Η Heidelberg United απέκλεισε και την Wellington Phoenix με μια καταλυτική -τόσο από άποψη γκολ όσο και από άποψη εμφάνισης- επίδειξη ποδοσφαίρου υψηλού επιπέδου, αποδεικνύοντας ότι με το πάθος, αλλά και τη σωστή προετοιμασία μπορούν να κοντράρουν στα ίσα τους «γίγαντες» της A-League.
«Α-Α-Αλέξανδρος»… Απίθανος, αποτελεσματικός και αξέχαστος.
Ναι, φίλοι αναγνώστες, υπάρχουν πάρα πολλοί υπερθετικοί βαθμοί που του αξίζουν.
Η Τρίτη, 19 Αυγούστου 2025, δεν είχε τίποτα το ξεχωριστό, εκτός από το γεγονός ότι ο πολυαναμενόμενος προημιτελικός του Australia Cup θα φιλοξενούνταν στο ταπεινό μας, αλλά αγαπημένο Olympic Village.
Η καθαρή, ηλιόλουστη μέρα ήταν ο πρόλογος για μια κρύα και άπνοη χειμωνιάτικη νύχτα στη Μελβούρνη – ιδανικός καιρός για ποδόσφαιρο.
Έχοντας δει την αγαπημένη τους ομάδα να «πετάει εκτός γηπέδου» την Western Sydney Wanderers μια εβδομάδα πριν, οι πιστοί φίλαθλοι του Αλέξανδρου δεν πτοήθηκαν από την πρόκληση να «ξανανέβουν τον Όλυμπο».
Τα σημάδια ήταν ενθαρρυντικά από την έναρξη του αγώνα. Μέσα σε λίγα λεπτά από τη σέντρα, ο Αλεξανδρος ήδη δημιουργήσε δύο ιδανικές φάσεις που με λίγη τύχη, θα μπορούσαν να είχαν μετατραπεί σε γκολ.
Ο προπονητής του Αλέξανδρου, Γιάννης Αναστασιάδης, έδειξε ότι έχει προχωρήσει αρκετά από τις πρώτες του μέρες στη South Melbourne, όταν το 2004 ανέλαβε την πρώτη του δουλειά ως πρπονητής στην NPL.
Με την πλήρη στήριξη μιας αφοσιωμένης και ακούραστης διοίκησης υπό την ηγεσία του προέδρου Στάθη Tσαλικίδη, ο Γιάννης Αναστασιάδης προετοιμαζόταν γι’ αυτό το παιχνίδι από τη στιγμή που πρωτοανέλαβε προπονητής, στις αρχές της περσινής σεζόν.
Με τον πιστό του βοηθό, Nίκο Δεληγιάννη, ο Αναστασιάδης ξεκίνησε άμεσα τη μεταμόρφωση της Heidelberg United από μια μέτρια ομάδα σε μια άκρως πειθαρχημένη μαχητική φάλαγγα.
Μέσα σε λίγες εβδομάδες από την έναρξη της περσινής σεζόν, φάνηκε ότι η σχολαστική προετοιμασία θα… άνθιζε, φέρνοντας κάτι μεγάλο και άξιο υπερηφάνειας για τους πιστούς φίλους της «στρογγυλής θεάς».
Ως… αμετανόητος φίλαθλος, παρακολουθώ πάνω από 40 (!) παιχνίδια τον χρόνο στις NPL/VPL/State League. Ανήκω στους χιλιάδες εκείνους που το κάνουν αυτό κάθε εβδομάδα, με την αμυδρή ελπίδα να δούμε το αγαπημένο μας σπορ να παίζεται και να εξελίσσεται «όπως πρέπει».
Και εκείνη την Τρίτη το βράδυ, οι παίκτες του Johnny A τα έδωσαν όλα.
Τα τελευταία δύο χρόνια στην NPL, η φυσική κατάσταση, η κατοχή της μπάλας και η σταθερή κυριαρχία της Heidelberg United επί των αντιπάλων ήταν εμφανής. Βλέποντας όλα αυτά, καταλαβαίνει κανείς ότι τα θετικά αποτελέσματα δεν είναι θέμα τύχης.
Αν και οι Heidelberg United έχει υιοθετήσει ένα γρήγορο στρωμένο παιχνίδι, αλλά και μία γενικότερη ανιδιοτελή προσέγγιση που βάζει την ομάδα πρώτα, όταν φτάνεις στους προημιτελικούς του Australia Cup απέναντι σε επαγγελματικές και πρωτοκλασάτες ομάδες της A-League, αυτά τα χαρακτηριστικά από μόνα τους δεν φτάνουν.
Oι οδηγίες του Αναστασιάδη για αλλαγή στο στυλ του παιχνιδιού φάνηκαν εναντίον των Wanderers και εκτελέστηκαν τέλεια απέναντι στους Wellington Phoenix.
Όταν είχε την κατοχή, η Heidelberg δεν πανικοβαλλόταν και οι παίκτες ξεχύνονταν στην επίθεση σαν… δαιμονισμένοι.
Το πρώτο γκολ οφείλεται στον αρχηγό Ben Collins, ο οποίος με μία τρίπλα έστειλε τον αντίπαλο εκτός ισορροπίας και έβγαλε μια διαπεραστική πάσα μπροστά, που οδήγησε σε αυτογκόλ, υπό πίεση.
