Στην εποχή του ήταν για το ποδόσφαιρο της Αυστραλίας και της ευρύτερης Ωκεανίας, ό,τι ήταν στις δικές τους εποχές για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ο Μαραντόνα, ο Κρόιφ, ο Πλατινί!
Το επιβεβαίωσε και ο Μέγας Φέρεντς Πούσκας, όταν σε μια συνάντησή τους, μετά από έναν αγώνα που τον είδε να «μαγεύει» με την μπάλα στα πόδια του είπε: «Είσαι ο πιο τεχνίτης παίκτης της Αυστραλίας και ο καλύτερος πλέι μέικερ της χώρας».
Περιμένω τον Πίτερ (Παναγιώτη) Καθόλο στο φημισμένο Cafe Cosmopolitan του Double Bay. Είχα χρόνια να τον δω, με το ραντεβού μας για ποδοσφαιρική κουβέντα να πηγαίνει από αναβολή σε αναβολή. Τα καταφέραμε, όμως, ένα ηλιόλουστο Σιδνεϊώτικο πρωινό και είπαμε πολλά…
Για ποδόσφαιρο μιλήσαμε, αντικείμενο που γνωρίζει πολύ καλά ο «Κατ», αφού η σχέση του με την «στρογγυλή θεά» ήταν και παραμένει, έντονα… ερωτική!
-Πού πρωτόπαιξες ποδόσφαιρο;
«Πεντάχρονος περίπου, στους δρόμους της Αθήνας» (γεννήθηκε στην Μερσίνη Ηλείας και η οικογένεια μετακόμισε στην πρωτεύουσα πριν μεταναστεύσει στην Αυστραλία).
-Εδώ από πού ξεκίνησε η καριέρα σου;
«Ξεκίνησα από το Καντερμπέρι και ομολογώ ότι έκανα πολλούς «σταθμούς». Ακολούθησε το Σαιντ Τζορτζ, το Ολύμπικ, η Α’ Εθνική στην Ελλάδα με την φανέλα της Λάρισας, πίσω στο Ολύμπικ, ΑΠΙΑ, Μαρκόνι, Ολύμπικ, Μελίτα, και το φινάλε της ενεργούς δράσης το 1997 με την φανέλα της Σαιντ Τζορτζ!».
-Η εθνική ομάδα;
«25 συμμετοχές και 5 γκολ με τους Σοκκερούς και, βέβαια, μέλος όλων των μικρών εθνικών ομάδων της Αυστραλίας. Φοβερές εμπειρίες…».
-Γιατί δεν τόλμησες κάτι πιο μεγάλο στο εξωτερικό μετά τη Λάρισα;
«Είχα τις ευκαιρίες, αλλά δεν έτυχε. Το 1980 με είχε στείλει ο Τόμι Ντόχερτι, να προπονηθώ με την Άρσεναλ και λίγο αργότερα βρέθηκα στην Αθήνα και δοκιμάστηκα από τον Παναθηναϊκό. Και στις δύο ομάδες άφησα πολύ καλές εντυπώσεις, αλλά πάντα κάτι συνέβαινε και επέστρεφα στην Αυστραλία!
Όμως η μεγάλη φάση έγινε το 1981, όταν βρέθηκα μια ανάσα από τον Ολυμπιακό. Μου πρόσφεραν συμβόλαιο και έπρεπε να επιστρέψω στο Σίδνεϊ -όπου είχα υπογράψει συμβόλαιο ενός χρόνου με το Ολύμπικ-, για να πάρω το ΟΚ για τη μεταγραφή μου στον Ολυμπιακό.
Το βράδυ της επιστροφής μου από την Ελλάδα, ήρθε στο σπίτι μου, όλο το Δ.Σ. του Ολύμπικ, με επικεφαλής τον Τζον Κωνσταντάιν και με έπεισε να αλλάξω γνώμη και να ειδοποιήσω τον Ολυμπιακό να μη με περιμένει. Έτσι χάλασε η μετακίνησή μου στον Πειραιά».
