Τα πανεπιστήμια της Αυστραλίας μπορεί να βρήκαν διέξοδο στα οικονομικά τους προβλήματα στους ξένους φοιτητές, κυρίως Ασιάτες, που εισρέουν ομαδικά στη χώρα, αυτό, όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί στους ίδιους ρυθμούς και, κυρίως, την ίδια στρατηγική, εκτιμούν οι ειδικοί.
Τα σύννεφα στον ορίζοντα των πανεπιστημιακών χώρων, ως γνωστόν, άρχισαν να φαίνονται, όταν η συντήρησή τους έπαψε να στηρίζεται στο δημόσιο χρήμα, όπως ήταν η περίπτωση επί κυβέρνησης Γουϊτλαμ, και αργά αλλά σταθερά, προχώρησε και επί Χόουκ, στο μοντέλο της εν μέρει πληρωμής των διδάκτρων από την τσέπη του φοιτητή για να ολοκληρωθεί το σύστημα αυτό επί Χάουαρντ.

Η ιδέα του ανοίγματος της πόρτας των πανεπιστημίων σε φοιτητές του εξωτερικού, αποδείχθηκε σωτήρια λύση για την επιβίωση των πανεπιστημίων, αν σκεφτεί κανείς ότι το ένα τρίτο των εσόδων τους, σήμερα, προέρχονται από αυτή την πηγή.

Η ΦΩΝΗ ΕΝΟΣ ΓΝΩΣΤΗ

Η εικόνα που έχουν οι γείτονές μας Ασιάτες για τη χώρα μας, κατά τον Ίαν Φρέϊζερ – επικεφαλής του RMIT International College – είναι αυτή ενός τεράστιου ορυχείου, όπου μπορείς να κάνεις ωραίες διακοπές και να πάρεις – αν επιθυμείς ¬ και ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα. Έτσι απλά.

Ο δρ. Φρέϊζερ, σίγουρα γνωρίζει για ποια πράγματα μιλάει, αφού βρίσκεται στο χώρο 34 ολόκληρα χρόνια. Τώρα που ήλθε η ώρα να συνταξιοδοτηθεί και να αποχωρήσει, δεν μπορεί να το κάνει, χωρίς να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Χωρίς να κάνει μια εκτίμηση της κατάστασης, όπως παρουσιάζεται σήμερα και, ως οφείλει, μια προβολή στο μέλλον. Αναμφίβολα, είναι από τους πλέον κατάλληλους. Όχι κινδυνολογίες, τώρα που μπορεί να μιλά εκ του ασφαλούς, όπως ίσως σκεφτούν μερικοί, αλλά πολύτιμες διαπιστώσεις και εκτιμήσεις που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη.

«Αν θέλουμε να έχουμε ένα μέλλον το οποίο δεν θα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το τι θα βγάλουμε από τα σπλάχνα της γης, οφείλουμε να δείξουμε ενδιαφέρον για το τι έχουν να προσφέρουν οι γειτονικές χώρες στα πανεπιστήμια μας, πέρα από τα φοιτητικά δίδακτρα.

…ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΡΕΥΝΑ

Ως κοινωνία, γνωστό αυτό, δεν επιθυμούμε να επενδύσουμε στα πανεπιστήμια και την έρευνα. Μπορεί να είναι, εκ πρώτης όψεως, μια δύσκολη πολιτική επιλογή, θα πρέπει, όμως, να την τολμήσουμε. Να καλέσουμε, δηλαδή, χώρες, όπως είναι η Κίνα να κάνουν πανεπιστημιακές μονάδες εδώ, σε συνεργασία με τα πανεπιστήμιά μας», θα πει ο δρ. Φρέϊζερ, όντας βαθύς γνώστης του θέματος.

Ειδικός σε θέματα διεθνών εμπορικών σχέσεων, θα πει ότι «η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιθυμεί να ελέγχει το χώρο των φοιτητών του εξωτερικού, σαν να είναι ο μόνος παίκτης. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Χώρες, όπως η Κίνα, είναι ήδη σοβαροί παίκτες».

