Σε αντίθεση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, που εξαπέλυσε πυρά εναντίον… όλων από το βήμα του ΟΗΕ -και κατά του ίδιου του Οργανισμού- ο ομοσπονδιακός πρωθυπουργός, Anthony Albanese, εμφανίστηκε «ενωτικός», υπενθυμίζοντας τους λόγους για τους οποίους τα Έθνη ενώθηκαν 80 χρόνια πριν, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Επίσης, ο κ. Albanese επαναβεβαίωσε τη δέσμευση της κυβέρνησής του στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, προέτρεψε τους διεθνείς ηγέτες να αδράξουν την «ευκαιρία» για να εργαστούν προς την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία και επισήμανε ότι η Αυστραλία θα πιέσει για μια προσωρινή θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

«Τα Ηνωμένα Έθνη είναι πολύ περισσότερο από μια αρένα όπου οι μεγάλες δυνάμεις ασκούν βέτο η μια στις φιλοδοξίες της άλλης», τόνισε.

«Είναι μια πλατφόρμα όπου οι μεσαίες δυνάμεις και οι μικρές χώρες μπορούν να εκφράσουν — και να επιτύχουν — τις φιλοδοξίες τους. Γι’ αυτό η Αυστραλία επιδιώκει να αποκτήσει θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ το 2029-30», τόνισε.

Ήταν η πρώτη ομιλία του κ. Albanese στην Ολομέλεια της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (τη Δευτέρα είχε τοποθετηθεί στο συνέδριο για την Παλαιστίνη στην έδρα του Οργανισμού, ενώ την Τετάρτη σε εκδηλώσεις για την Κλιματική Αλλαγή και για την προστασία των παιδιών στο διαδίκτυο, παρουσία του πρωθυπουργού της Ελλάδας, Κυριάκου Μητσοτάκη).

Τα προηγούμενα χρόνια στην Ολομέλεια της Γ.Σ. του ΟΗΕ είχε απευθυνθεί η υπουργός Εξωτερικών, Penny Wong.

Κατά την 19λεπτη -σχεδόν- ομιλία του, ο πρωθυπουργός εστίασε στις θεμελιώδεις αξίες της παγκόσμιας συνεργασίας των Ηνωμένων Εθνών και υποστήριξε την ενίσχυση του 80χρονου θεσμού ενόψει των αυξανόμενων απειλών και προκλήσεων, διεθνώς, σε αντίθεση με τον κ. Τραμπ που αμφισβήτησε ανοιχτά τον σκοπό του ΟΗΕ.

Ο κ. Albanese ανέφερε ότι ο Οργανισμός πρέπει να αναμορφωθεί, αλλά, υπογράμμισε ότι «αν τα Ηνωμένα Έθνη κάνουν ένα βήμα πίσω, όλοι χάνουμε έδαφος».

«Αν δώσουμε στους ανθρώπους λόγο να αμφισβητήσουν την αξία της συνεργασίας, τότε αυξάνεται ο κίνδυνος οι συγκρούσεις να γίνουν η προεπιλογή».

Ο Κόσμος, είπε ο πρωθυπουργός, αντιμετωπίζει «κάθε είδους» προκλήσεις, όπως σκληρούς δικτάτορες, εισβολείς τυράννους και «αυταρχικά καθεστώτα που χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες για να υπονομεύσουν την εμπιστοσύνη μας στη δημοκρατία, στους θεσμούς και ο ένας στον άλλον».

