Όταν ο εκατομμυριούχος, Philip Wollen, κέρδισε το βραβείο του Αυστραλού Ανθρωπιστή το 2006, η πλατειά κοινωνία δεν πήρε σχεδόν είδηση. Μόνο οι φιλανθρωπικοί οργανισμοί, οι Πράσινοι και πάρα πολλά ζώα από αδέσποτα σκυλιά μέχρι φάλαινες και αρκούδες που μαρτυρούσαν στα χέρια των πάμπτωχων Ινδών, γνώριζαν, ίσως, το βάθος και το πλάτος της ανθρωπιάς του.
Έπρεπε να τον ανακαλύψει μια «δική μας», η δημοσιογράφος Κάθριν Κιζίλου από το «The Age» και να απλώσει μπροστά στα έκθαμβα μάτια της ανθρωπότητας ό,τι απίστευτο και αναπάντεχο μπορούσε να φανταστεί ο σύγχρονος άνθρωπος: έναν εκατομμυριούχο να δίνει αφειδώς τα εκατομμύριά του και να δηλώνει ευθαρσώς ότι επιθυμεί – άκουσον, άκουσον – να πεθάνει φτωχός!
Ναι, τη Μ. Παρασκευή του Καθολικού Πάσχα επέλεξε η Κιζίλου για να μας δείξει ότι δεν έχουν όλα χαθεί.
Η εκτενής συνέντευξή της με τον φιλεύσπλαχνο Κροίσο του καιρού μας, είναι το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα που θα μπορούσε να πάρει κανείς τις μέρες αυτές που η ανθρωπότητα παλεύει με τη θύελλα της οικονομικής κρίσης και οι μεγάλες κεφαλές προειδοποιούν ότι «δεν είδαμε ακόμη τα χειρότερα».
Πριν βιαστείτε να πείτε ότι «πρόκειται για κάποιον ιδιόρρυθμο και εκκεντρικό που τα κληρονόμησε και δεν ξέρει πώς βγαίνουν για να τα εκτιμήσει», σάς πληροφορώ ότι δεν είναι καθόλου έτσι.
Ο άνθρωπος ευφυής και μορφωμένος, ήταν μόλις 34 χρόνων όταν πήρε τη θέση του αντιπροέδρου της Citibank και έγινε γενικός διευθυντής της Citicorp.
Το περιοδικό Australian Business Magazine, τον ονόμασε έναν από τους 40 εγκεφάλους της Αυστραλίας που είναι περιζήτητοι ανά τον κόσμο για διευθυντικές θέσεις.
Το περίεργο, εντούτοις, είναι ότι το 90% του πλούτου που συσσώρευσε, αποφάσισε πολύ νωρίς – κάπου τη δεκαετία του ’90 – όπως αποκαλύπτεται σήμερα, να τα διαθέσει για τους φτωχούς, τους άρρωστους, την προστασία των ζώων και του περιβάλλοντος.
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ
Δεν τού αρέσει η δημοσιότητα, θα πει. Τα έργα του, όμως, μιλούν πολύ πιο εύγλωττα από τα λόγια.
Το ίδρυμα που έχει δώσει το όνομα της μητέρας του και της γιαγιάς του, λέγεται Winsome Constance Kindness Trust και ενισχύει πάνω από 400 έργα σε πάνω από 40 χώρες του κόσμου.
Το Σπίτι της Καλοσύνης (Kindness House), βρίσκεται στη Μελβούρνη, στη γωνία Brunswick και Johnston Streets, στο Fitzroy. Εκεί στεγάζονται 29 μη κυβερνητικοί οργανισμοί, όπως Wilderness Society, Greenpeace, the Australian West Papua Association, Social Firms Australia και Rescued With Love (το τελευταίο είναι ένα πρόγραμμα υιοθεσίας μικρών σκυλιών).
Στην ιστοσελίδα του, ο οργανισμός τονίζει: «Δεν ζητάμε τα λεφτά σας. Εκείνο που στοχεύουμε να επιτύχουμε είναι να προωθήσουμε την καλοσύνη ανάμεσα σ’ όλες τις ζωντανές υπάρξεις και να γίνει ένα αναγνωρίσιμο στοιχείο του χαρακτήρα και της συνείδησης κάθε Αυστραλού».