Ακόμη πιο ελαστικοί όροι για τον αριθμό των ξένων φοιτητών, που θα εφαρμοστούν από το 2012, προβλέπεται ότι θα ανοίξουν ακόμη περισσότερο την όρεξη των πανεπιστημίων για την πηγή αυτή εισοδήματος. Η προσφορά των θέσεων θα είναι ανάλογη με τη ζήτηση. Τα δίδακτρα, εντούτοις, θα μείνουν σταθερά, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τα πανεπιστήμια να διαθέσουν κονδύλια για επέκταση κτιριακών εγκαταστάσεων και προσωπικού.
Ο ίδιος θα πει ότι προγράμματα όπως αυτό του πανεπιστημίου του οποίου ηγείται, όπου κάθε φοιτητής από άλλη χώρα υποστηρίζεται από έναν συμπατριώτη του – μέντορα και παίρνει εντατικά μαθήματα στην αγγλική γλώσσα και βοήθεια στις πανεπιστημιακές του σπουδές, έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ξένων φοιτητών, ιδιαίτερα των προερχομένων από τη γείτονα Κίνα.

Υπολογίζεται ότι οι τελευταίοι αποτελούν το ένα τρίτο του συνόλου των ξένων φοιτητών.
Ακολουθούν οι Ινδοί, οι οποίοι όμως, ως γνωστό, δεν έχουν την καλύτερη εικόνα για την Αυστραλία, μετά από ρατσιστικές επιθέσεις που έχουν δεχτεί, κατά καιρούς, αλλά και το κλείσιμο ορισμένων ιδιωτικών κολλεγίων που δεν πληρούσαν τις απαραίτητες προδιαγραφές.

ΑΜΑΥΡΩΘΗΚΕ Η ΕΙΚΟΝΑ

Το όνομα της Αυστραλίας, στον πανεπιστημιακό χώρο, αμαυρώθηκε τελευταία και στην Κίνα, με την κατάρρευση του Meridian College στο Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη, κινέζικης ιδιοκτησίας.
Λέγεται, μάλιστα, ότι η Κίνα μελετά την αλλαγή πληροφοριών στην ιστοσελίδα που αναφέρεται σε σπουδές στην Αυστραλία.
Σ’ αυτό το αρνητικό κλίμα, ο κυβερνητικός οργανισμός εμπορικών συναλλαγών της Αυστραλίας με το εξωτερικό – Austrade – ανέλαβε την ευθύνη της προώθησης των πανεπιστημίων της χώρας στο εξωτερικό.

Οι καλές προθέσεις, όμως, όπως υποστήριζε και ο Όσκαρ Ουάϊλντ, δεν κάνουν απαραίτητα και τα καλά έργα.
Μαζί του συμφωνεί και ο ειδικός στο θέμα δρ. Φρέϊζερ, ο οποίος τονίζει ότι «η παιδεία δεν θα πρέπει να προωθείται ως μια καθαρά οικονομικού ενδιαφέροντος βιομηχανία, δίπλα σ’ εκείνους που πουλάνε κάρβουνο και μαλλί».
Αντίθετα, υποστηρίζει, η παιδεία στηρίζεται περισσότερο σε συνεργασία, σε συνεταιρισμούς, οικονομικού και πνευματικού επιπέδου, όπου η Κίνα θα μπορούσε, χωρίς καμιά αμφιβολία, να είναι ιδανικός συνέταιρος.

Στο μέλλον, θα πει ο δρ. Φρέϊζερ, «οι νέες ιδέες, η έρευνα, η διανόηση, θα έχουν πρωτεύοντα ρόλο και η Κίνα το γνωρίζει αυτό. Το γεγονός ότι ήδη έχουμε αυτή τη στιγμή έναν τόσο μεγάλο αριθμό Κινέζων φοιτητών στην Αυστραλία, μάς δίνει τη βάση να χτίσουμε πραγματικά ισχυρές διασυνδέσεις με πανεπιστήμια της Κίνας και να γίνουμε μέρος της διεθνούς τους στρατηγικής, μιας και συμβαίνει να μην έχουμε, στην ουσία, αντίστοιχη δική μας».

Κάποτε, θα καταλήξει, κοιτάζαμε προς το μέρος της Κίνας και λέγαμε τι μπορούν να κάνουν τα πανεπιστήμιά μας γι’ αυτήν. Τώρα οι όροι αντιστράφηκαν και το θέμα είναι τι μπορεί να κάνει εκείνη για μας.