Στην Ελλάδα είχα να έλθω από το 2010. Από τη χρονιά, δηλαδή, που η χώρα άρχισε να κάνει τα πρώτα της νηπιακά βήματα στα μνημόνια της κρίσης…
Από καιρό σε καιρό, τα χρόνια που ακολούθησαν, σχολίαζα τα όσα συνέβαιναν, στηρίζοντας τα επιχειρήματά μου στην πληροφόρηση που είχα, κυρίως, από τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης…
Όλα αυτά τα χρόνια, ο μόνος που επισκεπτόταν την πατρίδα ανελλιπώς, μια και δυο φορές τον χρόνο πολλές φορές, ήταν ο (τυχερός) συνάδελφος Σωτήρης Χατζημανώλης…
Κάθε φορά, λοιπόν, που ο Σωτήρης επέστρεφε από την Ελλάδα, η πρώτη ερώτηση που του έκανα, όταν έμπαινε στο γραφείο, ήταν «πώς είδε τα πράγματα»!
«Τι να σου πω», μου έλεγε, «αν και, συνήθως, πάω κατευθείαν στη Χίο και δεν βλέπω πολύ κόσμο, η κατάσταση δεν είναι δραματική. Ή τουλάχιστον, δεν είναι όπως την παρουσιάζουν τα κανάλια της τηλεόρασης και οι εφημερίδες που διαβάζουμε…»
Αυτό το επαναλάμβανε μετά από κάθε του ταξίδι και δεν σας κρύβω, ότι οι διαπιστώσεις του με εκνεύριζαν σε τέτοιο σημείο που του έλεγα «Βγάλε τις πατριωτικές σου παρωπίδες, γιατί μόνο εσύ δεν βλέπεις την κρίση και το ότι η χώρα κατεδαφίζεται… ».
Χρειάστηκε, λοιπόν, να έλθω εδώ, για να αντιληφθώ και εγώ, ότι η εικόνα της χώρας δεν έχει καμιά σχέση με αυτή που περιγράφουν τα Μέσα Ενημέρωσης…
Βεβαίως και η κρίση την έχει επηρεάσει, βεβαίως και η ζωή για μεγάλο ποσοστό Ελλήνων είναι δύσκολη και πολύ δυσκολότερη, μέχρι και δραματική ίσως, για όσους αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα και πριν από την κρίση, αλλά (επαναλαμβάνω) δεν έχει σχέση με τις περιγραφές των Μέσων Ενημέρωσης…
Συνεπώς, μην παίρνετε τοις μετρητοίς όσα βλέπετε ή διαβάζετε και, προπαντός, τα όσα λέγονται και γράφονται για το… κλείσιμο (;) των τεσσάρων καναλιών…
Και να κλείσουν, πράγμα που δεν το πιστεύω, ούτε η πολυφωνία θα πληγεί ούτε ο… πλουραλισμός ούτε η ελευθερία του λόγου ούτε -πολύ περισσότερο- η Δημοκρατία…
«Δόξα τω θεώ», ό,τι και αν γίνει, θα διατηρηθούν τα περισσεύματα πολυφωνίας, ελευθερίας λόγου και Δημοκρατίας…
Το ζητούμενο δεν ήταν αυτό τα 35 τελευταία χρόνια. Το μεγάλο ζητούμενο ήταν και παραμένει, η ποιότητά τους, η κουλτούρα τους και το πώς αντιλαμβάνονται την «αντικειμενικότητα»…
Και αυτά δεν διορθώνονται εύκολα…