Προκειμένου να επιλέξει ποιους να βοηθήσει, έχει διασυνδέσεις σ’ όλον τον κόσμο, που τον πληροφορούν αφιλοκερδώς για θέματα αγριότητας που για άλλους περνούν ίσως απαρατήρητα.
Για παράδειγμα, στην Κορέα χρηματοδοτεί ομάδα ατόμων που προσπαθούν να σταματήσουν τους Κορεάτες να χτυπούν μέχρι θανάτου τα σκυλιά στην αγορά, γιατί πιστεύουν ότι όσο πιο πολύ φοβούνται και υποφέρουν τόσο πιο νόστιμο είναι το κρέας τους!
Όταν ρωτήθηκε ποιο από όλα τα προγράμματα και τα έργα που χρηματοδοτεί τον αγγίζει περισσότερο, αναφέρθηκε στο Ορφανοτροφείο «Τhe Morning Star», στην Bangalore, που στεγάζει πάνω από 60 παιδιά. Αυτό ιδρύθηκε πριν 20 χρόνια από έναν άλλο φιλάνθρωπο, τον John Samson, ο οποίος είχε βρει ένα αγοράκι δύο χρόνων, πεθαμένο σχεδόν από την πείνα, μέσα σ’ έναν τενεκέ σκουπιδιών.
Ο ίδιος βρήκε και μάζεψε άλλα εγκαταλειμμένα παιδιά, σε χωματερές, στις γραμμές τραίνων, στους δρόμους. Ένα ήταν τόσο πεινασμένο που προσπαθούσε να φάει το χέρι του. Από αυτά εκείνα που χρειάζονται ιατρική φροντίδα την παίρνουν, ενώ τα άλλα πηγαίνουν στο σχολείο. Το πρώτο παιδί που βρέθηκε μέσα στον κάδο σκουπιδιών είναι σήμερα φαρμακοποιός.
Ασφαλώς θα θυμάστε, όταν το 2005, μια 104χρονη άρρωστη Κινέζα, η Cui Yu Hu, από την Μελβούρνη, εκλιπαρούσε να της δοθεί η απαραίτητη βίζα για να δικαιούται ιατρικής περίθαλψης και το σύστημα κώφευε στις εκκλήσεις της υπεραιωνόβιας. Τότε ο κ. Wollen ανάλαβε να πληρώσει ο ίδιος όλα τα ιατρικά έξοδα.
ΠΟΛΕΜΑ ΤΗΝ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ
Όταν πήρε την απόφαση να μοιράσει τον πλούτο του, ο Philip Wollen ήταν ελεύθερος. Τώρα είναι παντρεμένος με την Τριξ, η οποία μοιράζεται το όραμά του και τον βοηθά να διαθέσει τα εκατομμύριά του εκεί που πραγματικά πιάνουν τόπο. Να πούμε εδώ ενδεικτικά, ότι η ίδια ανέλαβε να σώσει 500 αρκούδες στο Kalander της Ινδίας, όπου οι περισσότεροι κάτοικοι ζουν από το χορό της αρκούδας, που χορεύει από τον πόνο που της προξενεί ένα κομμένο γυαλί που βάζουν στο ρουθούνι της. Σε αντάλλαγμα της αρκούδας που αγοράζει το ζευγάρι Wollen και αφήνει ελεύθερη, δίνουν τη δυνατότητα στους χωρικούς να ανοίξουν μια μικρή επιχείρηση, όπως μανάβικο.
Ο Philip Wollen συμφωνεί με τον φιλόσοφο, Peter Singer, ότι «τα δικαιώματα των ζώων είναι το μεγαλύτερο ηθικό θέμα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα μετά την κατάργηση των σκλάβων».
Για τον απύθμενο ανθρωπισμό του, θα πει απλώς ότι είναι ένας «ahimsan», που στην σανσκριτική σημαίνει «όχι βία σε βάρος καμίας ζωντανής ύπαρξης», προσθέτοντας ότι «είναι η πιο όμορφη λέξη που έχει γραφεί ποτέ, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου στην ιστορία του ανθρώπινου γένους».
Αυτή την έννοια την ενσαρκώνει ο ίδιος και εκεί βρίσκει ότι είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός του κόσμου. Όχι στα εκατομμύρια από τα οποία ζητά να απαλλαγεί και να πεθάνει φτωχός.