ΤΟ περασμένο Σαββατοκύριακο, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, η αγορά του South Melbourne, οργάνωσε ένα Φεστιβάλ για τα μύδια και την τζαζ…
ΤΩΡΑ, αν με ρωτήσετε τι σχέση έχουν τα μύδια με την τζαζ, θα σας απαντήσω ότι δεν ξέρω ούτε και κατάλαβα, παρά το γεγονός ότι είχα πάει και πέρυσι…
ΥΠΟΘΕΤΩ, όμως, ότι έχουν την ίδια σχέση που έχουν και τα σουβλάκια (με καλαμάκι ή πίτα…) με τον ελληνικό πολιτισμό…
ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ, η αγορά, να ήθελε να προσελκύσει περισσότερο κόσμο και συνδύασε την τζαζ με «δόλωμα» τα μύδια, για να «τσιμπήσουν» οι ενδιαφερόμενοι…
ΕΚΑΝΑΝ δηλαδή και αυτοί ό,τι κάνουν και άλλα Φεστιβάλ, προσθέτοντας τη δική τους «συνταγή» που, απ’ ό,τι φάνηκε, δούλεψε…
ΜΙΑΣ λοιπόν και την περασμένη Κυριακή δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω και επειδή μου αρέσει και η τζαζ και τα μύδια, πήγα και επ’ ευκαιρία αγόρασα και λίγα φρούτα…
ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ τον τρόπο που κινείτο και χάζευε το πλήθος, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι για τον ίδιο ακριβώς λόγο είχαν έλθει και οι περισσότεροι επισκέπτες: επειδή δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν…
ΣΤΟ δίωρο που παραμείναμε εκεί, έκανα και κάνα-δυo άλλες επισημάνσεις: πρώτον, ελάχιστοι ενδιαφέρονταν ή πήγαν να ακούσουν μουσική, αφού στην καλύτερη περίπτωση πέντε-έξι άτομα -από τους εκατοντάδες που βολτάριζαν- κάθονταν μπρος στην εξέδρα των μουσικών για να ακούσουν…
ΠΑΡΑ το γεγονός ότι το συγκρότημα ήταν καλό, οι περισσότεροι προσπερνούσαν αδιάφορα και συνέχιζαν βαριεστημένα τη βόλτα τους, μέχρι να σκοτώσουν τον χρόνο τους…
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, ένας επίσης μεγάλος αριθμός επισκεπτών -κυρίως, οι νεότεροι στην ηλικία-, περπατούσαν αργά, χαζεύοντας αποκλειστικά στις οθόνες των κινητών τους…
ΑΥΤΟΥΣ δεν τους ενδιέφερε ούτε η τζαζ ούτε τα μύδια, αν και τα τελευταία τα πήγαν πολύ καλύτερα, κλέβοντας ολοκληρωτικά την παράσταση από τους μουσικούς…
ΣΤΗΝ ερώτηση γιατί δεν κάθονταν στο σαλόνι του σπιτιού τους να χαζέψουν με την ησυχία τους στα κινητά τους, η μόνη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι τα υπαίθρια Φεστιβάλ τους παρέχουν καλύτερο background για να βγάζουν σέλφι…
ΑΣΕ που μπορούν να ποστάρουν «ζωντανά» και τις φωτογραφίες που βγάζουν για να δείξουν στους… φίλους τους στο facebook, ότι είχαν πάει σε ένα ωραίο Φεστιβάλ Τζαζ και έφαγαν φρέσκα μύδια…
ΟΠΩΣ και να το κάνουμε, δεν είναι το ίδιο πράγμα το να «βγαίνεις» με το να κάθεσαι σπίτι και να επικοινωνείς με τους φίλους σου από τον καναπέ…