Ανάμεσα σε άλλα, ο κ. Albanese, ανέφερε:

«Πριν από 80 χρόνια, οι λαοί των χωρών μας ένωσαν τις δυνάμεις τους και έδειξαν εμπιστοσύνη στην ανθρωπιά του άλλου. Μια πράξη πίστης που είναι ακόμη πιο αξιοθαύμαστη αν αναλογιστούμε την καταστροφή που εξακολουθούσε να μαστίζει τον κόσμο τους (μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο). Ωστόσο, μέσα από τον πόνο και την καταστροφή του Οολέμου, εκείνη η γενιά βρήκε το θάρρος, τη σοφία και τη συμπόνια να συνεργαστεί για μια καλύτερη ειρήνη. Για να χτίσει έναν κόσμο που θα διέπεται από δικαιώματα και κανόνες, όχι από φόβο ή βία. Έναν κόσμο όπου θα γίνεται σεβαστή η κυριαρχία κάθε έθνους. Έναν κόσμο όπου θα υπερασπίζεται η αξιοπρέπεια και η ισότητα κάθε άνδρα, γυναίκας και παιδιού. Έναν κόσμο όπου η κοινή αποστολή και ο κοινός σκοπός των Ηνωμένων Εθνών δεν θα είναι απλώς να συγκρατούν την απειλή του πολέμου, αλλά να δημιουργούν τις συνθήκες για την ειρήνη. Να παρέχει ένα πλαίσιο για την επίλυση των διαφορών μας. Να προάγει τον διάλογο που μας επιτρέπει να διαχειριζόμαστε τις διαφορές μας και να εμβαθύνουμε την κατανόησή μας. Και να καλλιεργεί τις ευκαιρίες, να χτίζει την ευημερία και να επιτυγχάνει την οικονομική δικαιοσύνη από την οποία εξαρτάται πάντα η αληθινή και διαρκής ασφάλεια».

«Αν, πριν από 80 χρόνια, αυτό το έργο είχε ανατεθεί μόνο στις μεγάλες δυνάμεις, τότε κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βρισκόμασταν εδώ σήμερα. Αντ’ αυτού, η ιστορία θα κατέγραφε τα Ηνωμένα Έθνη ως ένα απλό ευγενές πείραμα. Ο λόγος για τον οποίο αυτός ο θεσμός έχει αντέξει είναι επειδή ανήκει σε όλους μας. Επειδή έχει χτιστεί και διαμορφωθεί από όλους μας. Και εξαρτάται από όλους μας να προσδώσουμε νέα δύναμη στην αιώνια αποστολή των Ηνωμένων Εθνών. Να ανανεώσουμε τη δέσμευσή μας στην αρχή ότι η ειρήνη είναι τόσο κοινός μας σκοπός όσο και συλλογική μας ευθύνη».

«Η δημιουργία της διεθνούς τάξης βασισμένης σε κανόνες οφείλει πολλά στην μεταπολεμική ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Για την περιοχή που η Αυστραλία ονομάζει πατρίδα, αυτή η σταθερότητα έχει στηρίξει μια γενεαλογική οικονομική μεταμόρφωση. Αλλά δεν μπορούμε να ζητήσουμε – και δεν πρέπει να περιμένουμε – από καμία χώρα να τηρεί τους κανόνες ή να εγγυάται την ασφάλεια από την οποία εξαρτόμαστε όλοι. Όλοι έχουμε να διαδραματίσουμε έναν ρόλο στο να διασφαλίσουμε ότι το σύστημα που επέτρεψε την άνοδο νέων δυνάμεων, προστατεύει τα δικαιώματα και τις προσδοκίες κάθε χώρας, μεγάλης ή μικρής».

«Για την Αυστραλία, αυτό σημαίνει να επενδύσουμε στις δυνατότητές μας και στις σχέσεις μας. Να επενδύσουμε στην ανάπτυξη, στην άμυνα και στη διπλωματία. Να ενισχύσουμε την ασφάλεια της περιοχής μας, να υποστηρίξουμε την κυριαρχία των γειτόνων μας και να συμβάλουμε στην ειρήνη πέρα από τον Ινδο-Ειρηνικό. Προωθούμε την ενότητα στο Φόρουμ των Νήσων του Ειρηνικού. Εμβαθύνουμε τη συνεργασία μας με την ASEAN και ενισχύουμε τις εταιρικές σχέσεις μας με την Ινδονησία, την Ινδία, τη Δημοκρατία της Κορέας και την Ιαπωνία.
Και ανοίγουμε νέους ορίζοντες με παλιούς φίλους: το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον κύριο σύμμαχό μας, τις Ηνωμένες Πολιτείες».

