Για να επικοινωνώ μαζί σας και να σας «ενημερώνω», το internet μου έχει γίνει τόσο απαραίτητο, όσο και το νερό στα ψάρια…
Αυτό σημαίνει, ότι επειδή μετακινούμε από βουνό σε βουνό και από τόπο σε τόπο, πρέπει συνεχώς να ψάχνω να βρω διαδικτυακή σύνδεση…
Για τον πιο πάνω λόγο, βρέθηκα σήμερα το πρωί, στο πρακτορείο του ΟΠΑΠ του εξαδέλφου μου Λεωνίδα στην Τρίπολη…
Τα πέντε χιλιάδες πρακτορεία στοιχημάτων του ΟΠΑΠ, που λειτουργούν στην Ελλάδα, είναι οι κατεξοχήν «άγιοι τόποι» που βρίσκουν καταφύγιο οι «άτυχοι» τούτου του κόσμου…
Όλοι αυτοί δηλαδή, που σε ολόκληρη τη ζωή τους, τη κυνηγούν απελπισμένα τη τύχη τους, ενώ αυτή, σπάνια τους χαρίζει ένα χαμόγελο…
Δεν περνούν πολλά λεπτά, από τη στιγμή που έρχονται, είτε να τη… φλερτάρουν και πάλι, συμπληρώνοντας ένα ακόμα δελτίο, είτε να τσεκάρουν αν επέδωσε το χθεσινό τους φλερτ, αρχίζουν να βρίζουν και να καταριούνται την άπιστη ερωμένη…
Και όσο περισσότερο τη βρίζουν τόσα περισσότερα στοιχηματίζουν και ας μένουν ταπί, νηστικοί και άκαπνοι για χάρη των καπρίτσιων της…
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι οι τζογαδόροι, είναι πιο εξαρτημένοι από τους ναρκομανείς…
Οι τελευταίοι ησυχάζουν, έστω για λίγες ώρες, από τη στιγμή που παίρνουν τη δόση τους…
Οι τζογαδόροι ποτέ! Ακόμα και αν κερδίζουν, περισσότερα απ’ όσα ονειρεύονται, συνεχίζουν να παίζουν…
Και να κυνηγούν… την άπιστη, αφού, όπως είπε και ο Ντοστογιέφσκι στον «Παίχτη», για να χάνουν παίζουν…
Στη χασούρα, όπως και στους προδομένους έρωτες βρίσκεται η ηδονή και όχι στην εκπλήρωση του όποιου πόθου…
