Η επίσημη εκστρατεία για την “ταχυδρομική δημοσκόπηση” ξεκίνησε αυτό το Σαββατοκύριακο, μετά και την επικύρωσή του από το ανώτατο δικαστήριο που γνωμοδότησε την Πέμπτη επί της προσφυγής που καλούσε για την ακύρωσή του. Για το στρατόπεδο του “Όχι”, η εκστρατεία ξεκίνησε με τον πιο συμβολικό τρόπο: με την παρέμβαση του ανθρώπου που ευθύνεται για τον νομικό ορισμό του γάμου που ισχύει αυτήν την στιγμή στην Αυστραλία, του John Howard. Ο πρώην πρωθυπουργός, επί των ημερών του οποίου διευκρινίστηκε ότι, για το Αυστραλιανό κράτος, ως γάμος ορίζεται η ένωση ενός άνδρα και μίας γυναίκας, μίλησε στην εφημερίδα ‘The Weekend Australian’, τασσόμενος, όπως είναι αναμενόμενο, εναντίον της κατάργησης αυτής της διευκρίνισης.

Στην παρέμβασή του, ο John Howard, ο οποίος έχει εδραιώσει για τον εαυτό του τον ρόλο του ‘Νέστορα’ του Φιλελεύθερου Κόμματος, πρότεινε να παρουσιαστούν αναλυτικά όλες οι νομοθετικές ρυθμίσεις που θα σχετίζονται με το αποτέλεσμα αυτού του άτυπου δημοψηφίσματος, πριν την διεξαγωγή του, ενώ χαρακτήρισε “ανειλικρινή” την θέση του στρατοπέδου του “Ναι” ότι η αλλαγή της σχετικής νομοθεσίας αφορά μόνο την χορήγηση του δικαιώματος του γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια και δεν επηρεάσει άλλα δικαιώματα.

“Σέβομαι τα επιχειρήματα της εκστρατείας του ‘Ναι’, αλλά εδώ δεν πρόκειται για ένα δικαίωμα, υπάρχει σύγκρουση δικαιωμάτων” δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός στην εφημερίδα και συμπλήρωσε: “Πιστεύω ότι υπάρχει σύγκρουση εδώ μεταξύ εκείνων που ζητούν το δικαίωμα ομοφύλων στο γάμο και των δικαιωμάτων του παιδιού και πιστεύω ότι πρέπει να διατηρηθεί το δικαίωμα του παιδιού να έχει έναν πατέρα και μία μητέρα. Ψηφίζω όχι, και το βασικό επιχείρημα είναι ότι σχετίζεται με τα παιδιά και ότι υπάρχει ξεκάθαρη απόδειξη ότι είναι καλύτερο για τα παιδιά να έχουν έναν βιολογικό πατέρα και μία βιολογική μητέρα. Αναγνωρίζω ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλα ζευγάρια που είναι στοργικοί και ευσυνείδητοι γονείς που κάνουν καλή δουλειά, όπως και το ότι υπάρχουν πολλοί αμελείς ετεροφυλόφυλοι γονείς. Αλλά η ξεκάθαρη απόδειξη είναι ότι είναι καλύτερα τα αποτελέσματα για τα παιδιά, αν έχουν μία μητέρα και έναν πατέρα”.

Το επιχείρημα αυτό έχει συναντήσει την σθεναρή αντίδραση του Αυστραλιανού Ιατρικού Συλλόγου, αλλά και της Αυστραλιανής Ψυχολογικής Κοινότητας που πριν από δύο εβδομάδες εξέδωσαν ανακοίνωση ότι δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι τα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων έχουν χειρότερη εξέλιξη στην ζωή τους από αυτά των ετεροφυλοφίλων. Αντιθέτως, η Αυστραλιανή Μελέτη Παιδικής Υγείας σε Οικογένειες Ομοφύλων, που δημοσιεύτηκε το 2014, δεν έδειξε διαφορές στην σωματική και ψυγική υγεία των παιδιών ομοφύλων και ετεροφύλων. Η εκστρατεία του ‘Ναι’ εξάλλου, έχει διακηρύξει με κάθε τρόπο ότι η συγκεκριμένη δημοσκόπηση δεν αφορά την υιοθεσία παιδιών, τονίζοντας ότι, ούτως ή άλλως, στις περισσότερες πολιτείες της Αυστραλίας, επιτρέπεται στα ομόφυλα ζευγάρια να υιοθετούν παιδιά.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ

Εκτός από το ζήτημα των παιδιών, ο παλαίμαχος συντηρητικός πολιτικός προειδοποίησε ότι, αν επιβληθούν αλλαγές σε οποιονδήποτε κοινωνικό θεσμό, υπάρχουν πάντοτε επιπτώσεις. “Όσο ακούω την εκστρατεία του ‘Ναι’ να λέει ότι πρόκειται για μία απλή ψήφο, που ρυθμίζεται με ένα ναι ή όχι, τόσο θεωρώ ότι ο κόσμος πρέπει να είναι πιο καχύποπτος”, είπε. “¨Το πιο σημαντικό είναι ότι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να ξέρουν αν υπάρχουν επαρκείς δικλίδες ασφαλείας για τους ανθρώπους που θα επηρεαστούν από αυτές τις αλλαγές. Αν έβγαινε ένα κόμμα και έλεγε ότι θα ξοδέψει 50 δισ. δολάρια για κατασκευή δρομων, αλλα θα δώσει τις λεπτομέρειες μετά τις εκλογές, θα γινόταν περίγελως. Δεν αρκεί να πεις ότι κανείς ιερέας, ραβίνος ή ιμάμης δεν θα υποχρεούται να τελέσει γάμο ομοφύλων, αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να διασφαλιστεί”, τόνισε και συνέχισε: “Πολλοί μέσα στην εκστρατεία του ‘Ναι’ έχουν μία ευρύτερη ατζέντα που πηγαίνει πέρα από τον γάμο”, δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός, αναφερόμενος σε περιπτώσεις στην Αυστραλία και το εξωτερικό όπου κινδύνευσαν άλλα δικαιώματα όπως αυτά των γονέων, της ελευθερίας του λόγου και της θρησκευτικής ελευθερίας. Για τον σκοπό αυτό, ο πρώην πρωθυπουργός τόνισε ότι, αν κερδίσει το “Ναι”, δεν θα πρέπει η σχετική νομοθετική ρύθμιση να περάσει βιαστικά πριν τα Χριστούγεννα, αλλά να παρουσιαστούν αναλυτικά όλες οι παρελκόμενες ρυθμίσεις που θα προστατεύουν τα άλλα δικαιώματα, οι οποίες μάλιστα θα πρέπει να παρουσιαστούν πριν την λήξη της ταχυδρομικής δημοσκόπησης τον Νοέμβριο. Παράλληλα, ο John Howard επαίνεσε τον πρωθυπουργό Malcolm Turnbull, για την στάση που έχει κρατήσει μέχρι στιγμής και κυρίως για την τήρηση της προεκλογικής του δέσμευσης για το ζήτημα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, από την Σαμόα όπου βρέθηκε για να παρακολουθήσει τις διεργασίες της Συνόδου των χωρών του Ειρηνικού, έκανε έκκληση για μια κόσμια αντιπαράθεση απόψεων και έψεξε το Εργατικό Κόμμα, λέγοντας ότι θυμήθηκε να θέσει ζήτημα κανόνων διεξαγωγής του δημοψηφίσματος μόνο μετά την γνωμοδότηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Από την μεριά του, ο Bill Shorten επανέλαβε την ανάγκη να υπάρξουν κανόνες ώστε να σταματήσει η κακοήθης και επιζήμια ρητορική εναντίον των ομοφυλοφίλων. “Χρειάζεται να θέσουμε κανόνες ώστε να μπορούμε αν έχουμε μία αξιοπρεπή ανταλλαγή επιχειρημάτων”, είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Επί του θέματος τοποθετήθηκε και ο αρμόδιος υπουργός Mathias Corman, ο οποίος, υπό την την ιδιότητα του Ειδικού Υπουργού Επικράτειας και Υπουργού Οικονομικών ξεκαθάρισε την επιθυμία της κυβέρνησης “να είναι αυτή η διαδικασία δίκαιη και για τις δύο πλευρές και να έχουν την ευκαιρία οι Αυστραλοί να πουν την γνώμη τους σε ένα κατάλληλο περιβάλλον”.

