Αυτήν τη στιγμή, όλα τα βλέμματα της αυστραλιανής πολιτικής σκηνής είναι στραμμένα στον Τομ Κουτσαντώνη. Ο άνθρωπος της ημέρας έχει αναλάβει ένα τεράστιο έργο, με την διπλή ιδιότητα του ανθρώπου που κατέχει δύο κρίσιμα χαρτοφυλάκια στην κυβέρνηση της Νότιας Αυστραλίας: αυτό των οικονομικών και αυτό της ενέργειας.
Το έργο του είναι να υλοποιήσει το τολμηρό σχέδιο ύψους 550 εκατομμυρίων δολαρίων για την κατασκευή μίας εργοστασιακής μονάδας συσσώρευσης ενέργειας, καθώς και ενός εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρισμού που θα χρησιμοποιεί φυσικό αέριο. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο σχέδιο, το οποίο ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της Νότιας Αυστραλίας, στοχεύοντας στην κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της πολιτείας, την δημιουργία εκατοντάδων θέσεων εργασίας και την προσέλκυση επενδύσεων. Και μπορεί ο ομογενής θησαυροφύλακας να επιμένει ότι πρόκειται για «ευτυχή σύμπτωση», όμως η εξαγγελία ήρθε μέρες αφότου ο Elon Musk, ο πρωτοπόρος δισεκατομμυριούχος φιλανθρω-καπιταλιστής που σέρνει τον χορό της καινοτομίας παγκοσμίως μέσω των δραστηριοτήτων της εταιρίας ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla, υποσχέθηκε (μέσω του λογαριασμού του στο Twitter) ότι η εταιρία του είναι σε θέση να παραδώσει μέσα σε εκατό μέρες μία μονάδα συσσώρευσης ενέργειας 100-300MWh, ικανή να καλύψει τις ανάγκες της Νότιας Αυστραλίας, αν η πολιτεία του αναθέσει το έργο.
Ο συγχρονισμός είναι κρίσιμος σε τέτοιες υποθέσεις και σ’ αυτήν την περίπτωση, ο συγχρονισμός ήταν εις βάρος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, η οποία αιφνιδιάστηκε από την εξαγγελία η οποία εμφανίστηκε ως εκ τούτου ως ασθμαίνουσα πίσω από τις εξελίξεις, παγιδευμένη στην αναποφασιστικότητα και την εμμονική της προσήλωση στα συμφέροντα των βιομηχανικών δεινοσαύρων, που επιμένουν στον ρυπογόνο άνθρακα.
Με μία κίνηση ματ, η Νότια Αυστραλία ξεγύμνωσε την κυβέρνηση Turnbull, δείχνοντας πόσο μεγάλη είναι η έλλειψη οράματος και τόλμης για την αντιμετώπιση των καίριων ενεργειακών ζητημάτων και αναγκάζοντάς την έτσι να προχωρήσει σε μία δική της φιλόδοξη εξαγγελία. Την επένδυση 2 δισ. δολαρίων για την επέκταση της Υδροηλεκτρικής μονάδας στα Snowy Mountains που θα αυξήσει την παραγωγή ενέργειας κατά 50%, προσθέτοντας 2.000 MW στα ήδη 4.100 που παράγονται τώρα, ενέργεια ικανή να τροφοδοτήσει 500 χιλιάδες νοικοκυριά. Το νέο σχέδιο θα περιλαμβάνει την κατασκευή σηράγγων και την εγκατάσταση στροβίλων που θα μεταφέρουν το νερό τις ώρες εκτός αιχμής, ώστε να παράγεται ενέργεια όταν υπάρχουν αυξημένες ανάγκες.
Ο βαθμός του αιφνιδιασμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ήταν έκδηλος την Πέμπτη, στην συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Josh Fydenberg, στην οποία αιφνιδιάστηκε ακόμη περισσότερο, όταν ο πρέμιερ της Νότιας Αυστραλίας τον ταπείνωσε δημοσίως, λέγοντας: «Είναι λίγο ενοχλητικό να βρίσκομαι εδώ, δίπλα σε έναν άνθρωπο που μαζί με τον πρωθυπουργό του κακολογούσε την Νότια Αυστραλία με κάθε αφορμή επί έξι μήνες ο οποίος τώρα θέλει να συνεργαστούμε». Ήταν μία στιγμή εκδίκησης από έναν πολιτικό που δικαίωσε την φήμη του σκληρού που τον συνοδεύει και ο οποίος την περασμένη εβδομάδα παρέδωσε μαθήματα ηγεσίας στην Καμπέρα.