ΤΟ πρώτο έχει να κάνει με το ότι είσαι άτομο με ενδιαφέροντα και δίψα για ζωή και το δεύτερο ότι είσαι παραίτηση και βαρεμάρα…
ΤΟ «βγαίνω έξω» ή, τέλος πάντων, σου στέλνω το πιο κάτω μήνυμα (μετά φωτογραφίας…) από ένα Φεστιβάλ, συνδέεται με ενδιαφέροντα, με δραστηριότητες, με καλλιτεχνικά και άλλα happenings και με το ότι δεν είσαι στο σπίτι…
ΤΗ βαρεμάρα του σπιτιού και τη… θαλπωρή του καναπέ, προσπαθούν να αποφύγουν όλοι, προκειμένου να «χτίσουν» το προφίλ τους…
ΠΩΣ να πεις στους φίλους σου ότι τα έχεις βαρεθεί όλα -συμπεριλαμβανομένων και των… Φεστιβάλ- και γουστάρεις περισσότερο να την αράζεις στον καναπέ σου και να κάνεις αυτό που από παιδί ονειρευόσουν, να μην κάνεις τίποτα…
ΔΕΝ λέγονται αυτά τα πράγματα. Μέχρι και εγώ, που ομολογώ δημόσια τη λατρεία μου στον καναπέ και τη βαρεμάρα, έχω ενοχές…
ΕΝΤΑΞΕΙ, κάνω πού και πού διακοπές, να διαβάσω καμιά ραψωδία της «Ιλιάδας» και κανένα βιβλίο, αλλά από τον καναπέ δεν απομακρύνομαι…
ΟΛΑ αυτά, δηλαδή τα ενδιαφέροντά μας και τη βαρεμάρα μας τη γνωρίζουν οι οργανωτές των διαφόρων Φεστιβάλ -που συνεχώς πληθαίνουν- γι’ αυτό και σπάνε το κεφάλι τους να επινοήσουν… δράσεις και happening που θα προσελκύσουν περισσότερο κόσμο…
ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, δεν ενδιαφέρονται ούτε για την ποιότητα των εκδηλώσεων και του φαγητού που προσφέρουν ούτε τι θα αφήσει πίσω του το Φεστιβάλ και τα «δρώμενα»…
ΤΟ μόνο που τους ενδιαφέρει και μετρούν είναι ο αριθμός των ατόμων που θα το επισκεφθούν. Και αν ο αριθμός είναι μεγάλος, τότε, σημαίνει ότι σημείωσε και μεγάλη επιτυχία…
ΑΣΧΕΤΟ αν όλοι αυτοί που το επισκέφθηκαν την επόμενη μέρα δεν θα θυμούνται ούτε τι είδαν ούτε τι άκουσαν…
ΣΤΗ συνέχεια θα αναδημοσιεύσω αποσπάσματα σχετικού άρθρου, που έφερε τον τίτλο «Εξωστρέφεια, μια νέα δεισιδαιμονία»…
ΤΟ έγραψε πριν από δέκα μέρες ο συμπατριώτης μας συγγραφέας Σταύρος Ζουμπουλάκης, στην αθηναϊκή εφημερίδα «Καθημερινή». Να πώς έχει και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:
«ΣΤΗ συζήτηση που γίνεται στις εφημερίδες και σε όλα εν γένει τα μέσα ενημέρωσης για τα πολιτιστικά ιδρύματα και τους πολιτιστικούς θεσμούς της χώρας –οι πρόσφατες αφορμές ήταν πολλές–, για τον ρόλο και το έργο τους, δύο λέξεις κυριαρχούν: εσωστρέφεια και εξωστρέφεια.
Η πρώτη συνεπάγεται την καταδίκη στο πυρ το εξώτερον του ιδρύματος και των ανθρώπων του, η δεύτερη συνιστά τον ύψιστο έπαινο.
ΠΩΣ διαπιστώνονται και η μία και η άλλη; Στατιστικά προφανώς: πόσοι συμμετείχαν στις δραστηριότητες του τάδε ή του δείνα ιδρύματος, πόσοι διάβηκαν το κατώφλι του, πόσοι επισκέφθηκαν την ιστοσελίδα του, πόσος λόγος έγινε στον Τύπο για τις δραστηριότητές τους.