Σχολιάζοντας αυτήν την πτυχή του ζητήματος, ο John Howard τόνισε ότι οι κανόνες που ισχύουν τώρα για τις προεκλογικές εκστρατείες είναι επαρκείς για να διασφαλίσουν τους όρους διεξαγωγής της συζήτησης εν όψει του δημοψηφίσματος, προειδοποιώντας ότι οποιαδήποτε ρύθμιση οδηγήσει σε περαιτέρω περιορισμούς στην ελευθερία του λόγου θα είναι “αντιδημοκρατική”.

Εκτός από τον πρώην πρωθυπουργό, παρέμβαση έκανε και ο πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός του 2004, John Anderson. Συμμετέχοντας σε βίντεο που ετοίμασαν για την εκστρατεία του ‘Οχι’ οι Φιλελεύθεροι και Εθνικοί, ο πρώην αρχηγός του Εθνικού Κόμματος εμφανίζεται να ρωτά: “Γιατί θα πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη ότι το κοινοβούλιο θα διασφαλίσει της εγγυήσεις και προστασίες που τόσο χρειαζόμαστε για τα δικαιώματα των γονέων για την ελευθερία του λόγου και για την ελευθερία συνείδησης και πίστης;”

ΣΕ ΑΝΟΔΟ ΤΟ ‘ΟΧΙ’

Η επίσημη εκκίνηση της εκστρατείας πριν την “ταχυδρομική δημοσκόπηση” πάντως δεν ξεκίνησε με τους πιο αισιόδοξους οιωνούς για το στρατόπεδο του ‘Ναι’. Από την μια μεριά η πρώτη διαφημιστική καμπάνια του ‘Οχι’, μετατόπισε το ερώτημα σε ζητήματα όπως το πρόγραμμα ‘safe schools’, η ελευθερία του λόγου και οι θρησκευτικές ελευθερίες – σε συνδυασμό με την επίθεση ακτιβιστών εναντίον μίας γιατρού που εμφανίζεται στο διαφημιστικό ταινιάκι – έχει βάλει σε αμυντική θέση τους υπέρμαχους του γάμου ομοφύλων. Αφ’ ετέρου, η τελευταία δημοσκόπηση που διεξήγαγε η Εκστρατεία Ισότητας δείχνει το ‘Οχι’ να βρίσκεται σε άνοδο, παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις, ενώ μόλις τα δύο τρίτα του εκλογικού σώματος φαίνονται διατεθειμένοι να συμμετάσχουν στην διαδικασία.

Συγεκριμένα, μόλις το 65% δηλώνει ότι θα ψηφίσει, ποσοστό που πέφτει στο 58%, μεταξύ των ψηφοφόρων ηλικίας 18-34 ετών. Η δημοσκόπηση διεξήχθη από την εταιρία Newgate Research το διάστημα μεταξύ 28 Αυγούστου και 6 Σεπτεμβρίου, σε δείγμα 800 ερωτηθέντων, με περιθώριο σφάλματος 3,5%, όπως αποκάλυψε σε χθεσινό της πρωτοσέλιδο δημοσίευμα η εφημερίδα ‘The Age’.

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της δημοσκόπησης, το 58,4% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι θα ψηφίσει ‘ναι’ στον γάμο ομοφύλων, το ποσοστό αυτό έχει πέσει κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες από την προηγούμενη δημοσκόπηση που διεξήχθη μόλις δύο εβδομάδες νωρίτερα. Αντιστοίχως, το ποσοστό του ‘Οχι’, σημείωσε άνοδο δύο ποσοστιαίων μονάδων, φτάνοντας το 31,4%, ενώ κατά τρεις μονάδες ανέβηκε το ποσοστό των αναποφάσιστων, οι οποίοι πλέον είναι το 10,2% των ερωτηθέντων.

Αυτό το πόρισμα ταρακούνησε το στρατόπεδο του ‘Ναι’, στο οποίο κυριαρχεί μέχρι στιγμής η αντίληψη ότι η νίκη είναι διασφαλισμένοι. Τώρα, πολλοί αρχίζουν να αμφιβάλλουν για την νίκη και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, φέρνοντας ως παράδειγμα το δημοψήφισμα για το πολιτειακό το 1999, το δημοψήφισμα για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου απο την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και την εκλογή του Προέδρου Trump στις ΗΠΑ.