ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ και όμως αληθινό…
-163.000 θεατές, παρακολούθησαν μέσα σε λίγες ημέρες, τα δυο παιχνίδια της Άρσεναλ στο Σιδνεϊ, με τους «ουρανί» πρωταθλητές και το Δυτικό Σίδνεϊ!
«ΑΡΣΕΝΑΛ είναι αυτή» θα μου πείτε, και «τραβάει κόσμο» και θα έχετε 100% δίκαιο…
Εκείνο, όμως, που κέντρισε το δικό μου ενδιαφέρον, είναι ότι υπάρχουν στην Αυστραλία π ο δ ο σ φ α ι ρ ό φ ι λ ο ι που μέσα σε λίγες ημέρες μπορούν να γεμίσουν ασφυκτικά, δύο φορές, το Ολυμπιακό μας Στάδιο.
Και λοιπόν;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτοί οι ποδοσφαιρόφιλοι δεν αγαπούν το εθνικό μας πρωτάθλημα, δεν νοιάζονται για τις ομάδες μας και είναι απλώς, οπαδοί και «κολλημένοι» με μια από τις κορυφαίες και πιο ιστορικές ομάδες του πλανήτη.
Την Άρσεναλ…
ΕΙΝΑΙ περιττό, λοιπόν, να προσθέσω ότι αυτοί οι 163.00 που πήγαν στα δύο παιχνίδια της Άρσεναλ, είναι εν δυνάμει και μέρος (θεατές) του εθνικού μας λιγκ.
Το θέμα είναι:
– ποιος θα τους… «βρει»;
– ποιος θα τους πείσει ότι ποδόσφαιρο σε πολιτειακό αλλά και εθνικό επίπεδο παίζεται -σχεδόν όλο το χρόνο- και στην Αυστραλία;
Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (FFA) είναι η λογική απάντηση…
Ναι, α λ λ ά…
Τεράστια η σημασία του αλλά, μια και η Ομοσπονδία έχει δείξει και αποδείξει πάμπολλες φορές, την αδυναμία και την ανυπαρξία της, να «επενδύσει»σε μεγάλα ποδοσφαιρικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα επί αυστραλιανού εδάφους, όπως η πρόσφατη αναμέτρηση της Αργεντινής με την Βραζιλία στο MCG, αλλά και τα δύο παιχνίδια της Άρσεναλ.
ΘΑ μου πείτε και πάλι ότι «πάει κόσμος στα παιχνίδια του εθνικού λιγκ».
Και, βέβαια, πηγαίνει…
– σταθερά 10.000 σε κάποιες ομάδες.
– κάτω από 10.000 σε άλλες.
– και μόνο σε μεγάλα, ιδιαίτερα τοπικά ντέρμπι, αυξάνεται εντυπωσιακά ο αριθμός φιλάθλων.
ΤΟ ζητούμενο;
Να… «βρούμε» και να πείσουμε τις 163.000 που πήγαν στα παιχνίδια της Άρσεναλ, αλλά και αυτούς που γέμισαν το MCG για το μεγάλο λάτιν ντέρμπι, να πάνε στα παιχνίδια του A-League…
ΜΟΝΟΝ τότε θα μιλάμε για πρόοδο αγαπητή FFA, γιατί όλα τα άλλα, είναι ένα ατέλειωτο «μπλα, μπλα, μπλα…, για φτηνή κατανάλωση!
ΔΙΑΒΑΖΩ συχνά σε αγγλόφωνα ΜΜΕ και sites, ότι ο Γερμανός Τόμας Μπρόιτς, πρώην πλέον σταρ του Μπρίσμπαν, είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στο εθνικό μας πρωτάθλημα.
Δηλαδή, στις δώδεκα σεζόν του νέου εθνικού λιγκ, με το 13ο να ξεκινάει την πρώτη εβδομάδα του Οκτώβρη.
ΚΑΛΟΣ παίκτης ο Μπρόιτς, δεν λέω.
Ο κορυφαίος όλων όμως;
Στο φετινό πρωτάθλημα, για παράδειγμα, αγωνίστηκαν οι Νίνκοβιτς (Σιδνεϊ ΦΚ), Κάστρο (Περθ), Μαρτίνεζ (Δυτικό Σίδνεϊ), παικταράδες με τα όλα τους και προσθέτοντας και τον Μπρόιτς, θα μοίραζα τους κορυφαίους στους…τέσσερις!
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ…
Εύχομαι, ο τίτλος του κορυφαίου που αποδίδουν στον Γερμανό οι αγγλόφωνοι συνάδελφοι, να αφορά το νέο εθνικό πρωτάθλημα, γιατί αν συμπεριλαμβάνουν και το προηγούμενο εθνικό πρωτάθλημα (NSL), τότε μιλάμε για… ιεροσυλία!!
ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ, πρώτου βαθμού, γιατί εκείνη την όμορφη, «ρομαντική» εποχή των ονειροπόλων προέδρων και παραγόντων, υπήρχαν κάτι παικταράδες τεράστιων μεγεθών.
ΕΤΣΙ, να διευκρινίζουμε για να αποφεύγουμε και συγκρίσεις ανόμοιων πραγμάτων…
ΠΑΝΩ που όλα ήταν θετικά και αισιόδοξα για τη δημιουργία της Β´ Εθνικής Κατηγορίας, εμφανίστηκαν κάποια «ύποπτα» δημοσιεύματα αγγλόφωνων ΜΜΕ, που αναφέρουν:
– θα αργήσει μερικά χρόνια η Β´ Εθνική.