ΤΗΝ ισχύ αυτού του αντιθετικού ζεύγους τη γνωρίζουν και όσοι διεκδικούν διευθυντικές θέσεις στα εν λόγω ιδρύματα και θεσμούς, γι’ αυτό και φροντίζουν, πάνω από όλα, να πείσουν ότι αυτοί εγγυώνται καλύτερα από κάθε άλλον τούτη την περίφημη εξωστρέφεια.
ΕΠΕΙΔΗ η άποψή μου προκαταβάλλεται στον τίτλο ήδη αυτού του σημειώματος, θα προσπαθήσω παρακάτω να την εξηγήσω παραδειγματικά.
ΤΙ σημαίνει, αίφνης, εξωστρέφεια για μια Εθνική Βιβλιοθήκη; Σημαίνει, απλούστατα, να την επισκεφθούν μερικές χιλιάδες άνθρωποι παραπάνω, αδιάφορο τι είναι αυτό που θα κάνουν εκεί και αν θα μπορούσαν να το κάνουν και οπουδήποτε αλλού.
ΑΣ διοργανώσουμε λοιπόν έξυπνες καμπάνιες, events και happenings, για να έρθει ο κόσμος, να έρθουν κυρίως οι νέοι και τα παιδιά.
ΜΙΑΣ, λοιπόν, που όλη μέρα και όλη νύχτα στην τηλεόραση μαγειρεύουν, ας προγραμματίσει, λέω, και η Εθνική Βιβλιοθήκη μια ημέρα μαγειρικής και ας καλέσει τα παιδιά να μαγειρέψουν, για να τη γνωρίσουν και να αναδείξει και εκείνη τη συλλογή της με βιβλία μαγειρικής.
ΜΙΑ Εθνική Βιβλιοθήκη, αγαπητοί της εξωστρέφειας, κρίνεται και αξιολογείται για το αν και πώς αποθησαυρίζει και καταγράφει την εθνική παραγωγή, για τον πλούτο των συλλογών της, για την εξυπηρέτηση των χρηστών της.
ΓΙΑ το αν επιτελεί και προσφέρει στις άλλες μικρότερες βιβλιοθήκες το έργο υποδομής με το οποίο είναι επιφορτισμένη, και για πολλά άλλα.
ΩΣ προς το κοινό, μια Εθνική Βιβλιοθήκη, όπως και κάθε άλλη μεγάλη βιβλιοθήκη, κρίνεται πρωτίστως από το πόσα βιβλία γράφτηκαν και πόσες έρευνες προχώρησαν που δεν θα μπορούσαν ποτέ να είχαν γίνει χωρίς τα τεκμήριά της.
ΤΑ μουσεία είναι σήμερα διεθνώς οι πρωταθλητές της ιδεολογίας της εξωστρέφειας. Εκδηλώσεις άσχετες με το περιεχόμενο και την αποστολή του κάθε μουσείου αρκεί να προσελκύεται κόσμος.
ΕΤΣΙ ένα Βυζαντινό Μουσείο, λόγου χάριν, αντί να συλλέγει, να συντηρεί, να μελετάει και να αναδεικνύει τη σημασία της μεγάλης αυτής τέχνης, ας κάνει καλύτερα εκθέσεις του Άντι Γουόρχολ, συναυλίες ροκ, εκθέσεις φωτογραφίας, ημερίδες και συνέδρια για την πατατοκαλλιέργεια.
ΚΑΙ επειδή δεν φτάνουν οι ημέρες για να χωρέσουν την ανθρώπινη επιπολαιότητα, ας επεκταθούμε και στις νύχτες: sleepover, λοιπόν, και υπνόσακοι και πυτζάμες και οδοντόβουρτσες.
ΟΛΟ αυτό το πνεύμα που συμπυκνώνεται στη μαγική λέξη εξωστρέφεια οδηγεί στην ελαφρότητα και πολύ συχνά στη γελοιότητα. Σιγά-σιγά θα δούμε και cheerleaders στις εκδηλώσεις των πολιτιστικών ιδρυμάτων.
Η εξωστρέφεια είναι συνώνυμη, τις περισσότερες φορές, ενός χυδαίου πολιτιστικού λαϊκισμού».
