Ας αρχίσουμε καταρρίπτοντας δύο-τρεις «μύθους». Τις πίτες της Ειρήνης «Irene’s Pastry» -που είμαι σίγουρη ότι πολλοί έχετε βάλει στο τραπέζι σας- δεν τις παρασκευάζει η κ. Ειρήνη, αλλά δύο κύριοι, ο Πίτερ Κάντης και ο Γιώργος Κώστας.
Οι πίτες της Ειρήνης δεν έρχονται από την Ελλάδα, όσο και αν πολλοί το νομίζουν, καθώς πληρούν τις γευστικές προϋποθέσεις μίας παραδοσιακής ελληνικής πίτας, αλλά παρασκευάζονται στη Μελβούρνη.
Ο Γιώργος και ο Πίτερ δεν είναι «χθεσινοί» στην αγορά τροφίμων της Μελβούρνης, έστω και αν οι πίτες τους κυκλοφορούν σε μπακάλικα και σούπερ μάρκετ για μόνο έξι χρόνια.
Με την κατάρριψη αυτών των μύθων άρχισε η κουβέντα μας με τους δύο πολύ καλούς μεταξύ τους φίλους και συνεργάτες που έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια να βάλουν την ελληνική παραδοσιακή πίτα σε χιλιάδες σπίτια συμπαροίκων και όχι μόνο.
Όταν πριν από 6 χρόνια και κάτι ο Γιώργος και ο Πίτερ άφησαν το delicatessen που διατηρούσαν στην περιοχή του Northcote της Μελβούρνης για να περάσουν από την λιανική πώληση στην παραγωγή τροφίμων βασίζονταν στο γεγονός ότι ήξεραν λίγο έως πολύ τι ήθελε ο πελάτης. Δεν περίμεναν, όμως, ότι μέσα στα πρώτα χρόνια της νέας τους επιχειρηματικής προσπάθειας θα αναγκάζονταν να αναθεωρήσουν όλα όσα γνώριζαν. Η ετοιμότητά και η ικανότητά τους να αναγνωρίσουν ότι η ευελιξία και η επιμονή σε συνάρτηση με ένα προϊόν στου οποίου την ποιότητα πίστευαν ακράδαντα και διαφύλαξαν με κάθε τρόπο, είναι ίσως ο λόγος που κατάφεραν να ξεπεράσουν τις τεράστιες δυσκολίες που συνάντησαν από τους πρώτους μήνες της νέας τους επιχειρηματικής προσπάθειας.
«Γνωρίζαμε και οι δύο την κ. Ειρήνη και το φύλλο της. Ήταν ένα πολύ καλό προϊόν και οι πελάτες μας στο delicatessen το γνώριζαν και το ζητούσαν. Γι’ αυτό όταν αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό με τον Πίτερ το να αγοράσουμε την μικρή επιχείρηση της κ. Ειρήνης που είχε ένα τόσο καλό προϊόν ακουγόταν ως καλή ιδέα» λέει ο Γιώργος.
«Νοικιάσαμε τις εγκαταστάσεις, στήσαμε ένα νέο εργαστήριο και αρχίσαμε την παραγωγή. Αλλά τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα. Το πελατολόγιο της Ειρήνης ήταν μικρό, τα έξοδα πολλά και εμείς πουλούσαμε φύλλο οπότε έπρεπε να πουλήσουμε πολλά, πάρα πολλά φύλλα για να τα καλύψουμε» συνεχίζει.
«Υπήρχαν μέρες που δουλεύαμε 15 ώρες τη μέρα. Εκείνα τα δύο χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Δουλεύαμε και δεν πληρωνόμαστε για να καλύψουμε τα έξοδα» συμπληρώνει ο Πίτερ.
ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΣΤΗΝ ΠΙΤΑ
Αν λοιπόν οι δύο ομογενείς συνέχιζαν έτσι ούτε η σπανακόπιτα, ούτε η τυρόπιτα, ούτε η κρεατόπιτα, ούτε η πρασόπιτα ούτε και η μπουγάτσα της εταιρίας «Irene’s Pastry» ούτε και η «Irene’s Pastry» θα υπήρχε σήμερα.
Δεν συνέχισαν, όμως, έτσι και άρχισαν να ακούν τους καταναλωτές τους.
«Όπως και τώρα, έτσι και τότε, πηγαίναμε σε σούπερ μάρκετ για να δοκιμάσει ο κόσμος το προϊόν μας. Αλλά εμείς φτιάχναμε φύλλα και δεν ήταν δυνατό να δώσουμε στον κόσμο ψητό φύλλο να φάει. Έτσι έκανα σπανακόπιτες και τυρόπιτες για την δοκιμή» λέει ο Πίτερ που είναι και ο μάγειρας του διδύμου και συνεχίζει.