Δεν είναι μόνος του σ’ αυτό. Στη Βικτώρια, ο Daniel Andrews πολιτεύεται εδώ και καιρό με τον ίδιο τρόπο, καλύπτοντας τα κενά πολιτικής που αφήνει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Μία εβδομάδα μόλις πριν από την ενεργειακή εξαγγελία της Νότιας Αυστραλίας, το Κοινοβούλιο της Βικτώριας πέρασε νομοθεσία που απαγορεύει δια παντός την επικίνδυνη μέθοδο της εξόρυξης αερίου διά υδραυλικής ρωγμάτωσης (fracking).
Σε μία εποχή που η ανάγκη για ‘καθαρή’ ενέργεια γίνεται επιτακτική, τέτοιες πολιτικές αποφάσεις δείχνουν τον δρόμο, ανακουφίζοντας τις απειλούμενες αγροτικές κοινωνίες καθώς και όλους εκείνους που ανησυχούν για τις καταστροφικές επιπτώσεις του fracking στο περιβάλλον. Αλλά αυτό δεν ήταν το πρώτο περιστατικό όπου ο πρωθυπουργός της Βικτώριας έδειξε προθυμία να ενεργήσει αποφασιστικά και προοδευτικά, ενθαρρύνοντας την καινοτομία έναντι της προσήλωσης στην συντήρηση. Το ίδιο έκανε όταν θέσπισε νόμο που επιτρέπει την καλλιέργεια κάνναβης για θεραπευτικούς σκοπούς, προσελκύοντας επενδύσεις, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και αναδεικνύοντας την Βικτώρια ως ηγετική δύναμη στον τομέα της επιστημονικής έρευνας. Εξάλλου, την περίοδο που το κυβερνών κόμμα πάσχιζε να αποφασίσει πώς θα προσεγγίσει το ζήτημα της ισότητας στον γάμο και του σχετικού δημοψηφίσματος, η Βουλή της Βικτώριας νομοθετούσε υπέρ της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.
Όταν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απενεργοποιούσε το πρόγραμμα Safe Schools για την καταπολέμηση του σχολικού εκφοβισμού, η κυβέρνηση Andrews δεσμεύτηκε να το εφαρμόσει με δική της δαπάνη, διδάσκοντας στους μαθητές τα ωφέλη της αποδοχής και της συμμετοχικότητας.
Το ίδιο υπόσχεται να κάνει τώρα, με το ζήτημα των υπερωριακών αμοιβών το Σαββατοκύριακο, τις οποίες σκοπεύει να προστατεύσει, υποστηρίζοντας έμπρακτα τον κλάδο των υπαλλήλων στην εστίαση και την λιανική πώληση, οι οποίοι αποτελούν ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού μιας πολιτείας, η οικονομία της οποίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτές τις δραστηριότητες. Και επιπλέον, παρουσίασε πρόσφατα ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο σχέδιο απάντησης στην στεγαστική κρίση που απειλεί την χώρα – κι έχει γίνει αισθητή στην νέα γενιά, δημιουργώντας κίνητρα για την αγορά σπιτιών.
Όλες αυτές είναι αποφασιστικές κινήσεις για την εφαρμογή μιας πολιτικής με το μάτι στο μέλλον και την ενίσχυση του κοινωνικού ιστού.
Μπορεί κανείς να έχει αντιρρήσεις για πολλές από αυτές. Σίγουρα δεν θα έχουν όλες τα επιθυμητά αποτελέσματα – το στεγαστικό πρόβλημα, για παράδειγμα, θα λυθεί όταν πέσουν οι τιμές των ακινήτων κι αυτό δεν εξαρτάται από τον φόρο χαρτοσήμου. Η ίδια η κυβέρνηση Andrews έχει να αντιμετωπίσει αντιδράσεις για τα έργα που αναλάβει στην υποδομή του σιδηροδρομικού και του οδικού δικτύου, καθώς και πολλά μικρά σκάνδαλα – μπορεί να κριθεί, δηλαδή, από την μικροπολιτική και όχι από τις μεγάλες εξαγγελίες. Και για να επιστρέψουμε στην Νότια Αυστραλία, η πολιτική που εξήγγειλε η κυβέρνηση Weatherill δεν είναι και τόσο ‘πράσινη’, καθώς περιλαμβάνει έργα αερίου. Αλλά αυτό είναι η πολιτική, δεν προχωρά τίποτε χωρίς συμβιβασμούς. Αυτό όμως που είδαμε σ’ αυτές τις πολιτείες, όπως άλλωστε και στην Δυτική Αυστραλία, όπου ο Mark McGowan πήρε το ‘πράσινο φως’ από τους ψηφοφόρους για να εκπονήσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα δημοσίων μεταφορών, είναι ότι σε εποχές ρευστότητας, αυτό που κυρίως έχουμε ανάγκη είναι αποφασιστική ηγεσία που να δείξει τον δρόμο, να αναλάβει ευθύνες και να αψηφήσει το πολιτικό κόστος.
Η Καμπέρα θα πρέπει να δει τι κάνουν οι πρέμιερ και να κρατά σημειώσεις.
