέρας μου. Ήθελα κάτι γνήσιο, αυθεντικό, παραδοσιακό, μαγειρεμένο με αγάπη αλλά και υψηλά στάνταρ».
«Μην με παρεξηγήσετε, αγαπώ και τα κλισέ πιάτα, αλλά δεν ήθελα να προσφέρω σαγανάκι ή χωριάτικη όλο τον χρόνο. Ήθελα τα πιάτα να βγαίνουν όταν είναι η εποχή τους».
Στο «Taverna», αυτή η φιλοσοφία καθρεφτίζεται στο μενού.
Βασικά χαρακτηριστικά της πιάτα όπως το ψωμί που σερβίρει, η φάβα και η αρνίσια σπάλα παραμένουν, αλλά τα περισσότερα πιάτα αλλάζουν σύμφωνα με τον κύκλο των εποχών.
«Όταν βγαίνουν τα φασόλια, τα μπιζέλια ή οι αγκινάρες, οι μελιτζάνες, ακολουθούμε τον κύκλο. Αυτό είναι σημαντικό».
Όταν τη ρωτώ αν έχει ανταποκριθεί το κοινό της Lygon Street στην απόφασή της να διατηρήσει ένα μικρότερο, συγκεκριμένο μενού με εποχιακά και δικά της πιάτα που είναι πιο παραδοσιακά και λιγότερο συνηθισμένα, συμφωνεί με ενθουσιασμό.
Από τότε που άνοιξε πριν έξι μήνες, η γειτονιά του Brunswick έχει αγκαλιάσει το εστιατόριο σαν δικό της. Οι οικογένειες έρχονται νωρίς με τα παιδιά, ενώ παρέες φίλων και νεαρά ζευγάρια καταφθάνουν αργότερα το βράδυ. Η ατμόσφαιρα, λέει η Giannakodakis, είναι «ζωντανή» και βαθιά οικεία.
«Μου θυμίζει πραγματικά την Ελλάδα», λέει.
«Είναι μια ταβέρνα, αλλά λίγο πιο ανεβασμένη. Δεν είναι υψηλή γαστρονομία με την αυστηρή έννοια. Είναι μια κουζίνα προσεκτική, με την εξυπηρέτηση να βγαίνει από την καρδιά. Συχνά λέω στο προσωπικό. ‘Δεν σερβίρουμε απλώς και φεύγουμε. Δίνουμε προσοχή. Παρατηρούμε τι μπορεί να χρειάζονται στο τραπέζι’. Αυτό κάνει τη διαφορά».
Αυτή η φιλοσοφία, προσθέτει η Giannakodakis, πηγάζει από την ανατροφή της.
«Λέω στο προσωπικό μου ό,τι έλεγε και η μητέρα μου. Κανείς δεν πληγώθηκε ποτέ από ένα ευγενικό και ειλικρινές χαμόγελο. Αν είναι αληθινό, ωφελούνται και οι δύο πλευρές».
Εδώ, στον χώρο αυτό του εστιατορίου που εμπνέει γνησιότητα, αναδεικνύεται τόσο η δική της «προσωπικότητα», όσο και εκείνη της ομάδας της. Άνθρωποι διαφορετικών ηλικιών, καταγωγών και στυλ, έρχονται μαζί χάρη σε αυτήν την κοινή προσέγγιση.
«Στο σπίτι, οι γονείς μας δεν θα σε άφηναν ποτέ να καθίσεις χωρίς φαγητό. Αν δεν έτρωγες, αμέσως θα σου έφτιαχναν κάτι άλλο. Αυτό είναι το πνεύμα που φέρνουμε στο εστιατόριο. Η φιλοξενία όχι ως επίδειξη, αλλά ως γνήσια φροντίδα», τονίζει.
Και ενώ τα βραβεία είναι πολύτιμα, επιμένει ότι δεν είναι το πιο σημαντικό.
«Για μένα, δεν πρόκειται απλώς για τη διαχείριση μιας επιχείρησης. Είναι τρόπος ζωής. Θέλω όσοι πορεύονται δίπλα μου σε αυτό το “ταξίδι” να αισθάνονται την γνησιότητα και την ουσία της κάθε εμπειρίας».
