Με το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων μεταναστών, της εποχής της μαζικής εισόδου στη χώρα, να βρίσκεται στην τρίτη ηλικία, τα προβλήματα που αναφύονται είναι πολλά και μας κοιτάζουν κατάματα.
Τα ιδρύματα που υπάρχουν σήμερα για την περίθαλψή τους, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι ελλιπή, το ίδιο και οι υπηρεσίες.
Η «Φροντίδα» διαθέτει σήμερα τέσσερα γηροκομεία σε τέσσερα σημεία–«κλειδιά» της Μελβούρνης: Clayton, Lower Templestowe, Thornbury και St. Albans. Επίσης, η Κοινότητα Κυπρίων Βορείων Προαστίων έχει δύο ιδρύματα, ένα στο Epping και ένα στο Ardeer.
Με τη «Βασιλειάδα» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής στο Fawkner, συμπληρώνεται ο αριθμός των ιδρυμάτων που διατίθενται στους ομογενείς οι οποίοι επιθυμούν να βρίσκονται σε ελληνικό περιβάλλον.
«Οι προσπάθειες που καταβάλλονται είναι τεράστιες και τα βήματα εντυπωσιακά, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες εκείνων οι οποίοι επιθυμούν να τύχουν περίθαλψης στα ιδρύματά μας. Αν είχα άλλα 200 κρεβάτια, θα τα γέμιζα αύριο το πρωϊ» τονίζει ο γενικός διευθύνων σύμβουλος της «Φροντίδας», Γιώργος Λεκάκης. «Δυστυχώς, όμως, όπως έχουν σήμερα οι κανονισμοί της Πολιτείας, είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να το επιτύχουμε. Εκείνο που απαιτείται είναι η απελευθέρωση του αριθμού των κλινών» εξηγεί ο ίδιος. Βασικές προϋποθέσεις είναι να υπάρχει το κατάλληλο οικόπεδο, η οικονομική κάλυψη και η οικοδομή να έχει ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια.
«Εμείς έχουμε δείξει ότι πληρούμε όλες τις προϋποθέσεις» προσθέτει ο κ. Λεκάκης.
Μιλά με ενθουσιασμό για την εκ θεμελίων ανακαίνιση των ιδρυμάτων στο Clayton, όπου από 103 θα υπάρχουν 150 κλίνες, ένα έργο το πρώτο στάδιο του οποίου θα ολοκληρωθεί τον ερχόμενο Οκτώβρη και το τρίτο το 2019.
«Πρόκειται για ένα γιγαντιαίο έργο, το οποίο στην ολοκλήρωσή του θα εξυπηρετεί πολύ περισσότερους τρόφιμους από ό,τι μέχρι τώρα. Θα είναι όλα γηριατρεία, ενώ η «Γαλήνη» θα είναι για τις σοβαρές περιπτώσεις άνοιας».
Με την ίδια ανάσα μιλά και για το Γηριατρείο «Θαλπωρή», στο St. Albans, όπου στις 60 κλίνες θα προστεθούν άλλες 30, μας υπενθυμίζει την παρουσία της «Άνεσης» στο Thornbury με 120 κλίνες, τονίζοντας ότι ο κατάλογος αναμονής υπερβαίνει τα 150 άτομα και συμπληρώνει την εικόνα με την ανακαίνιση του Γηριατρείου στο Templestowe.
«Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία, ότι ως παροικία χρειαζόμαστε περισσότερα ιδρύματα για την περίθαλψη των ηλικιωμένων» τονίζει.
Ο ίδιος επεξηγεί ότι η Πολιτεία προσπαθεί σήμερα με την παροχή των βοηθητικών πακέτων της κατ’ οίκον φροντίδας, να κρατήσει τους ηλικιωμένους, όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα, στο σπίτι και αυτό είναι θετικό. Ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου προσφέρει τη στήριξη και τη βοήθεια που απαιτείται.
Πολλά από τα πακέτα αυτά τα διαχειρίζεται η «Φροντίδα» παρέχοντας τις απαιτούμενες υπηρεσίες.
Όσον αφορά όσους ζητούν θέση στα ιδρύματα της «Φροντίδας», ο κ. Λεκάκης αναφέρει: «Οι περισσότεροι έρχονται σήμερα σε μας, απευθείας από τα νοσοκομεία, όταν δεν μπορούν να πάνε σπίτι. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν έχουν υποστεί εγκεφαλικό, καρδιακή προσβολή, δεν μπορούν να κινηθούν, όταν πάσχουν από ακράτεια ούρων, από άνοια ή έχουν υποστεί σοβαρά κατάγματα».
