Σαν να τον βλέπω να ανεβοκατεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά του κτιρίου ή να περνά σαν αστραπή από την πόρτα του γραφείου μας στον πρώτο όροφο που στέγαζε «Το Βήμα» στη Χρήστου Λαδά. Αρχές του 1960, με κοντό παντελονάκι, έκανα τα πρώτα μου βήματα στη δουλειά στο τότε καλύτερο πανεπιστήμιο της δημοσιογραφίας, παρέα με τους Νίκο Κακαουνάκη, Ερρίκο Μπαρτζινόπουλο, Γιώργο Κοντογιάννη, Μιμή Τουφεξή και Παντελή Αθανασιάδη, με πρύτανη τον Ανδρέα Δημάκο και καθηγητή τον Νίκο Καμπάνη.
Στο άκουσμα της είδησης άρχισα να κλαίω. Γιατί σ΄ αυτόν χρωστάω την επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Το ίδιο και δεκάδες συνάδελφοί μου. Στον άνθρωπο που μόλις προλάβαινα να πω διστακτικά ένα “γεια σας” και να ανταποδίδει τον χαιρετισμό μ΄ ένα χαμογελάκι σ΄ ένα μαθητευόμενο νέο. Αμφιβάλω αν ήξερε το όνομά μου. Το δικό του θα μείνει αξέχαστο σ΄ όλους μας. Γιατί πρόσφερε σ΄ όλους τους Έλληνες. Του Χρήστου Λαμπράκη.
Περισσότερα άρθρα του Ανδρέα Παπγεωργόπουλου στην μπλογκόσφαιρα με διεύθυνση: http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com
