ΜΕΡΙΚΕΣ φορές, οι άνθρωποι αποδεικνύονται ανώτεροι των περιστάσεων. Και μερικές φορές, όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει, αιφνιδιαζόμαστε. Για παράδειγμα, κανείς δεν περίμενε ότι ο Scott Morrison θα ξεπερνούσε τα ιδεολογικά φράγματα του κομματικού συστήματος και θα κατέθετε στην Βουλή έναν προϋπολογισμό σχεδιασμένο για να λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας. Και σίγουρα δεν περιμέναμε ότι ο ομοσπονδιακός θησαυροφύλακας θα παρουσίαζε αυτόν τον προϋπολογισμό, όχι με νούμερα και σχεδιαγράμματα, αλλά μέσα από την αφήγηση μίας προσωπικής ιστορίας.
Στην καθιερωμένη ομιλία / συνέντευξη Τύπου στο National Press Club, ο υπουργός Οικονομικών αιτιολόγησε την απόφασή του να αυξήσει την εισφορά των φορολογουμένων προς το Medicare, περιγράφοντας την ιστορία του γαμπρού του, του πρώην πυροσβέστη Garry Warren, ο οποίος ήταν παρών στην εκδήλωση και ο οποίος επί μακρόν αντιμετωπίζει μία ιδιαίτερα επιθετική μορφή σκλήρυνσης κατά πλάκας. Ήταν από αίσθημα καθήκοντος απέναντί του, εξήγησε, που τον έκανε να αποφασίσει την πλήρη χρηματοδότηση του Εθνικού Σχεδίου Ασφαλείας Ατόμων με Αναπηρία (National Disability Insurance Scheme -NDIS ), πάση θυσία, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε να εγκαταλείψει το συντηρητικό δόγμα της μείωσης της φορολογίας και να κάνει αυτό ακριβώς που έκανε το Εργατικό Κόμμα, όταν η κυβέρνηση Gillard δημιούργησε το NDIS – να αυξήσει την εισφορά.
Είναι μία δαπάνη που αξίζει πραγματικά τον κόπο. Γιατί το NDIS είναι ένα ασφαλιστικό πρόγραμμα μοναδικό στον κόσμο, το οποίο παρέχει στους ανθρώπους με αναπηρία την δυνατότητα της επιλογής να χρησιμοποιήσουν την δημόσια χρηματοδότηση σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες και τις επιθυμίες τους, αντί να προσαρμοστούν σε ό,τι το σύστημα προβλέπει ως ‘αρμόζον’ για κάθε αναπηρία. Είναι ένα σχέδιο που προσφέρει υπηρεσίες προσαρμοσμένες σε κάθε ένα από τα άτομα ξεχωριστά, επιτρέποντάς τους όχι μόνο να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, αλλά να ευημερήσουν, να προοδεύσουν και να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο το ότι η ακαδημαϊκή κοινότητα συχνά αναφέρεται στο NDIS ως ένα ριζοσπαστικό σύστημα, παραλληλίζοντάς το με το Medicare, το οποίο επίσης ήταν πρωτοποριακό σύστημα, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε και προβλέποντας ότι θα έχει την ίδια επίδραση στην μελλοντική διαμόρφωση της αυστραλιανής κοινωνίας, όπως είχε το σύστημα υγείας που θαυμάζουν σήμερα όλα τα κράτη του κόσμου. Γι’ αυτό και μόνο, παρά την επιβάρυνση που θα φέρει στους φορολογούμενους, η χρηματοδότηση του NDIS είναι πολύ σημαντική. Ο Scott Morrison το καταλαβαίνει αυτό. Γι’ αυτό και ο προϋπολογισμός που κατέθεσε διασφαλίζει την πλήρη χρηματοδότησή του με 9,1 δισ. δολάρια, ενώ η αύξηση κατά 0,5% της εισφοράς Medicare θα κλείσει σε μία δεκαετία την «τρύπα» των 55,7 δισ. δολαρίων του Ταμείου.
«Δεν μπορώ να πω όχι στον Gary και τους 500 χιλιάδες Αυστραλούς που το περιμένουν και βασίζονται σ’ αυτό» είπε. Η στάση του αυτή είναι μία έμπρακτη απόδειξη της σημασίας που έχει η συμπόνοια στην πολιτική. Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι που ασκούν εξουσία συμπονούν και καταλαβαίνουν τις δυσκολίες που περνούν οι άλλοι άνθρωποι. Επειδή ο θησαυροφύλακας έτυχε να έχει στο άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον έναν άνθρωπο με αναπηρία, κατάφερε να εξασφαλίσει την χρηματοδότηση μίας εθνικής πολιτικής που είναι βέβαιο ότι θα κάνει την Αυστραλία ένα διεθνές παράδειγμα του πώς αντιμετωπίζονται οι ανάγκες της κοινωνίας.
Ποιος ξέρει τι θα είχε γίνει, αν υπήρχε κάποιος τρόπος να μπει στη θέση και των νέων ανθρώπων που προσπαθούν να μπουν στην αγορά εργασίας, να ξεπληρώσουν τα σπουδαστικά δάνεια που ονειρεύονται, να κάνουν οικογένεια και να αγοράσουν ένα σπίτι…