Με τον συμπαίκτη του στη Λάρισα, Βασίλη Καραπιάλη, χρόνια μετά…
-Σε ενοχλεί το γεγονός ότι σήμερα είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ το National Soccer League;
«Ναι, με ενοχλεί! Είναι θλιβερό. Όλα τα σπορ έχουν την ιστορία τους, αν την αγνοείς είναι σαν να μην υπήρξες ποτέ. Προσπάθησαν να σβήσουν την ποδοσφαιρική μας ιστορία. Δεν σεβάστηκαν τίποτα κι ας είμαστε εμείς το backbone του ποδοσφαίρου».
-Αν, υποθετικά, υπήρχε περίπτωση να γίνει ένας αγώνας ανάμεσα σε μια δική σας ομάδα επιλέκτων και μία ομάδα επιλέκτων του σημερινού λιγκ, ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα;
«Μου αρέσει πολύ η ερώτηση Ηλία… Θα κερδίζαμε ά ν ε τ α! Είχαμε τότε μονάδες που δεν μπορούν να συγκριθούν με το σήμερα. Κρίνο, Πίτερσεν, Οζτάκοφ, Ναστέφσκι, Ντέιβενσον, Τριμπόλι (Καθόλος, προσθέτω εγώ), μερικοί παικταράδες που έρχονται αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου».
-Στην Ελλάδα οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ, άρχισαν να αγωνίζονται με φουλ «ξένη» ενδεκάδα. Κάτι που βλέπουμε σιγά-σιγά και εδώ, στο δικό μας πρωτάθλημα. Σε ενοχλεί αυτή η κατάσταση;
«Είναι μεγάλο θέμα αυτό που θίγεις. Και πολύ σοβαρό… Είχα ρωτήσει τον Ότο Ρεχάγκελ σε μια συνάντησή μας, τι θα γίνει όταν αποχωρήσει από την Εθνική ο Βασίλης Τσάρτας και μου απάντησε «θα έχουμε πρόβλημα, δεν υπάρχουν αντικαταστάτες». Το ίδιο συμβαίνει και εδώ με εμάς. Όταν δεν παράγεις ικανούς παίκτες, θα αναζητήσεις τον καλύτερο εκτός Αυστραλίας».
-Αφήνοντας τον εαυτό σου εκτός συναγωνισμού…, ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ο καλύτερος ever ποδοσφαιριστής της Αυστραλίας;
«Θα έλεγα ο Μαρκ Βιντούκα. «Άρχοντας» στο παιχνίδι του, ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Υπάρχει σήμερα και η περίπτωση του Τιμ Καχίλ. Καλός παίκτης, που έχει όλο το «πακέτο». ΜΜΕ και τηλεοράσεις στραμμένες πάνω του και τους αποζημιώνει με τα απρόβλεπτα γκολ που πετυχαίνει».
-Σίγουρα έχει κάνει πρόοδο το ποδόσφαιρο και το εθνικό λιγκ. Media, TV, Mainstream…. Σε ενοχλεί που εσείς στα «πέτρινα χρόνια» του ποδοσφαίρου μας δεν τα είχατε όλα αυτά;
«Κατ’ αρχάς, είμαι πολύ ευχαριστημένος που βλέπω αυτή τη βελτίωση και την πρόοδο. Εμείς δυστυχώς τα στερηθήκαμε όλα αυτά. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι γι’ αυτό που βλέπουμε σήμερα, εμείς βάλαμε τα θεμέλια».
-Οι αλλαγές που έγιναν στο ποδόσφαιρο, έγιναν για να απαλλαγούμε από την «έθνικ» ταυτότητά του. Σήμερα, όσοι ασχολούνται -και είναι πολλοί και πετυχημένοι-, προέρχονται από τον χώρο του «έθνικ» ποδοσφαίρου. Μας δουλεύουν;
«Προσωπικά πιστεύω ότι κάποιες αλλαγές χρειάζονταν. Αυτό/ά που έκαναν, όμως, δεν τα έκαναν σωστά. Ήταν άκομψος ο τρόπος και απογοήτευσε πολλούς. Ένα άλλο θέμα που απασχολεί τώρα την ποδοσφαιρική οικογένεια, είναι το πού πάμε ως ποδόσφαιρο, ως εθνικό λιγκ.