Στην ίδια συζήτηση, ο κ. Λεκάκης θα αναφερθεί και στα ευρύτερης φύσης προβλήματα που αντιμετωπίζουν αρκετοί από τους τρίτης ηλικίας ομογενείς, όπως είναι η κοινωνική απομόνωση, εξαιτίας κυρίως της αλλαγής στον τρόπο μετακινήσεων, οικονομικών προβλημάτων και θεμάτων υγείας.
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΙΚΙΑΣ
Η «Φροντίδα» σήμερα απασχολεί 600 υπαλλήλους. Έχοντας συμπληρώσει τέσσερις δεκαετίες ανοδικής πορείας και έντονης παρουσίας στα άτομα τρίτης ηλικίας που έχουν ανάγκη περίθαλψης, αναγνωρίζει τη στήριξη της παροικίας στο έργο της και μέσω των εκπροσώπων της, δηλώνει την αμέριστη ευγνωμοσύνη της προς αυτήν.
«Δεν υπάρχει η ελάχιστη αμφιβολία ότι το τεράστιο έργο της «Φροντίδας» θεμελιώθηκε και ανεγέρθηκε με βάση τη στήριξη της παροικίας» δηλώνει εμφατικά ο κ. Λεκάκης.
«Η εμπιστοσύνη στο έργο του οργανισμού είναι πασιφανής. Οι δωρεές και από άτομα τα οποία επιθυμούν να μείνουν ανώνυμα είναι πολλές. Όλοι αναγνωρίζουν τον σπουδαίο ρόλο που παίζει στη ψυχολογική κατάσταση του ατόμου το να είναι σε ένα περιβάλλον όπου μπορεί να επικοινωνεί στη γλώσσα του, σε έναν χώρο όπου υπάρχει περιποίηση, ψυχαγωγία, αγάπη και ζεστασιά.
Βρισκόμαστε σε μια χρονική περίοδο όπου σημειώνεται ραγδαία αύξηση στον αριθμό των ατόμων τρίτης ηλικίας στην παροικία μας και εκείνο που απαιτείται είναι να μας λύσει τα χέρια η Πολιτεία για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε πιο αποτελεσματικά στις ανάγκες που παρουσιάζονται. Αυτό θα γίνει με την απελευθέρωση του αριθμού των κλινών. Επιβάλλεται να το πράξουν, ακριβώς όπως έκαναν και με την απελευθέρωση των πακέτων στήριξης» τονίζει ο κ. Λεκάκης.
ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ
Με αγώνα δρόμου χωρίς σημείο τερματισμού μοιάζουν οι προσπάθειες της «Πρόνοιας» να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των ηλικιωμένων της παροικίας, σ’ αυτό το στάδιο, σύμφωνα με τις πληροφορίες που πήραμε από τη γενική διευθύνουσα του οργανισμού Τίνα Ντούβου –Σταθοπούλου. Η ίδια με πείρα 27 χρόνων στο ρόλο της κοινωνικής λειτουργού, έχει ζήσει τα προβλήματα μεγάλου αριθμού συμπαροίκων και έχει προσφέρει προγράμματα για την αντιμετώπιση ενδοοικογενειακής βίας, ναρκωτικών, αλκοολισμού και προβλημάτων υγείας που συνδέονται με την τρίτη ηλικία.
Σήμερα, στο τιμόνι του μεγάλου καραβιού, μετά την αφυπηρέτηση της Βούλας Μεσημέρη, βλέπει με ανησυχία τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας των συμπαροίκων να διογκώνονται. Η προσπάθεια από την «Πρόνοια» να αντιμετωπιστούν, είναι πάντα εντατική και μελετημένη.
«Πρόκειται για έναν συνεχή αγώνα, μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες οι οποίες αυξάνονται συνεχώς, ανάλογα με την ραγδαία αύξηση του αριθμού των συμπαροίκων πρώτης γενιάς που ήλθαν στην Αυστραλία την εποχή της μαζικής μετανάστευσης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων, αυτό της υγείας και του ανεπαρκούς αριθμού υπηρεσιών για την αντιμετώπισή του. Η Πολιτεία αρνείται να δεχθεί ότι μετά από πάνω από μισό αιώνα σ’ αυτήν τη χώρα οι μετανάστες των δεκαετιών του ’50 και του ’60, έχουν και σήμερα πρόβλημα επικοινωνίας στην αγγλική. Τα περισσότερα προγράμματα που προσφέρονται και οι υπηρεσίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι στην αγγλική. Οι συμπάροικοι πρώτης γενιάς, όσο μεγαλώνουν ηλικιακά, τόσο διογκώνεται το πρόβλημα επικοινωνίας στην αγγλική. Η ανάγκη, λοιπόν, υπηρεσιών που να μπορούν να τους εξυπηρετήσουν στη γλώσσα τους είναι σήμερα αναγκαία όσο ποτέ» εκτιμά η ίδια.