Το δεύτερο γκολ ήταν αντάξιο του Ronaldinho. Η εκτέλεση από τον Bisetto ήταν αριστουργηματική, αλλά και η αρχική μπαλιά του Λεσιώτη δημιούργησε τη γρήγορη μετάβαση, αφήνοντας τους μέσους των αντιπάλων «να κοιτούν».
Ο Λεσιώτης αξίζει να ανακηρυχθεί παίκτης της χρονιάς σε όλη την NPL. Εάν όχι, θα απογοητευτώ όσο και ο Johnny A εξοργίστηκε όταν τις προάλλες ηττήθηκε από την Avondale, με την Heidelberg να δέχεται γκολ στο 14ο (!) λεπτό των καθυστερήσεων.
Άντε βγάλε άκρη…
Τέτοιες στιγμές ραγίζουν την ψυχή. Αλλά ο Johnny A και οι παίκτες του το χρησιμοποίησαν ως κίνητρο. Άλλωστε, το ποδόσφαιρο χρειάζεται και τσαμπουκά!
Το τρίτο γκολ ήταν εξίσου εντυπωσιακό. Παρά τον πρόσφατο τραυματισμό του, με μία απότομη έξοδο από την άμυνα, ο Jamal Ali πάσσαρε την μπάλα στον Sabit Ngor, στο δεξί εξτρέμ, που ήταν ολομόναχος. H γρήγορη σέντρα του, βρήκε τη Phoenix να παραπατάει.
Δώδεκα δευτερόλεπτα άριστου ποδοσφαίρου επιπέδου με την μπάλα να μεταβιβάζεται από ελεύθερο βολέ από τη γωνία της μικρής περιοχής, μέχρι τα αντίπαλα δίχτυα. Εκπληκτικό…
Καθώς χειροκροτούσα τη μαεστρία που εκτυλισσόταν μπροστά μου, αριστερά και δεξιά οι φίλαθλοι του Heidelberg ήταν πλέον σε παραλήρημα.
Πέρασε μισή ώρα για να συνέλθουν οι οπαδοί. Η Wellington είχε την κατοχή, αλλά χωρίς ουσία.
Στο 83ο λεπτό, ο Aλέκος Κατσιφάρας (γνωστός από το Radio Rythmos), που ήταν στην παρέα μας, δήλωσε ότι πίστευε προσωπικά ότι ένα σκορ 4-0 θα ήταν ταιριαστό.
Όλοι μας σκεφτήκαμε ότι αυτό ήταν λιγάκι… πλεονεξία! Μέσα σε ένα λεπτό, όμως, τα λόγια του αποδείχθηκαν προφητικά.
Το παραλήρημα μετατράπηκε σε πανδαιμόνιο.
Το να βλέπεις ποδόσφαιρο να παίζεται έτσι αποτελεί μοναδική εμπειρία ζωής, είναι σαν να βλέπεις τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λονδίνου στο απόγειό της στο Royal Albert Hall.
Εκείνο το βράδυ η Heidelberg ήταν ένα υποδειγματικό σύνολο — παίκτες, προπονητικό τιμ, φίλαθλοι και η διοίκηση που τους στηρίζει.
Τα καλοπληρωμένα στελέχη της Ομοσπονδίας ας σημειώσουν το τι μπορεί να επιτευχθεί σε ένα πραγματικά ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Η Ομοσπονδία και το αγαπημένο της παιδί, η A-League, έχουν κάνει ό,τι είναι δυνατόν, εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια, για να μονοπωλήσουν το όμορφό μας σπορ και να στερήσουν την ευκαιρία από τις χιλιάδες παραδοσιακές ομάδες σε όλη την Αυστραλία να ορθοποδήσουν.
Αυτό περιλαμβάνει και το «σύστημα» μεταγραφών παικτών, που στην πραγματικότητα είναι σαν «σημαδεμένη τράπουλα» σε βάρος των παραδοσιακών συλλόγων.
Μια ανοιχτή αγκαλιά προς τη ευρύτερη ποδοσφαιρική κοινότητα, με την εισαγωγή προβιβασμού και υποβιβασμού σε όλη την Αυστραλία, είναι το καλύτερο αντίδοτο στα τωρινά δεινά του εθνικού μας πρωταθλήματος.
Οι προσπάθειες της Ομοσπονδίας να επιλέγει «αγαπημένους», είναι ξεκάθαρα ένα αποτυχημένο εργαστηριακό πείραμα, του οποίου η Western United είναι απλώς το πιο πρόσφατο θλιβερό παράδειγμα-θύμα.
Σε όλους όσοι συμμετέχουν στην Heidelberg United αξίζουν συγχαρητήρια και ευχαριστούμε.
Η περασμένη Τρίτη θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά μου, δίπλα στις μεγάλες βραδιές που έζησα βλέποντας την αγαπημένη μου Ελλάς Μελβούρνης στο απόγειό της.
Το Σάββατο η Heidelberg United υποδέχεται την Auckland FC.
Η Heidelberg δεν έχει μόνο το άστρο από τον ήλιο της Βεργίνας ως έμπνευση, αλλά και τη χάρη του αγίου μιας και το Σάββατο είναι η ημέρα της γιορτής του Αγίου Αλεξάνδρου!
Παροτρύνω, λοιπόν, όλους τους ποδοσφαιρόφιλους να σταθούν στο πλευρό του Αλέξανδρου και είμαι ασιόδοξος για… τριφέκτα επιτυχιών.
Μπράβο Μέγα. Πάμε Bergers!