«Επειδή θεωρούμε ότι η αμοιβαία κατανόηση, η κοινή ευημερία και η οικονομική συνεργασία είναι τα πιο ισχυρά αντίβαρα στην αντιπαράθεση, την απομόνωση ή τη σύγκρουση. Οι πόλεμοι συχνά ξεκινούν από χώρες που πιστεύουν ότι έχουν κάτι να κερδίσουν. Όσο περισσότερο κάνουμε για να ενισχύσουμε την αρχιτεκτονική της ειρήνης και της ευημερίας, τόσο περισσότερο υπενθυμίζουμε στις χώρες όλα όσα έχουν να χάσουν».

Μιλώντας για τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, ο οποίος υπογράφηκε στις 26 Ιουνίου 1945, υπενθύμισε ότι αναφέρει ότι εμείς οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών, είμαστε αποφασισμένοι:

Να σώσουμε τις ερχόμενες γενεές από τη μάστιγα του πολέμου…

Να διακηρύξουμε και πάλι την πίστη μας στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα…

Να συμβάλουμε στην κοινωνική πρόοδο και στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μέσα σε μεγαλύτερη ελευθερία,

Και για τους σκοπούς αυτούς: να ασκούμε την ανεκτικότητα και να ζούμε μαζί ειρηνικά ως καλοί γείτονες».

«Ήταν σωστό πριν από ογδόντα χρόνια, είναι σωστό και σήμερα», τόνισε ο κ. Albanese.

«Κάθε Έθνος που έχει θέση σε αυτήν την αίθουσα έχει υπογράψει αυτές τις Αρχές. Ειρηνευτές και εργαζόμενοι σε ανθρωπιστικές οργανώσεις από όλο τον κόσμο έχουν διακινδυνεύσει και χάσει τη ζωή τους στην υπηρεσία αυτών των ιδανικών».

«Πρέπει λοιπόν να αναρωτηθούμε: Πότε μπορούν να έχουν νόημα αυτά τα λόγια, αν όχι τώρα; Πού μπορούν να εφαρμοστούν αυτά τα λόγια, αν δεν εφαρμόζονται στη Μέση Ανατολή; Και τι μπορούμε να πούμε ότι υποστηρίζουμε εμείς, τα μέλη των Ηνωμένων Εθνών, αν δεν μπορούμε να πούμε ότι υποστηρίζουμε αυτό;».

«Υπάρχει μια ευκαιρία εδώ – ας την αδράξουμε…».

«Στα πρώτα χρόνια αυτής της Συνέλευσης, η Παπούα Νέα Γουινέα θεωρούνταν αυστραλιανό έδαφος. Την περασμένη εβδομάδα, αυτή η περήφανη χώρα γιόρτασε την 50ή επέτειο της ανεξαρτησίας της. Και σύντομα, ο πλησιέστερος γείτονας της Αυστραλίας θα γίνει ο νεότερος σύμμαχός μας».

«Οι καιροί αλλάζουν, οι χώρες και οι περιοχές αλλάζουν μαζί τους. Αλλά τα ιδανικά και οι επιταγές που δημιούργησαν αυτόν τον χώρο είναι διαχρονικά. Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να εμπιστευόμαστε την ανθρωπιά του άλλου. Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να επιλέξουμε να πετύχουμε μαζί, αντί να ρισκάρουμε να αποτύχουμε μόνοι. Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να εργαστούμε για να δούμε τις υποσχέσεις αυτού του χώρου να αποφέρουν πραγματική πρόοδο για τους ανθρώπους που υπηρετούμε. Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να εργαστούμε για να χτίσουμε ένα μέλλον ‘πιστό’ στον ευγενή σκοπό των Ηνωμένων Εθνών και αντάξιο των μεγαλύτερων αρετών των λαών μας. Όλοι έχουμε ένα ρόλο να διαδραματίσουμε – και η Αυστραλία, όπως πάντα, θα διαδραματίσει τον ρόλο της».