ΕΞΑΡΤΗΣΗ
«Ένα πολύπλοκο, όσο και δύσκολο πρόβλημα για να αντιμετωπιστεί, είναι η εξάρτηση των ηλικιωμένων της παροικίας μας από άλλα άτομα, μια ανάγκη που γίνεται όλο και πιο επιτακτική, με την πάροδο του χρόνου.
Το γεγονός, για παράδειγμα, ότι δεν οδηγούν, δεν τους επιτρέπουν οι φυσικές τους δυνάμεις να μετακινηθούν, δημιουργεί σωρεία προβλημάτων, με πρωτεύον και πιο αιχμηρό, ίσως, εκείνο της κοινωνικής απομόνωσης και της εξάρτησης από άτομα του περιβάλλοντός τους. Το τελευταίο δημιουργεί, συχνά, τριβές στην οικογένεια, για το λόγο ότι δεν είναι πάντα εύκολο να αντιμετωπιστεί. Γονείς που έχασαν τον σύντροφό τους εξαρτώνται συχνά από τα παιδιά τους για την κάλυψη πάρα πολλών αναγκών τους» επεξηγεί η ίδια.
Εδώ, κάνει την εμφάνισή του ο όρος «sandwich generation». Ανήκει στη δεύτερη γενιά Ελληνοαυστραλών που επωμίζονται τις υποχρεώσεις των γονέων και των παιδιών τους.
«Από τους ηλικιωμένους είναι λίγοι οι τυχεροί» καταλήγει η κ. Ντούβου.
ΛΙΣΤΕΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
Είναι πολλά τα προγράμματα και οι υπηρεσίες που προσφέρει ο οργανισμός για την εξυπηρέτηση των αναγκών των ηλικιωμένων, οι λίστες, όμως, αναμονής διογκώνονται.
«Οι δυνατότητές μας φθάνουν μέχρι ένα ορισμένο σημείο. Οι ανάγκες είναι πάντα περισσότερες των δυνατοτήτων μας».
Ο αγώνας, όπως αναφέρει, για περισσότερη χρηματοδότηση από την Πολιτεία, συνεχής και εντατική: «Γεγονός παραμένει ότι πρέπει συνεχώς να επαγρυπνούμε και να τονίζουμε επαρκώς τις ανάγκες των ηλικιωμένων –και όχι μόνο– που καλούμαστε ως οργανισμός να καλύψουμε. Μέχρι ένα σημείο το κατορθώνουμε. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να τονιστεί η συμπαράσταση της ελληνικής παροικίας στο έργο μας. Το αποτέλεσμα, για παράδειγμα, του ετήσιου εράνου που πραγματοποιείται, ξεπερνά πάντοτε τις προσδοκίες μας».
Τι θα μπορούσε, σ’ αυτό το στάδιο, να βελτιώσει την κατάσταση;
«Θα πρέπει να επαγρυπνούμε και να συνεργαζόμαστε με άλλα ιδρύματα, υπηρεσίες, Δήμους και κέντρα υγείας. Για παράδειγμα, δεν γίνεται να βρουν θέση όλοι όσοι επιθυμούν να είναι σε ελληνικά γηροκομεία, αν λάβει κανείς υπόψη του ότι υπάρχουν πάνω από 50.000 ‘Ελληνες τρίτης ηλικίας σήμερα στη Μελβούρνη. Θα μπορούσαν, όμως, να γίνουν πιο συντονισμένες προσπάθειες να υπάρχει επαφή /επισκέψεις από ‘Ελληνες εθελοντές και στα άλλα γηροκομεία, πράγμα που μέχρι ενός σημείου γίνεται βέβαια και σήμερα, τουλάχιστον από την Πρόνοια.
Συντονισμός όλων των δυνάμεων, που λειτουργούν στο χώρο παροχής υπηρεσιών στην τρίτη ηλικία είναι ίσως μια κίνηση που επείγει να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα» καταλήγει η κ. Ντούβου.