«Ο κόσμος άρχισε τότε να μας ζητά την πίτα… ‘όχι δεν θέλουμε το φύλλο’ μου έλεγαν, ‘θέλουμε την πίτα. Την πουλάτε;’». Αυτή η αλλαγή μας έσωσε. Η Ειρήνη και το φύλλο της έγινε η βάση του προϊόντος που εμείς αναπτύξαμε». Έτσι τα τελευταία χρόνια η κατεψυγμένες πίτες της Ειρήνης βρίσκονται στα ψυγεία πολλών delicatessen και το μόνο που έχει να κάνει κάποιος προκειμένου να τις βάλει στο τραπέζι του είναι να τις ψήσει για 45 περίπου λεπτά.
Δεν σταμάτησαν όμως εκεί… «Είχαμε δει τα δύσκολα, τα πολύ δύσκολα και καταλάβαμε ότι για να επιβιώσουμε έπρεπε να αναπτυχθούμε αλλά με βάση κάποιο σχέδιο» λέει ο Γιώργος και ο Πίτερ συμπληρώνει… «Διαχωρίσαμε τους πελάτες μας σε εστιατόρια, καφέ και άλλους χώρους που αγόραζαν τα προϊόντα μας για catering και στα delicatessen και σούπερ μάρκετ που τα διαθέτουν στον καταναλωτή. Και έτσι συνεχίζουμε».
Σιγά-σιγά δεν έγιναν μόνο τα φύλλα πίτες αλλά και οι πίτες πολλές και άριστης ποιότητας.
Αν δεν τις έχετε δοκιμάσει που το θεωρώ λίγο δύσκολο, δοκιμάστε τες.
Η ισορροπημένη γεύση τους, τα αγνά τους υλικά, η εγγυημένη τους ποιότητα δεν είναι απλά λόγια ατάκτως ερριμμένα, είναι η αυτό που θα διαπιστώσετε με την πρώτη μπουκιά. Είναι αυτό που διαπιστώνουν δεκάδες χιλιάδες καταναλωτές που έχουν αναδείξει τις πίτες της Ειρήνης σε μία από τις βασικές διατροφικές του επιλογές.
Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή οι πίτες της Ειρήνης πάνε σε όλη σχεδόν την Αυστραλία και κάθε χρόνο καταφέρνουν να κερδίζουν όλο και περισσότερους πιστούς καταναλωτές δεν είναι τυχαίο.
Η μπουγάτσα της Ειρήνης
«Ποιότητα, ποιότητα, ποιότητα» μου λέει ο Πίτερ. «Ποιότητα στα υλικά μας, ποιότητα στον χώρο παραγωγής, ποιότητα ακόμα και στην επικοινωνία μας με τους πελάτες μας» προσθέτει.
«Η ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ»
Τάδε έφη Steve Jobs και τα λόγια του μεγάλου μυαλού της Apple, έχουν -ας μην κοροϊδευόμαστε-, επαναληφθεί από πολλούς σαν αναμασημένη τροφή. Το θέμα είναι κατά πόσο αυτά τα λόγια εφαρμόζονται. Γιατί αν δεν κουραστείς και δεν στύψεις το μυαλό για να τα κάνεις πράξη άσχετα από το αν φτιάχνεις πίτες, κινητά τηλέφωνα, αεροπλάνα ή καναπέδες, τότε είσαι καταδικασμένος να αποτύχεις.
Αυτό δεν ισχύει για τον Γιώργο και τον Πίτερ. «Την αξία της ανάπτυξης καινοτόμων ιδεών την καταλάβαμε πολύ νωρίς, όπως σου είπαμε» λέει ο Πίτερ.
«Αν κερδίσεις τον καταναλωτή, αν εμπιστευθεί το προϊόν σου γνωρίζεις ότι πάνω στην σχέση αυτή μπορείς να χτίσεις μία νέα ιδέα για ένα νέο προϊόν και πρέπει να το κάνεις γιατί διαφορετικά θα σε βαρεθεί. Τώρα αν αυτό το νέο προϊόν δημιουργηθεί με τις ίδιες προδιαγραφές ποιότητας δεν θα αργήσεις να δεις τους καρπούς της προσπάθειάς σου να αποδίδουν» καταλήγει ο Γιώργος.
Εν αναμονή λοιπόν νέων προϊόντων; Το βλέμμα και των δύο ομογενών όταν τους κάνω αυτήν την ερώτηση δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι πολύ σύντομα θα τα συναντήσουμε στα ράφια κάποιου σούπερ μάρκετ…
