Οι κριτικές στο tripadvisor είναι ενθουσιώδεις. Το The Captain’s Table,το ταβερνάκι στην άκρη του γραφικού λιμανιού του Μολύβου συγκεντρώνει 4,5 αστεράκια στα 5. Διατρέχοντας τις κριτικές, δεν λείπει ο γκρινιάρης της παρέας: “Μοιάζει να ενδιαφέρονται περισσότερο για τους μετανάστες από τους τουρίστες” έγραφε ο χρήστης από το Ηνωμένο Βασίλειο.

“Ε, καλά τα έχουμε ακούσει όλα” λέει η Μελίντα ΜακΡόστι, η ιδιοκτήτρια και μαγείρισσα του εστιατορίου, συνεχίζοντας -όπως φαινόταν από τους ήχους που δραπέτευαν στο τηλέφωνο- να ψιλοκόβει, να σοτάρει, να αναδεύει. Στις 2 το μεσημέρι, η κουζίνα είναι στις φούριες της. “Ναι υπήρξαν κάποιοι που μας είπαν ότι δεν θέλουν να κάθονται να τρώνε και να βλέπουν ταλαιπωρημένους πρόσφυγες, δίπλα, στο λιμάνι. Πάντα θα υπάρχουν αυτοί που σε υποστηρίζουν, και αυτοί που είναι αντίθετοι”. Το βέβαιο είναι ότι η απόφασή της να συνδράμει στην ανακούφιση των προσφύγων δεν υπήρξε χωρίς κόστος.

Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε ότι η Μελίντα ΜακΡόστι από την Ελλάδα (είναι από την Αυστραλία αλλά ζει στην Ελλάδα από το 1972 και την ηλικία των επτά ετών), βρίσκεται ανάμεσα στους δέκα επικρατέστερους για το Basque Culinary World Prize, μια από τις υψηλότερες διακρίσεις στο χώρο της γαστρονομίας, καθώς απονέμεται στους σεφ που με τη δουλειά τους βελτιώνουν την κοινωνία. Η Μελίντα διακρίθηκε ανάμεσα σε 110 σεφ από 30 χώρες, ενώ ο νικητής θα αναδειχθεί από επιτροπή που απαρτίζουν ορισμένοι από τους πιο επιδραστικούς σεφ στον κόσμο (Gastón Acurio, Michael Bras, Dominique Crenn, Yoshihiro Narisawa, Enrique Olvera, Joan Roca). Το βραβείο συνοδεύεται από έπαθλο 100.000 ευρώ για την ενίσχυση φορέα επιλογής του νικητή, ο οποίος θα ανακοινωθεί στις 18 Ιουλίου στην Πόλη του Μεξικού. Η Μελίντα έμαθε για την ύπαρξη του θεσμού με την ευκαιρία της υποψηφιότητάς της. “Μακάρι να κερδίσουμε αλλά υπάρχουν τόσοι καλοί σεφ στους δέκα που κάνουν φανταστικά πράγματα. Πάντως, αν κερδίσω θα ενισχύσω τον Αστερία – Starfish Foundation, το ίδρυμα που έχουμε φτιάξει, να συνεχίσει το ανθρωπιστικό του έργο στη Λέσβο”. Όπως λέει, μόνο η σίτιση των 800 προσφύγων του ανοιχτού Κέντρου Φιλοξενίας στο Καρά Τεπέ την περίοδο του Ραμαζανιού έφτασε τις 7.000 ευρώ.

Θυμάται πολύ καλά πώς ξεκίνησε η εμπλοκή της στο προσφυγικό. “Το Νοέμβρη του ’14 με πήρε τηλέφωνο το Λιμεναρχείο και μου ζήτησε βοήθεια, “έχουμε εδώ κόσμο βρεγμένο”. Ήξεραν ότι από κάτι παζάρια, είχα κάποια ρούχα σπίτι μου. Αυτό ήταν. Από τότε με έπαιρναν τηλέφωνο τακτικά επειδή το μαγαζί μου είναι δίπλα στο λιμάνι. Αρχίσαμε να προσφέρουμε τσάι και φαγητό στους ανθρώπους αλλά πολύ γρήγορα η κατάσταση ξέφυγε εδώ. Όταν ήρθαν οι τουρίστες, το Μάιο του ΄15, άρχισαν να μας βοηθούν. Έδιναν χρήματα στα μίνι μάρκετ για να προμηθευόμαστε τρόφιμα και νοικιάσανε και χώρο εδώ κοντά για να φιλοξενηθεί ο κόσμος. Έφταναν τότε 200-300 άτομα την ημέρα”. Όταν η κατάσταση στο λιμάνι είχε φτάσει στο απροχώρητο, η Μελίντα και οι εθελοντές έστησαν το camp Oxy, το Σεπτέμβριο του ’15, έξω από το χωριό. Από ένα food truck, που είχαν εγκαταστήσει εκεί, πρόσφεραν καθημερινά ζεστό φαγητό. “Πολλοί έπρεπε να μείνουν τρεις μέρες στο Μόλυβο, είχαν παιδιά, μωρά, έπρεπε κάπου να κοιμηθούν”. Από το καμπ πέρασαν συνολικά 130.000 άνθρωποι, που έφαγαν, κοιμήθηκαν, βρήκαν υποστήριξη. “Από το χωριό, τουλάχιστον από τότε που αρχίσαμε να κρατάμε καταστάσεις, έχουν περάσει πάνω από 200.000 άτομα. Μόνο από το Μόλυβο”. Η διαχείριση ήταν αδύνατη χωρίς βοήθεια. Τον Οκτώβριο δημιούργησαν το Αστερίας-Starfish Foundation προκειμένου να προσελκύσουν δωρεές από το εξωτερικό. Όταν οι ροές κόπασαν στο βόρειο τμήμα, το καμπ έκλεισε, αλλά το ίδρυμα και η ομάδα διατηρήθηκαν βοηθώντας στα υπόλοιπα καμπ του νησιού. Η Μελίντα έχει μετρήσει πάνω από 1.500 εθελοντές από όλο τον κόσμο που έχουν βοηθήσει την προσπάθεια.

Για την επιχείρησή της, την οποία λειτουργεί με τον σύζυγό της Θεόδωρο Κοσμέτο, τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια ήταν δύσκολα. “Δυστυχώς κυκλοφορούσαν μόνο άσχημες φωτογραφίες από το Μόλυβο, ενώ η κατάσταση ήταν διαφορετική” λέει. Το προηγούμενο καλοκαίρι η κίνηση ήταν 80% κάτω. “Φέτος θα ανέβει λίγο λένε, αλλά ήρθε και ο σεισμός… Τι να πω, fingers crossed”.

*Πηγή: Καθημερινή.