Νομίζω ότι ωρίμασε και η ιδέα για καθιέρωση Β’ Εθνικής Κατηγορίας, με άνοδο και υποβιβασμό ομάδων. Πρέπει να γίνει και, μάλιστα, επειγόντως, πριν να είναι αργά και «μαραζώσουν» ποδοσφαιρικά οι Πολιτειακές Ομοσπονδίες και οι ομάδες τους».
-Γράφτηκε κάπου ότι επόμενος σταθμός του Άγγελου Ποστέκογλου θα είναι η Αγγλία; Είναι έτοιμος;
«Γιατί όχι; Οι άλλοι είναι καλύτεροι»;
-Σε προπόνησαν πολλοί προπονητές. Ποιον ξεχώρισες στην πολύχρονη καριέρα σου;
«Η αλήθεια είναι ότι είχα τη χαρά να γνωρίσω πολλούς προπονητές. Κάτι έμαθα από όλους, ο καθένας τους είχε να μου προσφέρει κάτι ξεχωριστό. Εκείνος, όμως, που με «σημάδεψε» ποδοσφαιρικά είναι ο Ραούλ Μπλάνκο».
-Υπήρξε στην καριέρα σου κάποιος αντίπαλος που σε φόβιζε;
«Όχι ακριβώς… Γελούσα μάλιστα με κάποιους Άγγλους αντιπάλους που με απειλούσαν ότι θα μου σπάσουν το πόδι!
-Αξέχαστο παιχνίδι στην καριέρα σου;
«Αυστραλία-Αγγλία σε φιλικό το 1983. Τους έσκισα εκείνη την ημέρα! Man of the Match και κολακευτικά λόγια από τον τεχνικό της Αγγλίας Μπόμπι Ρόμπσον. (Γελώντας…) εκείνη την ημέρα μάλιστα είχα κερδίσει και ένα στοίχημα με τον Άλαν Ντέιβενσον! Μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο στο ξενοδοχείο και βάζαμε στοιχήματα για το ποιος θα είναι Man of the Match! Παικταράς και φίλος ο ‘Κινέζος’».
-Οι δύο ισοπαλίες των Σοκκερούς, δυσκόλεψαν τα πράγματα και η τρίτη θέση είναι πλέον πιθανή. Τι έφταιξε;
«Δεν υπήρχε κέντρο. Όταν έχεις 60%-65% κατοχή και δεν δημιουργείς υπάρχει πρόβλημα. Ο Γιάννου είναι πολύ καλός παίκτης και γκολτζής, αλλά στο τελευταίο παιχνίδι που ξεκίνησε βασικός, δεν είχε καμιά βοήθεια από το κέντρο».
-Μιλήσαμε για ξένους παίκτες… Οι ξένοι τεχνικοί βοηθούν το ποδόσφαιρό μας;
«Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις και σε τεχνικούς όπως ο Αμόρ της Αδελαΐδας, ναι, βοηθούν. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο Αμόρ. Η φιλοσοφία του, το παρελθόν του στην Μπαρτσελόνα, στην εθνική Ισπανίας. Τέτοιοι προπονητές, ναι, αφήνουν το στίγμα τους και βοηθούν».
-Έχεις σταματήσει το ποδόσφαιρο, αλλά πάντα γύρω από μια μπάλα θα σε βρει κανείς. Τι είναι για σένα το ποδόσφαιρο;
«Είναι μεγάλη υπόθεση για να το αναλύσουμε… Είναι «θρησκεία», είναι τα πάντα! Αντέχω ακόμη και παίζω σε αγώνες παλαιμάχων με φιλανθρωπικό πάντα χαρακτήρα. Και να εκφράσω εδώ και ένα παράπονο. Με ενοχλεί το γεγονός ότι η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία δεν χρησιμοποιεί παλαιούς και καταξιωμένους διεθνείς ποδοσφαιριστές».
ΣΤΗΝ παρέα προστέθηκε σε λίγο και ο Λες Μάρεϊ, μόνιμος θαμώνας του Cafe Cosmopolitan…
Η κουβέντα συνεχίζεται και μιλάμε για ποδόσφαιρο, περισσότερο ποδόσφαιρο…
Για την «θρησκεία» μας!…