– πολλά τα έξοδα για την Β´ Εθνική.
– ποιος θα πληρώσει τα έξοδα για την Β´ Εθνική;
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει ότι…
«Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, 40 μέρες κοσκινίζει…».
Κάτι σχετικό συμβαίνει και με όλη αυτή την ιστορία με την Β´ Εθνική.
ΤΟ ότι θα γίνει τελικά, δεν χωράει συζήτηση, ούτε και αμφισβήτηση.
Ας γίνει λοιπόν όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να το δούμε, να το ζήσουμε και να βγάλουμε και τα συμπεράσματά μας, για το «αν έπρεπε» ή «δεν έπρεπε» να γίνει…
ΚΑΙ επειδή τα σενάρια και τα σχέδια για το πώς θα γίνει και ποια μορφή θα έχει ένα πρωτάθλημα Β´ Εθνικής, δεν μιλάμε για «σταυρόλεξο για λίγους».
Σιγά-σιγά και με το μαλακό στην αρχή και βλέπουμε στη συνέχεια…
ΚΑΙ για να εκφράσω και μια προσωπική άποψη για το πώς φαντάζομαι την Β´ Εθνική…
Υπάρχει τώρα το εθνικό πρωτάθλημα NPL (National Premier League).
Οι νικήτριες ομάδες των Πολιτειών αγωνίζονται στη συνέχεια μεταξύ τους, για να έχουμε τελικά την πρωταθλήτρια NPL Αυστραλίας.
ΑΥΤΗ η ομάδα, λοιπόν, να δίνει αγώνα μπαράζ με την τελευταία ομάδα του A-League για άνοδο και υποβιβασμό, αντίστοιχα…
Τόσο απλό.
ΚΑΙ επειδή υπάρχουν και σενάρια αυτών που φοβούνται ότι θα «πέσει», για παράδειγμα, η Βίκτορι (απίθανο με βάση τα μέχρι σήμερα δεδομένα) και θα «ανέβουν» οι Αλβανοί του Ντάντενονγκ ή οι Σκοπιανοί, ή οτιδήποτε άλλο έθνικ, μιλάμε για «ιστορίες για αγρίους».
Για παραμύθια αυτών που δεν θέλουν πρόοδο του ποδοσφαίρου και βολεύονται με την άκρως αντιποδοσφαιρική (στο παρασκήνιο) νέα τάξη πραγμάτων…
ΦΕΥΓΟΥΝ κάποιοι ποδοσφαιριστές της Αυστραλίας για να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό, αλλά «πριν αλέκτωρ λαλήσει» επιστρέφουν στα πάτρια εδάφη, με τα όνειρά τους στοιβαγμένα σε κάποια γωνιά των αποσκευών τους.
ΔΕΝ έχω καμιά αντίρρηση με την απόφαση κάποιων παικτών να εγκαταλείψουν την Αυστραλία, αναζητώντας ένα καλύτερο ποδοσφαιρικό μέλλον σε Ευρώπη και Ασία.
Να το κάνουν, όμως, έχοντας εμπιστοσύνη στις δικές τους δυνάμεις και όχι στο «παραμύθιασμα» των διαφόρων μάνατζερ που έγιναν περισσότεροι από τους παίκτες…
ΤΗΝ ίδια στιγμή, αγγλόφωνο ΜΜΕ συστήνει ως παίκτες-marquee σε ομάδες του εθνικού λιγκ, τους Μίλιγκαν, Βίντοσιτς, ΜακΝτόναλντ και άλλους τρεις δικούς μας, που μου διαφεύγουν τα ονόματά τους.
Είναι όλοι τους παίκτες που αγωνίστηκαν στο εξωτερικό και τώρα, ή βρέθηκαν στα αζήτητα, ή νοστάλγησαν την πατρίδα.
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ με τα «μεταγραφικά»…
Στο Ισραήλ και στην ομάδα Maccabi Haifa, θα συνεχίσει -εκτός απροόπτου-, την καριέρα του ο Τζέιμς Τροΐσι.
Αν θυμάστε, είχα γράψει για τα προβλήματα διεθνών Αυστραλών με την Αγγλία και τη νέα νομοθεσία της Ομοσπονδίας της και, δυστυχώς για τον Τροΐσι, δικαιώθηκα…
Το καλό για τον διεθνή μέσο των Σοκκερούς είναι ότι πολύ κοντά στη νέα του έδρα, βρίσκεται η Καλαμάτα, πατρίδα της μητέρας του…
ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχει ο Ρότζερ Φέντερερ, γιατί με τα καμώματα των «δικών» μας (Κύργιος, Τόμιτς) είχα αρχίσει να αντιπαθώ το τένις…
Όγδοη νίκη στο Ουίμπλεντον, κορυφαίος σε τίτλους και ο καλύτερος, κατά την γνώμη πολλών, όλων των εποχών, ο συμπαθέστατος Ελβετός, απέδειξε ότι και στη σημερινή σάπια κοινωνία, υπάρχουν «μοντέλα» προς μίμηση.
Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν στον τενίστα και Άνθρωπο (είχα αναφερθεί παλιότερα στο τεράστιο φιλανθρωπικό του έργο στην Αφρική) Ρότζερ Φέντερερ.
Τον ε υ π α τ ρ ί δ η όχι μόνον του τένις, αλλά του παγκόσμιου αθλητισμού!
