Ο “Μοντέας”, κοσμογυρισμένος ναυτικός, μετέπειτα μεγαλομανάβης στην Ακράτα και νυν αραχτός στην πλατεία της, γνωρίζει από οικονομία όσο και οι… ξερόλες δημοσιογράφοι, συνυπεύθυνοι με τους πολιτικούς για την κατάντια της Ελλάδας. Στην πρώτη κατηγορία (του… ξερόλα) θα έλεγα ότι ανήκω κι εγώ. Ρώτησα, λοιπόν, ένα νέο στην ηλικία επιστήμονα στα οικονομικά, τον Μιχάλη Δίτσα, 34 ετών, Θεσσαλονικιό, του οποίου τις γνώσεις εκτίμησε μια από τις μεγαλύτερες και πιο αξιόπιστες επενδυτικές τράπεζες σε διεθνές επίπεδο, προσφέροντάς του σημαντικό πόστο στο Λονδίνο ως διαχειριστή ρίσκου (Risk manager).
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάνει περίπου την ίδια δουλειά (αλλά για την τράπεζά του) με τον Τζον Πόλσον, τον γνωστό διαχειριστή κεφαλαίων υψηλού ρίσκου (των λεγόμενων hedge funds), που για μερικούς ελάχιστα ενημερωμένους… τζιράρει σε βάρος της Ελλάδας. Ο κύριος αυτός κέρδισε εκατομμύρια ευρώ επειδή τοποθετήθηκε ενάντια στα προϊόντα “sub-prime”. Είναι τα δάνεια με το μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας, δηλαδή πιθανότητας να μη πάρεις πίσω τα λεφτά σου, και μπορεί να είναι στεγαστικά-κυρίως εδώ είναι το πρόβλημα, αγοράς αυτοκινήτου, πιστωτικών καρτών, κ.λπ. Τα στεγαστικά ήταν που προκάλεσαν και την πρόσφατη οικονομική κρίση. Όταν όλοι πόνταραν ότι οι τιμές τους θα ανεβούν ο Πόλσον πόνταρε ότι θα πέσουν. Μέρος της στρατηγικής του είναι να ποντάρει εκεί που βλέπει ότι θα υπάρξει πτώση και συνεπώς ευκαιρία για κέρδος.
Κατά τον Μιχάλη Δίτσα, “μετά την ανακοίνωση της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα και την παράλληλη υποβάθμιση της πιστοληπτικής της ικανότητας, τα spreads, δηλαδή ο πήχης επικινδυνότητας, των ομολόγων διευρύνθηκαν δραματικά αντικατοπτρίζοντας τον βαθμό κινδύνου επένδυσης σε ελληνικά ομόλογα. Ο Πόλσον αναγνωρίζει τέτοια προβλήματα και τοποθετείται εναντίον θετικών εξελίξεων, δηλαδή ποντάρει υπέρ δυσμενών προοπτικών για την οικονομία. Και βέβαια δεν είναι ο μοναδικός που εφαρμόζει αυτή τη στρατηγική. Οι μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες είναι επιφυλακτικές με την Ελλάδα και τις μελλοντικές εξελίξεις. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι, κανείς δεν θέλει να καταρρεύσει οικονομικά η Ελλάδα επειδή αυτό θα έχει τρομερό αντίκτυπο αρχικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλυσιδωτές αντιδράσεις στην παγκόσμια οικονομία”.
Όταν ζούσα στο Λονδίνο, οι αγγλοσάξονες λέγανε συχνά “Δεν μπορείς να δεις τον ελέφαντα στο δωμάτιο”. Σε μας ερμηνεύεται σαν “Δεν μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα”. Παρουσιάζουμε το οικονομικό μας χάλι περίπου σαν επακόλουθο της στρατηγικής των ξένων επενδυτών κεφαλαίων και όχι στο μαγείρεμα και στην απόκρυψη των ελλειμμάτων και χρεών τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Ξεχνάμε ότι Έλληνες και ξένοι Πόλσον πάντοτε ψάχνουν θηράματα για να δαγκώσουν όσο μπορούν το μεγαλύτερο κομμάτι. Όπως στη ζούγκλα τα λιοντάρια ορμούν στα αδύνατα, άρρωστα, ετοιμοθάνατα ζώα και όχι σ΄ αυτά που μπορούν να το βάλουν στα πόδια, να τρέξουν και να σωθούν. Τα αρπαχτικά είναι μέρος της ελεύθερης και παγκόσμιας οικονομίας. Ή μήπως δεν είναι έτσι κύριοι πολιτικοί και ΜΜΕ;
Περισσότερα άρθρα του συγγραφέα στην μπλογκόσφαιρα: http://ellinas-xoris-ellada.blogspot.com
